Εν αρχή Ηδονή
Κι αλήθεια γεννήθηκα.
Εγώ, η απόκοσμη.
Με τις χιλιάδες φωτιές στα μαλλιά μου.
Η Αχειροποίητη Γυνή ηδονής και οδύνης.
Σέρνω χιλιάδες γραμμές.
Καμπύλες απαλές κυρτώνουν το σώμα μου.
Λευκές υπάρξεις που κανείς δεν τις άγγιζε.
Στεριά που μπορείς να έρθεις με το κύμα σου.
Να ενωθείς με τα άδυτα.
Να μυρίζεις αέναη νιότη.
Απόρθητο Έρωτα,
Που μονάχα ο ήλιος τον άγγιξε.
Που μονάχα το χώμα,
Με γύμνωσε εμπρός σε χιλιάδες αστέρια.
Σε μέρη απόκρυφα,
Να σμίγω στα σκέλη μου,
Με της βροχής το αγνάντεμα,
Χιλιάδες πόνους, κραυγές κι ανεκπλήρωτα.
Τόσο κόκκινες,
Ακάνθινες,
Ρόδινες βελόνες,
Να τρυπάς το κορμί μου.
Κι ύστερα νωχελικά,
Να κατεβαίνεις τους λόφους μου.
Με τα περήφανα χέρια σου,
Αργά σε ανάπαυση.
Με κινήσεις εκστατικές.
Σαν Ύμνος αλώβητος σε βωμούς Ιερούς.
Και στον Άγιο Βράχο μου,
Από τα σπλάχνα μου, να ανεβαίνουν στιχόλιθοι.
Να απιθώνουν ολόλευκα κρίνα,
Σμιλεμένα μάρμαρα κατάλευκα,
Που θέλει ο γλύπτης να γλείψει με τις σκαλωσιές του Έρωτα, Τον Κόσμο,
Που εμείς θα ορίσουμε.
Ένας ορθογώνιο ςΈρωτας,
Τρεις γωνίες κι ένας απέραντος κύκλος ενώνονται.
ΑΥΤΟΣ!
Ο κόσμος μας, ο ελάχιστος, ο άπειρος!
Απόσπασμα από την πρώτη ποιητική συλλογή της Άννας Εμμανουήλ
Εστί Ηδονή
Εκδόσεις: ΑΩ Εκδοτική
❤
Το Τέλος
Ανάσταση
Με την Αγία αίγλη ενός ηδονικού θαύματος γεννήθηκα.
Η αγάπη κι εγώ ξαναγεννήθηκαμε μαζί την ίδια μέρα,
Νικώντας τη δίνη.
Κι η μορφή μου αναστήθηκε.
Και ένα πελώριο υπέρκοσμο φωτοστέφανο.
Λάμπει γύρω από τα ολόμαυρα μαλλιά μου.
Λάμπει πια και μέσα στην καρδιά μου με σένα, Θεέ μου...
Μπηγμένο στους υμένες μου.
Ασημένιο χάδι φεγγαριού,
Αληθώς το μαρτυρά στην πλάση.
Τα χέρια μου σμίγουν το φως.
Καρπίζω, ω ναι, τη θεία χάρη μου.
Είμαι θρησκεία.
Και ό,τι νιώθω είναι Θεία μετάληψη.
Αχάραχτη γαλήνη κοιμάται μέσα μου πια.
Μεγαλόπρεπη, φαντάζω.
Ολόλευκη με μισόγυμνο το στήθος μου,
Να τρέχει αγάπη άσπιλη κι αγνή.
Κρίνα γέρνουν απάνω μου.
Κόσμοι σιγής, φωτός και αρμονίας -γεμάτοι Θεό
Κατοπτρίζονται κι αγναντεύουν στα νερά των ματιών μου.
Χύνεται στις λίμνες με ανοιγμένα φτερά και τραγούδια λευκά.
Με φλογέρες να επωάζουν στους πόρους της νύχτας.
Ναι, είμαι λευκή.
Γλυκιά χαραυγή. Λευκή σκόνη ιδέας.
Πληγώνω με μάγια τα μάτια σου, κόσμε.
Να με θυμάσαι για πάντα.
Αλαβάστρινο εικόνισμα στα ιερά σου.
Βαθιά μέσα σου ρέω την Ποίηση.
Προσευχή στα χείλη σου να γίνομαι,
Για το απέραντο φως, κόσμε μου, που σκορπώ στο σκοτάδι σου.
Τον μεγαλύτερο ήλιο σου,
Που στάζει πανάγια και άδολα,
Σα φλόγα θαρρώ, ολάκερα τη λάμψη του...
Ανάμεσα στους νεκρούς γυρνούσαμε.
Ανάσταση θεασάμενη.
Έρως χαρισάμενος.
Σταυρό Ηδονής υπομείναμε...
Θανάτω, Θάνατον ωλέσαμε...
Εμείς το Μέγα Έλεος.
Η Αιώνια Ζωή...
Κι ο έρωτας αναστήθηκε.
Τούτο εστί Ηδονή
❤
Για Σένα
Με πλάθεις.
Φυσάς μέσα μου ρέοντα αστέρια.
Ολόλευκα φεγγάρια,
Να θωπεύουν στον λαιμό μου, τις νύχτες.
Λούζεις στο μέτωπό μου τη λάμψη.
Τα μάτια μου.
Μονάχα φλόγα βαστάζουν.
Ρέουσα απλότητα.
Βάθος.
Αστροφωτόσχιστη είμαι.
Στην αφή των δακτύλων σου,
Περίεργο το φως της ημέρας.
Δυο τριαντάφυλλα τα χείλη μου,
Προσμένουν,
Ερώνται.
Κι ο Ουρανός,
Απόκρημνος.
Αισθησιασμός στο κορμί μου.
Γαλάζιο απόρθητο.
Και μιαν ωδή των ανθών…
Ακούς;
Με ραντίζουν με άρωμα.
Πρώτες νότες της Άνοιξης.
Και με έπλασες.
Εμένα τη σάρκα σου,
Πρώτε μου.
Με Ήλιο,
Αγάπη και Ποίηση…
Ω, Πανωραίε Κισσέ μου…
Κι η γραμμή στον ορίζοντα έλαμψε πια.
Βλέπεις;
Αναδύομαι.
Ορατή.
Φωτεινή και ατέρμονη…
Σύντομο βιογραφικό
Η Άννα Εμμανουήλ γεννήθηκε το 2002 στον Βόλο. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον στον κλάδο της αποτελεί η ενασχόληση με την τέχνη και η προσβασιμότητα αυτής σε σχέση με τα άτομα με αναπηρία όρασης. Αγαπημένα της καθημερινά ενδιαφέροντα αποτελούν η συγγραφή ποίησης, διηγημάτων αλλά και η δημιουργία έργων τέχνης σε ψηφιακή μορφή (digital art), όπου και έχει αποσπάσει το Α’ Βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Digital Art by Kefalos (2024). Το Εστί Ηδονή είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις ΑΩ Εκδόσεις.Και απέσπασε το Βραβείο Ερατούς- Βραβείο Ερωτικής-Λυρικής Ποίησης στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Καβάφη (2024).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου