Christian Schloe art
Σε άλλη πατρίδα κατοικούν οι ποιητές.
Βρίσκουν τη δύναμη να ημερεύουν
τις μυστικές φουρτούνες των ανθρώπων.
Να τους θυμίζουν
όταν καθυστερούν πολύ.
Πρέπει να αλλάξουν καινούργια σώματα,
να γλυκάνουν τα βλέμματα,
Να γυρέψουν τις απουσίες,
που κατεβαίνουν τις νύχτες με τη θηλιά
και κρεμάνε τον ύπνο τους
Να συναντούν τους αργοπορημένους
που ρωτάνε για τα χαμένα δρομολόγια
και το υδροκυάνιο του έρωτα,
μα κανένας δεν ανεβαίνει
να πάρει τα σύννεφα απ τα μάτια τους.
Κι εσένα που κάθεσαι το δειλινό
και αλλάζεις σιωπή με τη μητέρα σου,
που κατοικείς με τα πουλιά στη σοφίτα.
Βγαίνεις κάποτε στο μπαλκόνι
να κοιτάξεις τους μεσημβρινούς.
Ακόμα δεν έμαθες,
τί περιμένεις
μες το κρυμμένο ηλιοστάσιο.
Τις νύχτες αρμολογούν τους πέτρινους στίχους,
σκάβουν βαθιά στο χώμα την αρχαία στοά,
κι αποθηκεύουν αγάπη που δεν ξοδεύτηκε,
να έχουν τα ζωντανά και οι άνθρωποι
για τους κατακλυσμούς που προετοιμάζουν
Μακριά στην ξένη ενδοχώρα,
δεν ξέρουν το πότε της επιστροφής
κι αναζητούν της ξενιτιάς την ιθαγένεια
Η νύχτα κοιτάζει το ρολόι της,
όπως οι πεθαμένοι φύλακες,
κοιτάνε τα τετράδια στα κρατητήρια
για να ξυπνούν τους μελλοθάνατους
Κανένα ξημέρωμα δεν μίσησαν πιο πολύ,
από τούτο που βιάστηκε να έρθει
πριν απ’ την ώρα των ανθρώπων.
Φοβάται η γη
να κρύψει τα ποτάμια της
Τα λουλούδια ανθίζουν στον άλλο κήπο,
άκουσα για κάποια Εδέμ
ή για τη χώρα
των εξαργυρωμένων μας φιλιών.
Κι εσύ να κατοικείς
πιο κει απ τα δικά σου όνειρα.
Με την διάτρητη πανοπλία στο χώμα
και τη σιωπή
σε ισόβια αθωότητα.
Σε άλλη πατρίδα κατοικούν οι ποιητές.
Δημήτρης Φαφούτης
«ΤΑ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου