Κυκλάμινα...
Δεν τα συνάντησα
στου βράχου τη σχιμάδα.
Κυκλάμινα...
Δεν τα συνάντησα
σε όρη απάτητα.
Ούτε σε γλάστρα
από ανθρώπου χέρια
περιποίηση να δέχονται.
Τα συνάντησα
σε δρόμο πολυσύχναστο.
Αντίκρυσα
τα όμορφα κεφαλάκια τους
ανάμεσα σε ξερόχορτα.
Δίπλα σε ρόδες αυτοκινήτων.
Δίπλα σε ανθρώπους που πάνε
για το μεροκάματο
ή γυρίζουν από τη δουλειά
και σέρνουν τα βήματά τους
από την κούραση.
Χαμογελούν σε φοιτητές
που ανεβαίνουν στην Πανεπιστημιούπολη.
Κυκλάμινα
που ξέρουν απλόχερα
να δίνουν την ομορφιά τους
σε ταπεινούς διαβάτες...
Δεν ξέρουν αυτά
από τις αφ' υψηλού συμπεριφορές.
Δεν ξέρουν από μίζερους
κριτές υποκριτές.
Καταδέχονται να ανθίζουν
στην σκληράδα του βράχου
βρίσκοντας μια μικρή σχισμή
και μαλακώνουν την καρδιά του.
Καταδέχονται προσκέφαλο
να κάνουν τα ξερόφυλλα του φθινόπωρου.
Ξέρουν πως σύντομη η ζωή τους.
Και χαίρονται την μοιρασιά της ομορφιάς.
Κυκλάμινα μήνυμα ελπίδας
στου φθινόπωρου την αγκαλιά.
Όλα αντέχουν
αν δεν φοβούνται να ανθίζουν.
.
.
24/10/2020
Βάσω Ιορδάνου Κοσμίδου
ΘΑΥΜΑΣΙΟ!ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΣΠΕΡΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή