ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΛΙΔΑΚΗΣ "Λοιπόν τι;"

Λοιπόν,
γεμίσαμε τις κάμαρες με ενθύμια,
το μυαλό μας με μνήμες,
δίχως ποτέ ένα ξεκαθάρισμα. Ποτέ!
Ακόμη και η μουριά στον κήπο, άκοπη και ακλάδευτη,
μπας και μπούμε στα λημέρια του συχωρεμένου μας πατέρα.
Ανέγγιχτα στο κομοδίνο τ’ άψυχα,
γυαλιά, ρολόϊ, το κομπολόϊ κι ένα κατσαβίδι μικρό,
«για να τον θυμόμαστε» τάχα, μήπως και… ξεχαστεί!
Και τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας,
σκονισμένα στο ράφι κάτω από την τηλεόραση,
ίσως στη βιβλιοθήκη στριμωγμένα
από κάποια βιβλία μαγειρικής και βίους αγίων,
ή ακόμη κάποια
ξεχασμένα στο βάθος της ντουλάπας μας,
«για να μας θυμόμαστε» τάχα, μήπως και… ξεχαστούμε!
- Λοιπόν…;
- Λοιπόν τι;
- Τίποτα… Απλά τράβα την κουρτίνα να φωτίσει και βγες στο φως!

Δημήτρης Κολιδάκης