ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΤΖΟΥΝΗΣ "Στίχοι σε λευκό χαρτί"

 

Έχουν γκρεμιστεί τα μάτια
στης αθυμίας τη χαράδρα
είναι πολύχρωμα και άδεια
της υπερβολής τα κάδρα

Θέλω κάτι να πληγώσω
έτσι για μια αλλαγή
όπως οι άλλοι κι εγώ να νοιώσω
παθητική διασκέδαση

Η αλήθεια προδομένη
στέκεται αδύναμη
και η μοίρα είναι βαμμένη
με της δόξας το γιατί

Πλάνεψα τον εαυτό μου
έδωσα χωρίς να πάρω
δάνειζα τον οβολό μου
σ’ όποιον μ’ έκανε ζητιάνο

Άγευστη χαρά κερνάω
μα δεν ήθελε κανείς
με μάθανε να ξεψυχάω
κομπάρσος σ’ αδειανή σκηνή

Πήρα της λύπης μου τη δόση
κι είχε γεύση ανθρώπινη
πάντα με έλκυε η πτώση
σε κατηφόρα σιωπηλή

Κι ας ματώσαμε τον ήλιο
μαύρη κηλίδα η πληγή
έκανα το λάθος, φίλο
για να μην μου απολογηθεί

Το μαζί και το αντίο
χρόνια σε άνιση διαδρομή
περιμένουν ν’ απαγγείλω
στίχους σε λευκό χαρτί

Κ.Ντζούνης