Δεν θέλω να λυπάσαι που γερνώ
κι αν τα λιβάδια της νιότης προσπερνώ
μες την ψυχή μου άσβεστη θα μένει
η δίψα της ζωής που επιμένει
Τι κι αν ρυτίδες ζαρώσανε το σώμα
τι κι αν οι αισθήσεις μειώθηκαν ακόμα
ένα συναίσθημα κυρίαρχο κρατάει
η αγάπη που ποτέ της δεν γερνάει
Κυλούν τα χρόνια σαν νερό σε ποταμό
όπως το ρεύμα δεν αφήνει γυρισμό
κανείς δεν μπόρεσε τον χρόνο να κρατήσει
τα νιάτα δυο φορές να ξαναζήσει
Του παρελθόντος περασμένες εμπειρίες
μνήμες και γνώσεις δακρυσμένες ιστορίες
μες το βιβλίο της ζωής εκεί θα κρύψω
δικό μου άρωμα ακριβό στης μοναξιάς τον γύψο
Πίνακας - Παρθένης Κωνσταντίνος, Πορτραίτο Αριστοβούλης Λοπρέστη,1933
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου