Για θρύλους παλιούς θα μιλήσω απόψε!
Για γεγονότα σε ύπνου λήθη, που λύγισαν και έγειραν,
σε λιβέλους ανθρώπων μικρών υποδουλωμένα,
ψιχία ασημαντότητας που είχαν για νου!
Δες τα καρβουνιασμένα υπολείμματα των σταχυών
στου άνεμου το φύσημα πως σκορπίζουν!
Έτσι και των ψεμάτων το άγος
από των μελλοντικών ιστορικών την έρευνα
να αποσειστεί λογίζεται!
Με μάτια απορίας, γιατί με κοιτάς;
Στων προφητειών μου την αλήθεια
γιατί δεν πιστεύεις;
Ο σπόρος της αμφισβήτησης φυτρώνει εντός σου;
Θα έρθουν καιροί, να δεις …
που αξία ο άνθρωπος για τον άνθρωπο δεν θα ‘χει!
Έρμαιο των παθών και των φιλοδοξιών του θα σέρνεται
σε ερειπωμένων οικοδομημάτων, κατάφυτους λειμώνες,
τις χαμένες υποδομές της Σοφίας, αναζητώντας!
Των Ιδεών η Άνοιξη και της Ελπίδας η Αναγέννηση,
από ανθρώπινα ανομήματα, ποτέ δεν ενταφιάζεται!
Το πλήρωμα του χρόνου, υπομονετικά αναμένουν,
της Γαίας η Ανάσταση, Θριαμβικά να ολοκληρωθεί!
Χριστόφορος Παυλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου