Αρκεί να ξέρεις να κρατιέσαι στον γκρεμό !
Ν΄αρπάς την πέτρα , να τη στύβεις και να πίνεις !
Τα δυο σου μάτια να κοιτούν στον ουρανό,
κι από τους κλώνους σου, θυμίαμα ν΄αφήνεις !
Κι αν νιώσεις ώρες , να σε ζώνει η ερημιά ,
αν η φωνή , που αχεί ο κόσμος , δεν σε φτάνει ,
αν όλα γύρω σου τα σκιάζει η μοναξιά ,
σκέψου το ύψος σου , που το φθονούν οι άλλοι !
Σκέψου πως μέσα σου, κυλάει το νερό,
από την πέτρα , πού΄χες στύψει μ΄αγωνία !
Σκέψου πως στάθηκες ολόρθο στον καιρό,
που΄χε τσακίσει το κορμί σου με μανία !!
Στο κάτω-κάτω της γραφής σου τελικά ,
καρπούς ανέστησες κι από ξαρχής τους κλώνους !
Θυμού αυτό , πως των γκρεμών τα ξερικά ,
δεν είναι δέντρο μου, για όλης της γης τους μόνους !
βίκυ τσιμπιρλή 16/12/20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου