Εγώ δεν πλήγωσα
ποτέ τις αναμνήσεις μου
τι κι αν ξεπέρασα τα όρια
δεν μετανιώνω που σ΄αγάπησα
κι αν με ρωτήσεις πόσα
αξημέρωτα βράδια έζησα
μη του μυαλού μου τη σκέψη
μπερδέψεις με το τίποτα,
τ΄ανήμπορα παζαρεύουν
την αδράνεια
όταν ο φόβος φυλάει
τα έρημα όνειρα
αχ Μάη, Μάη μου
εμείς το όνειρο τ΄αφήσαμε
μισό στ΄αζήτητα.
Γρηγορία Πελεκούδα
Στην υπέροχη σελίδα Homo Universalis που ξέρει να τιμά τον γραφτό λόγο με όλη μου την εκτίμηση Ευχαριστώ σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή