Συνέντευξη στη Γεωργία Ρετετάκου
Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας της Ιωσηφίνας Τσουμπή που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάνοια, σήμερα στον Κύκλο συνεντεύξεων Book Zoom. Ένα Κοινωνικό μυθιστόρημα σύγχρονο και αληθινό. Ένα βιβλίο για μια ιστορία αγάπης που μοιάζει ανέφικτη, αλλά είναι στην ουσία τόσο αυθεντική.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη , αγαθή, ωφέλιμη
Η αγάπη δεν φθονεί , δεν καυχιέται , δεν ασχημονεί, δεν χαίρεται με την αδικία
Η αγάπη ανέχεται, πιστεύει , ελπίζει , υπομένει
Η αγάπη δεν χάνεται ακόμα κι αν οι γλώσσες πάψουν κι αν η γνώση καταργηθεί.
Περιγράψτε Το Βιβλίο Σας Μέσα Από Μια Φράση Ή Μια Μικρή Παράγραφο.
Η αξιοπρέπεια και η αγάπη για τον άνθρωπο , πάντα κερδίζει…
Η ζωή προχωρά…
Η ελπίδα παρούσα σε κάθε έκφανση ζωής…
Ο αμοιβαίος έρωτας είναι πηγή ζωής
Υπήρξε κάποιο Πρόσωπο ή κάποιο Γεγονός που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο βιβλίο σας;
Όχι, δεν υπήρξε κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο που να αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το βιβλίο. Όσον αφορά στον άνδρα, στον Διαμαντή δηλαδή, όλη η ιστορία του και η πορεία της ζωής του είναι εντελώς φανταστική. Θα μπορούσα εδώ να προσθέσω ότι ο χαρακτήρας που δημιούργησα (κι αυτό το διαπίστωσα όταν είχα γράψει τα 3/4 του βιβλίου) ανταποκρινόταν στις δικές μου αναζητήσεις κι επιθυμίες για τον άνδρα που θα ταίριαζε στον χαρακτήρα μου.
Για να δημιουργήσω το χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας, της Ιλιάννας, χρησιμοποίησα στοιχεία του δικού μου χαρακτήρα καθώς και κάποιων άλλων γυναικών που συνάντησα στη ζωή μου, συγγενών, φιλενάδων και άλλων γνωριμιών που είχα και που θαύμαζα ή που δεν θαύμαζα για κάποιες συμπεριφορές τους , διότι όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, δεν θεοποίησα τους πρωταγωνιστές μου. Είναι άνθρωποι με ελαττώματα και προτερήματα όπως όλοι μας.
Το μυθιστόρημα η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας, μας φέρνει σε επαφή με μια ιδιόμορφη σχέση αγάπης που αρχικά γεννάται και διαμορφώνεται αποκλειστικά στο μυαλό του Διαμαντή. Μια τρυφερή αγάπη που κρατά μονόπλευρα μέσα του για χρόνια. Περιγράψτε μας λίγο τα χαρακτηριστικά αυτής της ιδιόμορφης αγάπης. Ποια είναι η δύναμη που την συντηρεί;
Ναι , είναι ιδιόμορφη αυτή η αγάπη που διαμορφώνεται αρχικά στο μυαλό του Διαμαντή. Είναι ιδιόμορφη, γιατί αυτή η μονόπλευρη και για πολλά χρόνια διατήρηση της, συνήθως είναι ίδιον του γυναικείου φύλου.
Ήθελα να δηλώσω αρχικά ότι εγώ αγαπώ και σέβομαι το ανδρικό φύλο -χωρίς αυτό να εμπεριέχει κάποια έννοια υποταγής- κι ότι η βαθιά κι απόλυτη ενσυναίσθηση και τρυφερότητα δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του γυναικείου φύλου.
Η δύναμη που την συντηρεί είναι κατά κύριο λόγο η μη εκπλήρωσή της , η νεαρή ηλικία του πρωταγωνιστή όταν πρωτοσυνάντησε κι ερωτεύθηκε την Ιλιάννα ( ηλικία όπου όλα τα συναισθήματα μεγαλοποιούνται), η ομοιότητα σε κάποια σημεία της νεαρής γυναίκας με τη μητέρα του που έχασε τόσο μικρός -τραύμα που δύσκολα κλείνει. Τέλος. είναι το ένστικτο του που τον οδήγησε να εκτιμήσει ότι αυτή η γυναίκα είναι το πρόσωπο που τον συμπληρώνει, διότι υπέροχο συναίσθημα ο έρωτας κι η αγάπη αλλά όταν το ταίρι σου σε συμπληρώνει είναι το ιδανικό !
Η δύναμη που την συντηρεί , είναι η ελπίδα…
Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτηση. Υπάρχουν στις μέρες μας αγάπες που μπορούν να κρατηθούν ζωντανές για χρόνια στο μυαλό των ανθρώπων είτε αυτές εκπληρωθούν είτε όχι;
Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν αγάπες που συντηρούνται ζωντανές για χρόνια στο μυαλό κάποιου κι αυτό εξαρτάται από τα βιώματα του, τα θέλω του, την πίστη στο ανθρώπινο γένος και στο βαθμό ενσυναίσθησης που διαθέτει. Αρκεί αυτό να μην τον κρατάει πίσω ! Έχουν γραφτεί βιβλία , ποιήματα ,θεατρικά έργα, μουσικές συμφωνίες , χοροδράματα για έρωτες που ζούσαν στο μυαλό κάποιου και που εκπληρώθηκαν ή όχι. Κι όπως διαβάσατε ή θα διαβάσετε στο βιβλίο, ο Διαμαντής και διέπρεψε επαγγελματικά και οικογένεια δημιούργησε.
Τι θα θέλατε να ανακαλύψει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το βιβλίο σας;
Δεν είμαι από εκείνα τα άτομα που έχουν την πρόθεση να καθοδηγούν ή να επηρεάζουν κάποιον αν δεν ζητήσει τη γνώμη μου και σίγουρα το βιβλίο μου έχει διαφορετική επίδραση και αποδοχή στον κάθε αναγνώστη. Θα ήθελα όμως , επειδή στο έργο αναφέρονται κάποια γεγονότα δυσάρεστα ,στενάχωρα, επιθετικής μορφής και αμφιβόλου ηθικής, να σκεφθεί ο αναγνώστης ότι δεν θα ήθελε ποτέ να γίνει ο ίδιος εκφραστής μιας παρόμοιας συμπεριφοράς.
Όταν ολοκληρώσατε την συγγραφή του βιβλίου σας, εσείς τι ανακαλύψατε μέσα από αυτό για τον εαυτό σας; Τι αποκομίσατε από την συγγραφική διαδικασία και το τελικό αποτέλεσμα;
Όταν τελείωσα τη συγγραφή του βιβλίου μου …απλά ένιωσα ευτυχισμένη !
Είχα πραγματοποιήσει το όνειρο μου χρόνων και χρόνων , εκείνο δηλαδή της συγγραφής ενός έργου !
Ένιωσα ολοκληρωμένη, αισθάνθηκα ότι έγραψα και είπα όλα όσα ήθελα να εκφράσω , ένιωσα ότι θέλω να συνεχίσω τη συγγραφή και νομίζω ότι σιγά-σιγά τα καταφέρνω.
Το τελικό αποτέλεσμα με ικανοποίησε διότι πιστεύω ότι κατάφερα στην εξέλιξη της συγγραφής να ισορροπήσω ανάμεσα στη φαντασία και το ρεαλισμό.
Η εποχή στην οποία εξελίσσεται το μυθιστόρημα είναι μια εποχή που έγιναν πολλές και απότομες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που έφεραν πολλές μεταλλάξεις στην ζωή και στις σχέσεις των ανθρώπων. Ειδικά στην θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Μια γυναίκα που πλέον βγαίνει από το σπίτι σπουδάζει εργάζεται. Πιστεύετε πως η χειραφέτηση της γυναίκας από αυτές τις αλλαγές μεταμόρφωσαν τις ισορροπίες με αποτέλεσμα να χαθούν χαρακτηριστικά που κρατούσαν παλιότερα ενωμένοι τα ζευγάρια;
Η εποχή στην οποία εξελίσσεται το μυθιστόρημα (1979-2020) , ειδικά στην πρώτη 20ετία του , πιστεύω ότι ήταν από τις πιο σημαντικές στον Ελλαδικό χώρο παρά τις όποιες αντίθετες απόψεις (κυρίως πολιτικές) κάποιων.
Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία άλλαξε κι αναβαθμίστηκε , αλλά πιστεύω ότι έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να επιτευχθεί η κοινωνική , επαγγελματική και οικογενειακή ισότητα. Υπάρχουν κατάλοιπα χρόνων και χρόνων που δεν βοηθούν στην πιο γρήγορη πρόοδο της και μην ξεχνάμε τα 400 χρόνια δουλείας στους τούρκους, όπου εκεί ακόμη και στην σύγχρονη εποχή η γυναίκα θεωρείται κατά πολύ υποδεέστερη του ανδρός.
Όσο για το αν οι αλλαγές αυτές μεταμόρφωσαν τις ισορροπίες των ζευγαριών, πιστεύω ότι σίγουρα δεν τις άλλαξαν. Υπήρχαν πάντα αρκετά ζευγάρια που η ένωση τους δεν ήταν η απόλυτα πετυχημένη , ζευγάρια που ζούσαν συμβατικά που προσπαθούσαν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην οικονομική ανεπάρκεια της γυναίκας και του συζύγου – πατέρα αφέντη και πολλές φορές διακρίνονταν συναισθήματα αντιπάθειας και έχθρας ανάμεσα τους. Ζευγάρια που μεγάλωναν δυσαρεστημένα παιδιά που ζούσαν κάτω από το βάρος μιας διάχυτης οικογενειακής μελαγχολίας και σιωπής , πράγμα που επηρέασε την εξέλιξη της ζωής τους.
Στην εποχή μας βέβαια υπάρχουν περισσότερα διαζύγια, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια υποτυπώδης αλήθεια στις σχέσεις ή στις μη σχέσεις και κανείς δεν πρέπει να γίνεται δέσμιος μιας κοινωνικής συντηρητικής εικόνας. Σίγουρα όμως πρέπει να υπάρχει αυτοσυγκράτηση , επιείκεια , ανεκτικότητα και ψυχραιμία και από τις δύο πλευρές γιατί τα διαζύγια έχουν και αρνητική και δυσάρεστη πλευρά. Θέλω εδώ να προσθέσω ότι θαυμάζω πραγματικά τα ζευγάρια που η σχέση τους αντέχει στο χρόνο , μέσα σε μια αληθινή ένωση αποδοχής , κοινών στόχων , επιθυμιών κι αγάπης.
Και οι δυο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι τρυφεροί δοτικοί και φιλεύσπλαχνοι η ζωή όμως σε πολλές περιπτώσεις και γεγονότα που τους σημαδεύουν δεν τους φέρεται σωστά. Η ζωή τελικά επιστρέφει συμπεριφορές καλές η άσχημες; Η ακολουθεί τον δρόμο της μοίρας που έχει επιλεγεί για τον καθένα ανεξάρτητα από τις πράξεις του;
Πράγματι οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι τρυφεροί , δοτικοί και φιλεύσπλαχνοι. Αυτά τα χαρίσματα ή τα έχεις ή δεν τα έχεις…δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Λίγα τέτοια χαρακτηριστικά απορροφάς από το περιβάλλον σου , αλλά αν δεν τα διαθέτεις εκ γενετής δεν παρουσιάζουν ιδανικό αποτέλεσμα.
Η ζωή , όσα χαρίσματα κι αν έχεις δεν “ καλοπιάνει» , σου δίνει χαρές, δυσκολίες προβλήματα, σε δοκιμάζει χωρίς λόγο πολλές φορές κι εσύ πρέπει να προσαρμοστείς και να πολεμήσεις. Αυτό δεν είναι “ μοίρα» , είναι καθημερινότητα άδικη συχνά, μα πως εσύ ν αποτελέσεις εξαίρεση ?
Η ζωή κατά την άποψη μου επιστρέφει συμπεριφορές όταν κάποιος προξενεί σημαντικό κακό σε κάποιον ή στο κοινωνικό σύνολο ή κατ αντιδιαστολή σ εκείνον που προξενεί καλό σε κάποιον ειδικότερα ή στο κοινωνικό σύνολο γενικότερα.
Η ιστορία σας, μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικό δίπολο πρωταγωνιστών, Αυτό του Διαμαντή και αυτό της Ιλιάνας. Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των δύο αυτών ξεχωριστών ηρώων σας;
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των δύο ηρώων είναι η αγάπη τους για το καλό καγαθό , η θέληση τους για πρόοδο προσωπική , η δοτικότητα τους σ αυτούς που αγαπούν, η πάλη να επικρατήσουν σ έναν κόσμο δύσκολο κι απαιτητικό, η προσωπική και ψυχική “ φινέτσα « τους, χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα αληθινό “ταίριασμα “ στα όρια πάντα του εφικτού. Προσθέτοντας πάλι ότι είναι χαρακτήρες ανθρώπινοι με προτερήματα και ελαττώματα, ελαττώματα όμως όχι πολύ ενοχλητικά για τους άλλους συνανθρώπους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;
Στην εξελικτική πορεία της ιστορίας δεν βρήκα δυσκολίες , με το που καθόμουν να γράψω η έμπνευση ήταν εκεί , ερχόταν σαν κύμα και δεν με εγκατέλειπε.
Δυσκολίες συνάντησα στην έρευνα των ιστορικών γεγονότων που αναφέρω διότι κάποια από αυτά τα είχα ζήσει , κάποια άλλα όχι κι έτσι για να είναι σωστή , ακριβής και αντικειμενική η παρουσίαση τους μου έπαιρνε πολύ χρόνο η έρευνα. Την ίδια δυσκολία αντιμετώπισα στο να αποδώσω σε λίγες γραμμές για να μην κουράσω τον αναγνώστη ,τα επιτεύγματα του Μ. Αλεξάνδρου και του Περικλή. Ξενύχτησα προσπαθώντας να αναφερθώ με λίγα λόγια στις φιλοσοφικές ρήσεις του Σωκράτη , διότι έλεγα μέσα μου ‘ ποια είμαι εγώ που θα επιχειρήσω να απλουστεύσω τα λόγια του μεγάλου φιλόσοφου ?”
Επίσης μου πήρε πολύ χρόνο η έρευνα των ιατρικών σπουδών και των ιατρικών όρων δεδομένου ότι δεν είναι ο τομέας μου.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας, να το μοιραστείτε μαζί μας;
Τα πολύ αγαπημένα μου αποσπάσματα είναι άλλα από αυτά τα δύο που θα αναφέρω , αλλά αν τα γράψω θα αποκαλύψω το τέλος του μυθιστορήματος.
Γυρνώντας στο σπίτι και περιμένοντας τον Σεπτέμβρη που θα άρχιζε η δουλειά της, το σχολείο της Μαρίνας και η ρουτίνα του χειμώνα , η Ιλιάννα ξύπνησε ένα πρωί και…δεν πονούσε !Δεν ένιωθε στεναχωρημένη, ούτε πικραμένη, ούτε αγχωμένη. Δεν της έλειπε ο Παύλος και δεν ζήλευε στη σκέψη της αγκαλιάς εκείνου και της συντρόφου του. “ Τι έγινε ?Γιατί ένιωθε τόσο ανάλαφρη ?Γιατί δεν ήθελε να κλάψει ?Ευπροσάρμοστο πάντα άτομο δεν το ανέλυσε και πολύ. Της αρκούσε η ευφορία που αισθανόταν! Σηκώθηκε από το κρεββάτι, πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ και μετά από πολύ καιρό άνοιξε το ραδιόφωνο στον σταθμό που προτιμούσε με τα έντεχνα ελληνικά τραγούδια που τόσο πολύ της άρεσαν .Από εκείνη την ημέρα όσο ήταν σπίτι το ραδιόφωνο ήταν ανοιχτό και ούτε μια φορά δεν έμεινε ξάγρυπνη ξανά , κλαίγοντας και καπνίζοντας καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού. Η Μαρίνα όταν ξύπνησε κι εκείνη , την πλησίασε και χωρίς να την ρωτήσει κάτι, την αγκάλιασε και είπε “ Αυτή είναι η μαμά μου “
Ο Διαμαντής βλέποντας αυτό το όνειρο με την αγαπημένη του οπτασία σε τόσο δύσκολη θέση, κατάλαβε ότι φώναζε στον ύπνο του. Η Βάλια τον αγκάλιασε τρυφερά ψιθυρίζοντας “ Ησύχασε αγάπη μου όλα θα πάνε καλά “ Σιγά-σιγά ηρέμησε και τον ξαναπήρε ο ύπνος. Την άλλη μέρα ήταν άκεφος, είπε στη γυναίκα του ότι είδε τη μητέρα του στον ύπνο του, μέσα στην ακεφιά του της ζήτησε να μείνει λίγο μόνος, εκείνη το δέχθηκε. Πήρε το σκάφος του θείου του , ξανοίχτηκε στη θάλασσα, κάποια στιγμή έριξε άγκυρα κι έμεινε εκεί. Στο μυαλό του όλα μπερδεμένα, η μητέρα του , εκείνη που την σκεπτόταν σαν Ερατώ και τη φορά που του χαμογέλασε έξω από το σπίτι του, τα μάτια της, το λάγνο περπάτημα της, το ταξί που σταμάτησε φεύγοντας και μετά τίποτα ξανά…Ποτέ ξανά…! Αισθανόταν μια βαθιά θλίψη , τον γνωστό πόνο όταν την θυμόταν! Χρόνια και χρόνια έκλαιγε για εκείνη, χρόνια και χρόνια τη φώναζε χωρίς να ξέρει ούτε το όνομα της, χρόνια και χρόνια προσπαθούσε να την βγάλει από πάνω του, από μέσα του. Όμως δεν ήταν ρούχο να το βγάλει και να το πετάξει, δεν ήταν δέρμα να το τρίψει για να φύγουν οι τοξίνες, ήταν αέρας που γέμιζε τους πνεύμονες του και τους έδινε ανάσα, ήταν η σιωπή του υπέροχου μυστικού που φυλούσε στην καρδιά του. Μήπως εκείνη έχει κάποιο πρόβλημα και το διαισθάνθηκε ο ίδιος ? Μη θέλοντας να υποκύψει στη σφαίρα της μοιρολατρίας και με το γνωστό γήινο και ρεαλιστικό κομμάτι του εαυτού του να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα, σκέφτηκε τη νέα , όλο υποσχέσεις ζωή του κι επέστρεψε στη γυναίκα του. “Όλα καλά “ της είπε.
Συνήθως σε κάθε βιβλίο συναντάμε βιώματα και μηνύματα του ίδιου του συγγραφέα. Υπάρχει κάποιο βιωματικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο σας; Και ποιο ή ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του;
Μηνύματα που θα ήθελα να περάσω , είναι εκείνα της ελπίδας , της υπομονής , της δοτικότητας – πάντα μέχρις ενός ορίου- και της αληθινής αγάπης γονικής ,ερωτικής, συζυγικής, φιλικής, οικογενειακής.
Βιωματικά στοιχεία υπάρχουν 3: τρία γεγονότα που με σημάδεψαν και δίνω το μήνυμα τώρα από εδώ …
Το πρώτο γεγονός είναι ο τραγικός τρόπος που έμαθα τον θάνατο της μητέρας μου !
Το δεύτερο είναι η εγχείρηση της Μαρίνας , της κόρης της πρωταγωνίστριας και αυτό ακριβώς συνέβη στην μικρότερη κόρη μου. Συχνά ακούω τη φωνή του γιατρού να μου λέει “ Μπορεί να είναι κάτι απλό , αλλά μπορεί να είναι όγκος “. Βέβαια όλα πήγαν καλά και η κόρη μου είναι υγιέστατη, αλλά το μήνυμα εδώ είναι :” αγαπάτε και συμπονάτε τις μητέρες ,τους γονείς που ξενυχτάνε δίπλα στο σοβαρά άρρωστο παιδί τους” . 2 ώρες είχα το φόβο κι ακόμα το θυμάμαι με τρόμο…
Το τρίτο …το τρίτο με στοιχειώνει ακόμα! Είναι εκείνο της επίθεσης του γιατρού στην Ιλιάννα μέσα στο γραφείο του στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν η μητέρα της. Μου συνέβη ακριβώς όπως το περιγράφω στο βιβλίο. Το μήνυμα…” Μην κατηγορείτε ποτέ γυναίκα που έπεσε θύμα βιασμού ή σεξουαλικής επίθεσης 99,9 % είναι τραγικό θύμα” Mη λέτε επίσης “Tώρα θυμήθηκε να το πει ?” Όταν νιώσει έτοιμο κάθε θύμα θα το πει ! Εγώ δεν το είπα , το έγραψα στο βιβλίο 22 χρόνια μετά και το παραδέχομαι τώρα δημόσια 26 χρόνια μετά.
Με αφορμή τις τοξικές και κακοποιητικές σχέσεις που στις μέρες μας δυστυχώς έχουν αυξηθεί πολύ και με αφορμή ένα σχόλιο εντός του βιβλίου που αναφέρει “Σε μια σχέση υπάρχουν συμπαίκτες και όχι αντίπαλοι” Θα ήθελα να ρωτήσω ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που φθείρει τις σχέσεις και τους ανθρώπους και οδηγούν τελικά την αγάπη στο μίσος και στις άσχημες συμπεριφορές;
Κατά την άποψη μου το στοιχείο που φθείρει τις σχέσεις είναι το αίσθημα κατωτερότητας κοινωνικής ή οικονομικής ή πνευματικής του ενός από τους δύο συντρόφους προς τον σύντροφο που υπερτερεί κι όσο κι αν αυτό δεν τονίζεται από το υπερέχον ταίρι, αρκεί που το αισθάνεται εκείνος που νιώθει μειωμένος και δεν έχει την ωριμότητα να ξεπεράσει την υπάρχουσα διαφορά. Αυτό οδηγεί σε αντιπαλότητες και σε ισχυρούς καυγάδες με όλα τα δυσάρεστα αποτελέσματα.
Χειρίζεστε με ιδιαίτερη ευαισθησία θέματα όπως η απώλεια, ο χωρισμός. Η ζωή και οι ισορροπίες μετα το διαζύγιο. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά σε ηλικία εύθραυστη. Και τοποθετείτε εξαιρετικά ευαίσθητα ζητήματα όπως η άνια, ο καρκίνος ή ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και πως αντιμετωπίζεται εντός της οικογένειας εντελώς διαφορετικά από τους δύο γονείς. Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστεί ένας συγγραφέας τέτοια ζητήματα. Να μπει στο πετσί καταστάσεων που δεν έχει βιώσει και να περιγράψει ρεαλιστικά το σύνολο των συναισθημάτων που ενσαρκώνουν οι ήρωες εντός του βιβλίου όταν ζουν τις αντίστοιχες καταστάσεις;
Το βιβλίο δεν είναι αυτοβιογραφικό και παρόλο που στην εξέλιξη του τα γεγονότα δεν έχουν ομοιότητες με τις δικές μου εμπειρίες ζωής , έχω βιώσει ένα διαζύγιο και τον πόνο που φέρνει μαζί του όσο ήρεμο κι αν είναι. Μαζί μ αυτό και τα ερωτηματικά και τις απορίες των παιδιών, καθώς και την αέναη προσπάθεια του μονογονέα για την ψυχική ισορροπία τους. Άρα έχοντας βιώσει μια τέτοια απώλεια -γιατί απώλεια είναι το διαζύγιο- η ευαισθησία μου είναι δεδομένη.
Την άνοια και τον καρκίνο τον έχω επίσης βιώσει μέσα στην στενή οικογένεια.
Όσον αφορά το γεγονός ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες , έχω προσωπική άποψη με το παιδί του πρώτου μου εξαδέλφου.
Για όσα αναφέρω πιο πάνω , το δύσκολο δεν ήταν να μπω στο πετσί των καταστάσεων , το δύσκολο ήταν που γράφοντας ξαναζούσα τις δύσκολες ημέρες , για αυτό και το συναίσθημα πλημμύριζε τις γραμμές όταν τις αποτύπωνα στο χαρτί.
Με ποιο τραγούδι θα επενδύατε μουσικά αυτό το βιβλίο σας;
Φτιάξτε μας ένα απόφθεγμα που προκύπτει από το σύνολο του βιβλίο η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας
Αποσπάσματα από το 13ο κεφάλαιο Α επιστολής προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου
Η αγάπη είναι μακρόθυμη , αγαθή, ωφέλιμη
Η αγάπη δεν φθονεί , δεν καυχιέται , δεν ασχημονεί, δεν χαίρεται με την αδικία
Η αγάπη ανέχεται, πιστεύει , ελπίζει , υπομένει
Η αγάπη δεν χάνεται ακόμα κι αν οι γλώσσες πάψουν κι αν η γνώση καταργηθεί
Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι που ίσως παραλείψαμε ή κάτι που εσείς θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας, πριν κλείσουμε την συνέντευξη μας;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ συγγενείς, φίλους γνωστούς , αγνώστους αναγνώστες του έργου μου. Η θετική αποδοχή από τον κόσμο , του βιβλίου μου “ Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας ήταν εντυπωσιακή καθώς είναι το πρώτο βιβλίο μιας άγνωστης μέχρι πριν λίγο καιρό συγγραφέως.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα εσάς κυρία Ρετετάκου για την τιμή που μου κάνατε να μου ζητήσετε αυτήν την συνέντευξη για το λογοτεχνικό blog σας vivlionerga. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη…
Όλοι , μου δίνετε το κουράγιο να συνεχίσω.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ιωσηφίνα Τσουμπή γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής, όπου και κατοικεί ακόμη. Είναι μικρασιατικής καταγωγής και μεγάλωσε σε μία μεσοαστική οικογένεια όπου η παιδεία, ουσιαστική και ηθική, η πνευματική καλλιέργεια και η μόρφωση είχαν πρωταρχικό ρόλο. Η ίδια χαριτολογώντας λέει ότι τα πρώτα της παιχνίδια ήταν οι κούκλες και τα βιβλία στα οποία τη μύησε και καθοδήγησε με άριστο τρόπο ο φιλόλογος πατέρας της.
Σπούδασε ελληνική και γαλλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, με παράλληλες σπουδές στη Γαλλία.
Εργάζεται πολλά χρόνια σαν καθηγήτρια γαλλικών και τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια εκτελεί φιλανθρωπική εργασία, συμβάλλοντας στην καθημερινή σίτιση απόρων οικογενειών.
Οι δύο κόρες της, που υπεραγαπά, είναι η πηγή έμπνευσής της.
Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
