Πίνακας της Φωτεινής Παππά '' Ο προορισμός ''
pencil-Watercolor
Ένα ταξίδι…
Δε με φίλησες.
Οι ανάσες ξέφυγαν
απ’ το πλησίασμα των χειλιών.
Ξεμείναν κούφιες λέξεις της σιωπής.
Δεν με χάϊδεψες.
Τα χέρια μας πλανήθηκαν,
αδέξιες σκιές
σ’ αλλότριες θωπείες.
Δεν μ’ αγκάλιασες.
Η ένωσή μας χάθηκε
στο περιθώριο του χρόνου.
Έμειναν άδειες οι στιγμές,
άδεια κλουβιά που τα πουλιά
δραπέτευσαν στο πέρα.
Δεν μου χαρίστηκες.
Κι ο έρωτας θέλει λίγο χάρισμα,
χρώμα στη στιγμιαία του εικόνα,
φως για των ψυχών την ένωση,
δάφνη στο θάνατο,
στο τόσο του ΕΓΩ μας!
Δεν το θέλησες τόσο.
Κι αυτό, θέλει να καίγεται η καρδιά
του πόθου να μοσχοβολήσει το ρετσίνι,
να τρέμει μη χάσει τη ζεστή
ανάσα μες τα χείλη της.
Πέτρα ο χρόνος που έφυγε
Πάει η στιγμή. Πνίγηκε μες στις δίνες.
Όσες κι αν ήταν, έσβησαν.
Ολγα Αχειμάστου

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου