φύλλα-δάχτυλα-κορμούς και πλήκτρα
κι΄ο τόπος ηλιοτρόπια κι άστρα !
Στο μεσόφρυδό σου κρύφτηκε η σιωπή !
Όταν βραδυάζει το κορμί σου
κορμός δένδρου γίνεται
μ΄ένα κρυφό δειλινό στη φυλλωσιά του.
Ο Μπραμς κουρδίζει τους ήχους
χωρίς νηολόγιο πλεύσης.
Τα πλήκτρα μόνα τους αναπνέουν
την αδρανή σονάτα των δαχτύλων σου.
Το μεσονύχτιο κάδρο σου
γεννάει κλάδους-ήχους-δάχτυλα
κι΄αέρινη οπτασία φωτός !
Στη δικάσιμο της ύπαρξής μου έφερες
το ομοίωμα της μέρας σ΄ένα πινάκιο !
Έρρεαν τα δάχτυλά σου σιωπή κι΄οδύνη
κι΄αδέσποτη γλυκιά κορμοστασιά !
Της αρετής και της σοφίας το δίκιο
δεν αλλάζει το βράδιασμα του κορμιού σου !
Πάλι στάζει δάκρυ το πέλαγος
και πλησιάζω, σαν άγγιγμα πλήκτρου,
το ηλιοτρόπιο των δαχτύλων σου,
ραμφίζοντας κι εγκαλώντας την επομένη !
Από το βιβλίο μου "Ερωτήματα Ψυχής", σελ. 15
Εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ -Αθήνα -Οκτώβριος 2018.
Κώστας Καρούσος
ΥΠΕΡΟΧΟ!ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΣΠΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή