Στον κήπο τη μικρούλα μου ροδιά
ένας σφοδρός αγέρας αγκαλιάζει
ψυχρός, σαν του χειμώνα την καρδιά
τα φύλλα της σκορπά και τη ρημάζει.
Γιατί εμένα διάλεξες βοριά;
-και στάζει το παράπονό της θλίψη-
μικρό δεντράκι είμαι στη στεριά
που το ’χουν κι οι θεοί εγκαταλείψει.
Ζηλεύω σου τους κύκλιους χορούς
της λέει με φωνή που μίσος στάζει,
π’ αντέχεις ξεγελώντας τους καιρούς
και λες ό,τι κι αν γίνει: ‘’δεν πειράζει’’…!
Φωτογραφία: Κατερίνα Καλαϊτζάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου