Κι είναι τα λόγια σπασμένα γυαλιά,
η διάψευση βαθιά,
η μνήμη ολισθηρή
η λήθη ενοχή.
Σκόρπια η σκέψη
και πώς να συνεχίσουμε ερήμην μας;
Γέμισε το καντήλι μας θλιμμένο ουρανό,
οι μέρες ζητούν δικαίωση.
Σκληρός ο χρόνος,
μια ανελέητη αρχή ολοένα μας απαιτεί
και μεις πάει καιρός που δεν αποκρινόμαστε πια στους νεκρούς μας,
πάει καιρός που ξεχάσαμε το πρόσωπό μας.
Ιωάννα Αθανασιάδου
η διάψευση βαθιά,
η μνήμη ολισθηρή
η λήθη ενοχή.
Σκόρπια η σκέψη
και πώς να συνεχίσουμε ερήμην μας;
Γέμισε το καντήλι μας θλιμμένο ουρανό,
οι μέρες ζητούν δικαίωση.
Σκληρός ο χρόνος,
μια ανελέητη αρχή ολοένα μας απαιτεί
και μεις πάει καιρός που δεν αποκρινόμαστε πια στους νεκρούς μας,
πάει καιρός που ξεχάσαμε το πρόσωπό μας.
Ιωάννα Αθανασιάδου
πηγή φωτογραφίας :https://www.azinlikca.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου