Κωνσταντίνος Μπασούρης "Δημιουργική διαγραφή"

 

Οι γραμμές διέγραφαν
τις λευκές σελίδες
από τη μία άκρη ως την άλλη
σ' εκείνο το μεγάλο τετράδιο.
Περίμεναν υπομονετικά τις λέξεις,
που επάνω τους θα γράφονταν,
που θα είχαν κάτι να πουν,
τη δική τους ιστορία.
Μα, τυφλωμένος θαρρείς
από μια παρόρμηση ανεξήγητη,
πάσχιζα να το γεμίσω
με όσο το δυνατόν
περισσότερες λέξεις,
κάθε γραμμή, κάθε σελίδα,
όλο εκείνο το τετράδιο,
απ' την αρχή ως το τέλος.

Έπρεπε να φτάσω
μέχρις εσχάτων,
για να πάρω την απόφαση
να αρχίσω να ξεφυλλίζω.
Κι όσο οι σελίδες εναλλάσσονταν,
αντίκριζα μόνο λέξεις
κολλημένες ασφυκτικά μεταξύ τους,
που βρίσκονταν εκεί
απλώς και μόνο
για να φαίνονται γεμάτες οι σελίδες,
δίχως να είναι κατά βάθος.
Διέτρεχα τα δυσδιάκριτα κενά
σ' έναν αγωνιώδη αγώνα
να ανακαλύψω το νόημα των λέξεων,
την ουσία τους που είχε χαθεί
μέσα στη χαώδη λεκτική μάζα.
Κι όσο διέγραφα,
τόσο πιο κοντά της ερχόμουν.

Τα τετράδιά μας,
η κάθε τους σελίδα
είναι ό, τι πολυτιμότερο έχουμε,
που απλόχερα μας προσφέρθηκε.
Κι όσο το διάβα μας διαγράφεται
σαν τις ευθείες γραμμές
επάνω σε λευκές σελίδες,
με σύνεση οφείλουμε
να βάλουμε τις λέξεις.
Κι αν ποτέ χρειαστεί,
θα δημιουργήσουμε τα απαραίτητα κενά
ανάμεσα απ' τις λέξεις,
διαγράφοντας ό, τι περιττό,
επιτρέποντας να ξεχωρίσει
το κυρίως απ' το δευτερεύον,
το ουσιώδες από το μη,
μέσα από εκείνη την ωφέλιμη τομή,
καθώς θα δημιουργούμε διαγράφοντας
και δημιουργώντας θα διαγράφουμε.