"Πέρασε η εποχή που οι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο σοβαροί, θεωρούσαν τη λογοτεχνία για παιδιά αποπαίδι της λογοτεχνίας, δεν τη θεωρούσαν καν λογοτεχνία. Σήμερα, έχουν καταλάβει πως το παιδικό βιβλίο είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό σκαλοπάτι που θα πατήσει ο αναγνώστης. "
Χρονολόγιο
1923: γεννιέται στο Ροστόφ της Ρωσίας από Ρωσίδα μητέρα και πατέρα Έλληνα στην καταγωγή, με Ρωσίδα μητέρα.
Η μικρή Κίρα ήταν το μοναδικό παιδί σε μια οικογένεια διανοουμένων και γι' αυτό είχε την προσοχή όλων.
Το σπίτι στο Ροστόφ, όπου μεγάλωσε, ήταν γεμάτο βιβλιοθήκες και η Κίρα είχε από μικρή συντροφιά τους ήρωες της ρωσικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
1932: διάφορες συνθήκες αναγκάζουν την οικογένειά της να εγκαταλείψει την πόλη τους, και να καταφύγουν στην Ελλάδα, μια χώρα για την οποία ό,τι γνώριζαν προερχόταν από τα βιβλία.Η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα, σε δυο δωμάτια ενός ξενοδοχείου για οικογένειες που, όπως όλα τα ξενοδοχεία της εποχής, δεν επέτρεπε τα κατοικίδια ζώα, με τα οποία είχε μεγαλώσει η μικρή Κίρα.
Μόλις μετακομίζουν σε δικό τους σπίτι, η Κίρα ζητάει ένα γατάκι. Τα ζώα έπαιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Πολλά μάλιστα γλίστρησαν αργότερα και στις σελίδες των βιβλίων της.
 |
Η Κίρα πηγαίνει σε ένα καλό ιδιωτικό ελληνικό δημοτικό. Παρότι δεν υπάρχει οικονομική άνεση στην οικογένεια, οι γονείς της δίνουν μεγάλη σημασία στη μόρφωση της μοναχοκόρης τους. Εκεί όμως αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς δε γνωρίζει την ελληνική γλώσσα. Καταφέρνει όμως σιγά σιγά να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του σχολείου.
Τις πολλές ώρες που περνάει μόνη της, τις αφιερώνει στο διάβασμα και στις πρώτες της λογοτεχνικές προσπάθειες. Γράφει στα ρωσικά το δικό της περιοδικό, το οποίο ονομάζει Ρόζα, που σημαίνει τριαντάφυλλο. Λόγω της γλώσσας, μοναδικοί αναγνώστες της είναι οι γονείς της. Εκείνη όμως συνεχίζει να το "εκδίδει" με επιμέλεια κάθε μήνα.
1935: ο πατέρας της παίρνει μετάθεση για τη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός αυτό φέρνει μεγάλη χαρά στην Κίρα, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που αντίκρισε η οικογένεια όταν ήρθαν με το πλοίο από τη Ρωσία. Εκεί γράφεται στο Γερμανικό Σχολείο, καθώς τα γερμανικά τα γνωρίζει από μικρή πολύ καλά. Στην πόλη αυτή κάνει καλούς φίλους και φλερτάρει για πρώτη φορά.Εκεί θα γράψει και το πρώτο της διήγημα στα ελληνικά, τρία μόλις χρόνια μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα, και θα το δει δημοσιευμένο στο αγαπημένο περιοδικό των παιδιών, Διάπλασις των Παίδων. Η Κίρα Σίνου δεν έπαψε ποτέ να επαναλαμβάνει πως όφειλε πολλά στο Γρηγόρη Ξενόπουλο, παρότι δεν τον γνώρισε ποτέ προσωπικά.
Από το ίδιο περιοδικό κερδίζει το πρώτο της λογοτεχνικό βραβείο με το ψευδώνυμο "Άνθος του Μαΐου".
Παρότι τα ελληνικά δεν είναι η μητρική της γλώσσα και γνωρίζει ήδη καλά άλλες δύο γλώσσες, γερμανικά και ρωσικά, η Κίρα διδάσκεται σε ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικά και αγγλικά. Τελικά, είναι η "πολυγλωσσία" της αυτή που θα αποτελέσει την αφορμή να ασχοληθεί και επαγγελματικά, αργότερα, με τη λογοτεχνία, ξεκινώντας από μεταφράσεις.
Στη Θεσσαλονίκη, τελειόφοιτη μαθήτρια, τη βρίσκει η δικτατορία του Μεταξά, ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και η Κατοχή.
Την περίοδο της Κατοχής, προσλαμβάνεται από την υπηρεσία των σιδηροδρόμων, για να μεταφράζει υπηρεσιακά έγγραφα. Χωρίς να ανακατεύεται με την πολιτική και την αντίσταση, δε διστάζει να προσφέρει τη βοήθειά της σε αντιστασιακούς, μέσω των γνωριμιών που αποκτάει λόγω της δουλειάς της.
Λίγο αργότερα, αρρωσταίνει σοβαρά από τύφο και κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της, περνώντας πολύ καιρό στο νοσοκομείο. Τελικά, διαφεύγει τον κίνδυνο και σιγά σιγά επιστρέφει στην καθημερινή της ζωή. Η αρρώστια όμως αφήνει μόνιμα σημάδια στην υγεία της.
Μετά την Κατοχή, σκέφτεται να σπουδάσει γεωπονία, αφού αγαπάει πολύ τα λουλούδια και της αρέσει η ιδέα να μάθει να τα φροντίζει. Όταν όμως μαθαίνει ότι στα μαθήματα συμπεριλαμβάνονται και τα μαθηματικά, αλλάζει αμέσως γνώμη, γιατί ποτέ δεν τα συμπάθησε ως μαθήτρια. Η ιατρική είναι μια επιστήμη που την ελκύει επίσης, όμως τα χρόνια εκείνα το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης δε διέθετε Ιατρική Σχολή. Τελικά, αποφασίζει να σπουδάσει ξεναγός, αξιοποιώντας τις γνώσεις της στις ξένες γλώσσες αλλά και την αγάπη της για την Ιστορία.
Στη συνέχεια, αλλάζει διάφορες δουλειές, τελικά όμως το 1948 προσλαμβάνεται και εργάζεται για τη ΔΕΗ στη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα ασκεί και το επάγγελμα της ξεναγού. Αρκετά χρόνια αργότερα, δέχεται την πρόταση γάμου από τον Γιώργο Σίνο, με τον οποίο έκανε παρέα τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα. Έτσι, ζητάει μετάθεση για την Αθήνα, και από το οικονομικό τμήμα όπου αρχικά την τοποθετούν, σύντομα περνάει στην υπηρεσία εκπαιδεύσεως, όπου μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα. Στη θέση αυτή, είναι υπεύθυνη για τα παιδιά των τεχνικών σχολών που απορροφώνται στη ΔΕΗ. Η Κίρα Σίνου παραλαμβάνει τις αιτήσεις τους, προσπαθεί να βρει μια θέση για τον καθένα, έχει έναν καλό λόγο για όλους.
1963: Γεννιέται ο μονάκριβος γιος της, Λεωνίδας.Η δικτατορία τη βρίσκει σε αυτή τη δουλειά. Η εμπειρία της από τη συγκεκριμένη θέση αποτυπώνεται στο βιβλίο Μια χαραμάδα φως.
1971: παίρνει μειωμένη σύνταξη από τη ΔΕΗ και αρχίζει, χάρη σε μια φίλη της, να κάνει μεταφράσεις για τα ΒΙΠΕΡ του Πάπυρου και για τις εκδόσεις Άγκυρα. Αυτή είναι και η πρώτη της επαφή με τον κόσμο του βιβλίου, από την πλευρά του δημιουργού πλέον και όχι του αναγνώστη.
Το 1975 ένα διήγημά της, από τις πρώτες της ενήλικες συγγραφικές δοκιμές, βραβεύεται από το Σύλλογο Δελφικών Αμφικτιονιών. Τότε κάποιος εκδότης τής προτείνει να γράψει μια συλλογή. Έτσι, προκύπτει το βιβλίο με διηγήματα-βιώματα από την Κατοχή και τη μετακατοχική περίοδο με τίτλο Πήραμε τη ζωή μας λάθος, από τις εκδόσεις Γλάρος.
Αμέσως μετά γράφει το βιβλίο Στη χώρα των μαμούθ. Αυτό, το πρώτο της μυθιστόρημα, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με προσωπικές εμπειρίες. Η συγγραφέας παιδικού βιβλίου και φίλη τής Κίρας Σίνου, Άλκη Γουλιμή, τη συμβούλεψε να δώσει το χειρόγραφο να το διαβάσουν στις εκδόσεις Κέδρος, που τότε δε διέθεταν ακόμα "αναγνώστη" ειδικά για τα παιδικά βιβλία. Έτσι, ανατίθεται στο Λάμπη Ράππα να το διαβάσει. Αυτός παίρνει τη γνώμη της Βίτως Αγγελοπούλου, γνωστής εκπαιδευτικού και κριτικού. Εκείνη αναγνωρίζει την αξία του μυθιστορήματος και παροτρύνει τον εκδοτικό οίκο να το εκδώσει.
1977: Το βιβλίο πήρε το δρόμο για το τυπογραφείο, και έτσι ξεκίνησε η μακρά συνεργασία της Κίρας Σίνου με τις εκδόσεις Κέδρος. Κερδίζει αμέσως την αγάπη των νεαρών αναγνωστών και από τότε μέχρι σήμερα γνωρίζει συνεχείς επανεκδόσεις, ενώ έχει εμπνεύσει και πολλούς νεότερους συγγραφείς να ασχοληθούν με την προϊστορική περίοδο.
Από την έκδοση του έργου της αυτού, άρχισε να γράφει ασταμάτητα. Το ένα της βιβλίο διαδέχεται το άλλο, μέχρι τους Χρυσοφύλακες γρύπες, έργο που ολοκλήρωσε αλλά δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο. Μια άλλη λογοτεχνική ιδέα της - τη συγγραφή ενός βιβλίου για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου - είχε ξεκινήσει να την υλοποιεί με τη συνεργασία της Έρικας Αθανασίου, η οποία την ολοκλήρωσε (Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου, Κέδρος, 2010).
Ήταν, και δικαίως, περήφανη για το έργο της, αφού είχε γράψει όλα τα είδη μυθιστοριογραφίας, κάτι που έχουν πετύχει λίγοι συγγραφείς: ιστορικό μυθιστόρημα, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ταξιδιωτικό, αστυνομικό, κοινωνικό, διηγήματα και παραμύθια.Η απάντηση στην ερώτηση γιατί γράφει για παιδιά, ήταν: "Έχω την τύχη να θυμάμαι ακόμα την παιδική μου ηλικία και γράφοντας αποτείνομαι στο παιδί που είναι μέσα μου και ίσως τα παιδιά να το νιώθουν". Και στην ερώτηση τι προσφέρει το παιδικό βιβλίο, εκείνη, δίπλα σε όλα τα άλλα, πρόσθετε: "φιλία. Ο άνθρωπος της πόλης απομονώνεται όλο και περισσότερο, και το βιβλίο είναι ο πιο πιστός φίλος. Και το πιστεύω αυτό που λέω, γιατί για μένα το βιβλίο στάθηκε ένας μεγάλος φίλος, ίσως και ο καλύτερος που είχα στη ζωή μου".
Επίσης, ποτέ δε σταμάτησε να μεταφράζει λογοτεχνικά κείμενα στα ελληνικά. Μετέφρασε πάνω από 100 βιβλία από τέσσερις γλώσσες (ρωσικά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά). Μεταξύ αυτών, έργα των Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκόγκλο, Σολζενίτσιν, Έντε, Μπάουμαν, Λιχάνοφ, Στάινμπεκ. Τις μεταφραστικές της δραστηριότητες τις έβλεπε ως μια εξίσου δημιουργική εργασία και είχε πει στο παρελθόν ότι, παρ' όλο που το μυαλό της γεννούσε συνεχώς καινούριες ιστορίες, της χρειαζόταν μια ανάπαυλα ανάμεσα στα βιβλία που έγραφε.
Αφού είχε πια καθιερωθεί ως συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, αποδέχτηκε την πρόταση της προέδρου της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, Αγγελικής Βαρελλά, να γίνει αντιπρόεδρος αυτού του σπουδαίου και δραστήριου λογοτεχνικού σωματείου, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό της.
Όχι μόνο τα βιβλία της, αλλά και η ίδια μιλούσε κατευθείαν στις νεανικές καρδιές. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ήταν συχνά προσκεκλημένη σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να γνωρίσουν οι νεαροί μαθητές τη συγγραφέα πολλών από τα αγαπημένα τους μυθιστορήματα.
1995: γεννιέται η πολυαγαπημένη της εγγονή, Κίρα Σίνου, που δίνει πολύ μεγάλες χαρές στην περήφανη γιαγιά, που χαίρεται ιδιαίτερα την παρέα της εγγονής της
27 Σεπτεμβρίου 2007: η Κίρα Σίνου έφυγε από τη ζωή. Έφυγε όπως έζησε. Δούλευε στον υπολογιστή της όταν ένιωσε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα, αυτά που την είχαν βασανίσει αρκετά στη ζωή της. Είχε πάει και άλλες φορές στο νοσοκομείο για τον ίδιο λόγο, αλλά τις προηγούμενες φορές είχε γυρίσει στο σπίτι της ύστερα από λίγες μέρες. Αυτήν τη φορά δε γύρισε. Ήταν ο γιος της, Λεωνίδας, που έκλεισε τον υπολογιστή.
Για το έργο της έχουν γραφτεί πάρα πολλά άρθρα σε λογοτεχνικά αλλά και σε γενικού ενδιαφέροντος έντυπα. Βιβλία της βρίσκονται στον κατάλογο βιβλίων για τις βιβλιοθήκες των σχολείων, και κείμενά της φιλοξενούνται στα σχολικά βιβλία. Εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου, και το έργο της έχει γίνει αντικείμενο μελέτης σε πολλές διπλωματικές εργασίες. Βραβεύτηκε από δεκάδες φορείς, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για το συγγραφικό και για το μεταφραστικό της έργο.
Τόλμησε να διαπραγματευτεί θέματα σχετικά άγνωστα μέχρι τότε, και να γράψει από επιλογή μυθιστορήματα που ανήκαν σε είδη που θεωρούνταν γενικά "παραλογοτεχνικά" (αστυνομικό μυθιστόρημα, επιστημονική φαντασία), επιβάλλοντας τελικά μια άλλη προσέγγισή τους.
Αγαπήθηκε όσο λίγοι συγγραφείς από το κοινό της, τα παιδιά και τους νέους, αλλά και από τους ανοιχτόμυαλους εκπαιδευτικούς. Αγάπησε και βοήθησε όσο ελάχιστοι το παιδικό βιβλίο και τους ανθρώπους του.
Για όλους αυτούς, και αναρίθμητους άλλους λόγους, θα βρίσκεται πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Το χρονολόγιο έχει βασιστεί στο βιβλίο της Έρικας Αθανασίου, Κίρα Σίνου - Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων (Κέδρος, 2008).
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://www.kedros.gr/
ΒΙΒΛΙΑ -ΕΠΙΛΟΓΗ
ΟΙ ΧΡΥΣΟΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΥΠΕΣ
Σκύθες ονομάζουν οι ιστορικοί τους ιρανόφωνους Άρειους νομάδες που κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. περιφέρονταν μαζί με τα κοπάδια τους στην απέραντη πεδιάδα ανάμεσα στο Δούναβη και στο Σινικό Τείχος. Στο βιβλίο μου επικεντρώνομαι στους Σκύθες που ζούσαν στη στέπα στα βόρεια παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Βασική μου πηγή είναι η «Μελπομένη», το τέταρτο βιβλίο της Ιστορίας του Ηρόδοτου.
Οι Σκύθες- η ζωή και οι συνήθειές τους-είναι ένα από τα θέματα που με απασχολούν από παιδί. Κι όχι μόνο εμένα. Είχαν απασχολήσει και τον αγαπημένο μου πατέρα, στον οποίο οφείλω πάρα πολλά. Του είχα υποσχεθεί από τότε να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτόν το λαό. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να συγκεντρώσω το υλικό μου• αγόρασα και διάβασα όλα τα βιβλία που κατάφερα να βρω, επισκέφτηκα τη σκυθική συλλογή του μουσείου Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης, που την είχε ξεκινήσει ο Πέτρος ο Μέγας, όπως και το Μουσείου του Κιέβου, ρώτησα καθηγητές και διδάκτορες• με άλλα λόγια, έκανα ό,τι μπορούσα. Και να που έφτασε επιτέλους ο καιρός που ένιωσα πως είχα πια στα χέρια μου αρκετό υλικό για να εκπληρώσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου και να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα.Κ. Σ.
ΟΙ ΨΑΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ
Η Ναΐνα ζει ειρηνικά στο βυθό της θάλασσας και ανήκει στο λαό των ψαρανθρώπων.
Ξαφνικά, όμως, αρχίζει να βλέπει ανεξήγητα όνειρα: ότι τάχα έχει πόδια και ότι περπατάει αντί να κολυμπάει.
Μια πρωτοφανής τρικυμία θα τη φέρει μακριά από τον τόπο της, όπου θα γνωρίσει τον Αλμάζ, έναν άλλο ψαράνθρωπο. Οι δυο νέοι θα επιχειρήσουν να επιστρέψουν στον τόπο τους.
Κι αν είναι αλήθεια αυτό που λένε μερικοί, ότι δηλαδή ο κόσμος κάποτε δεν ήταν όλος θάλασσα, μα υπήρχε και στεριά; Ή πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν μέρη όπου η γη δεν καλύπτεται από νερό;
Τους δύο νέους περιμένουν πολλές περιπέτειες και ακόμη περισσότερες εκπλήξεις.
Ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας από τη σπουδαία συγγραφέα, που έχουν ήδη αγαπήσει γενιές αναγνωστών.
ΑΝΝΑ ΚΑΙ ΘΕΟΦΑΝΩ: ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ ΣΤΑ ΞΕΝΑ
10ος αιώνας. Το Βυζάντιο, που το κυβερνά η ξακουστή Μακεδονική Δυναστεία, βρίσκεται στο απόγειό του. Είναι δυνατό, είναι πλούσιο, είναι το πιο πολιτισμένο κράτος του τότε κόσμου. Διαθέτει όμως κι ένα άλλο όπλο: τις πριγκίπισσές του, ένα όπλο ακριβό, που το χρησιμοποιεί σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Δύο τέτοιες πριγκίπισσες είναι η πορφυρογέννητη 'Αννα, η αδελφή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, που με το γάμο της άλλαξε τη μοίρα και την πορεία ενός ολόκληρου λαού, και η Θεοφανώ, η λαμπροτάτη κόρη των αριστοκρατών της Μικράς Ασίας, που ως αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μύησε στον ελληνικό πολιτισμό το δυτικό κόσμο.
Δύο γυναίκες αξιοθαύμαστες, που έζησαν μια ζωή που τους επιφύλασσε αμφιβολίες και φόβους, μα και θριάμβους. Από κοντά τους, πολλά από τα πιο σημαντικά πρόσωπα εκείνης της εποχής.
«Ο σκοπός του βιβλίου μου είναι να παρουσιάσω στους αναγνώστες μου δυο Βυζαντινές πριγκίπισσες που παντρεμένες με ξένους μονάρχες σημάδεψαν για πάντα τα βασίλειά τους προσφέροντάς τους ένα άνοιγμα προς το βυζαντινό πολιτισμό. Γυναίκες πολύ αξιόλογες μα κατά κάποιον περίεργο τρόπο σχεδόν άγνωστες στην Ελλάδα – μια μεγάλη και ακατανόητη αδικία. Πρόκειται για την πορφυρογέννητη ’ννα, την αδελφή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, που για να την πάρει γυναίκα του ο πρίγκιπας Βλαντίμιρ της Ρωσίας έγινες χριστιανός και μάλιστα ορθόδοξος, ενώ στη συνέχεια βάφτισε ολόκληρο το ρωσικό λαό, και για τη Θεοφανώ, την ανιψιά του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή που, όταν έγινε σύζυγος του Όθωνα Β΄, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ώθησε τους Γερμανούς να γνωρίσουν καλύτερα τον ελληνικό πολιτισμό και να εμπνευστούν από τα ελληνικά πρότυπα στα γράμματα και στις καλές τέχνες… Όπως ίσως πρόσεξε ο αναγνώστης, χαρακτηρίζω το βιβλίο μου «Ιστορικό Μυθιστόρημα». Όμως, μια και όλα τα κύρια πρόσωπα στα οποία αναφέρομαι είναι υπαρκτά, δεν είχα πολλά περιθώρια για μυθοπλασία… ’λλωστε, σ’ αυτό το βιβλίο δεν υπάρχει πλοκή. Πρόκειται, μάλλον, για μια ζωντανεμένη ιστορία, για πραγματικά συμβάντα, που όμως είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα από ό,τι θα μπορούσε να τους προσδώσει η φαντασία ενός συγγραφέα.» Κίρα Σίνου
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ
Βραβείο: ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, 1993
Το μυθικό νησί της Ατλαντίδας: το μεγάλο λιμάνι που σφύζει από ζωή, η πανέμορφη πόλη, τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα με τα πολύχρωμα ψηφιδωτά στους τοίχους και τον ολόχρυσο θρόνο, το επιβλητικό ιερό του θεού Ποσειδώνα, του θεού που λάτρευαν οι Ατλάντες. Μια πανίσχυρη χώρα στην οποία κανείς σχεδόν δεν αντιστέκεται. Κανείς, εκτός από την Αθήνα. Όταν ανάμεσά τους θα ξεσπάσει ένας άδικος πόλεμος, και οι δύο πλευρές θα πολεμήσουν γενναία. Κανείς δεν ξέρει ποιος θα βγει νικητής. Όμως συμβαίνει κάτι το οποίο δεν είχαν υπολογίσει: ένας φοβερός σεισμός. Η Ατλαντίδα βυθίζεται. Η Αθήνα καταστρέφεται. Τι θα κάνουν ο Αζάης, ο τελευταίος βασιλιάς της Ατλαντίδας, και η Πύρρα, μια γενναία και όμορφη νεαρή Αθηναία, μπροστά στην καταστροφή; Μια συναρπαστική περιπέτεια που εκτυλίσσεται στην Ατλαντίδα και αφηγείται τις τελευταίες της ημέρες.
Το βιβλίο έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μιχαήλας Αβέρωφ της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, 1993 και κυκλοφορεί σε έκτη έκδοση από τις εκδόσεις Κέδρος. Οι προηγούμενες εκδόσεις κυκλοφορούσαν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
ΟΙ ΙΕΡΕΣ ΓΑΤΕΣ
Γάτες και ιερές; Τα πιο κοινά ζώα του σπιτιού; Κι όμως, κάποτε οι άνθρωποι τις θεωρούσαν ιερές. Ως και θεά με γατίσιο κεφάλι λάτρευαν. Αυτό το μαθαίνει η Ιλιόνη στο ταξίδι της στην Αίγυπτο, όπου επισκέπτεται τη Ναύκρατη, την ελληνική πόλη που είναι χτισμένη στις όχθες του Νείλου. Εκεί γνωρίζεται με τη Μερίτ και την οικογένειά της και παραβρίσκεται στο φημισμένο πανηγύρι που γίνεται προς τιμήν της θεάς-γάτας Μπαστίτης. Επιστρέφει στην πατρίδα της, την Ιωνία, με μια γάτα αγκαλιά.
Για παιδιά από 9 ετών, που αγαπούν τις γάτες, μα και την ιστορία
ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ
Ο Χρήστος σήκωσε τη λάμπα πετρελαίου για να ρίξει μια ματιά στη μικρή σπηλιά και μαρμάρωσε. Εκεί στο βάθος, μετέωρο, λίγο πιο πάνω από το έδαφος, αντίκρισε ένα άσπρο πρόσωπο να τον κοιτάζει με πελώρια, μαύρα, άδεια μάτια. Χρειάστηκε να μαζέψει όλο του το θάρρος για να δει καλύτερα το φανταστικό αυτό πρόσωπο. Και τότε έβαλε μια φωνή: «Τρέξτε! Βρήκα το κρανίο μιας μαϊμούς!»
Έτσι βρέθηκε το περίφημο κρανίο στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής, που χρόνια τώρα διχάζει τον επιστημονικό κόσμο.
Εκτός όμως από την ιστορία αυτή, η συγγραφέας μας διηγείται με μυθιστορηματικό τρόπο την ανακάλυψη και άλλων τριών σπηλαίων: της Αλταμίρα στην Ισπανία, του Λασκό στη Γαλλία και της Αλεπότρυπας στο Διρό της Πελοποννήσου.
ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ
Η Μαρίνα βρίσκει τυχαία σε μια σακούλα με ψώνια ένα ασημένιο μενταγιόν και το φοράει με καμάρι όταν φεύγει με τους γονείς της για μια εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Κάτι όμως συμβαίνει μ’ αυτό το μικρό κόσμημα. Αλλιώς, γιατί να προκαλεί το έντονο ενδιαφέρον του ξεναγού και κάποιων συνεπιβατών της; Αυτό είναι πολύ παράξενο. Όταν όμως η Μαρίνα πέφτει θύμα κλοπής, καταλαβαίνει ότι η υπόθεση είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο φανταζόταν...
Μια γνωριμία με την Κωνσταντινούπολη, όπου τα στοιχεία της αγωνίας και της περιπέτειας έχουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ
ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ
Ένα παλιό αρχοντικό με αραχνιασμένα δωμάτια, σκάλες που τρίζουν, φώτα που αναβοσβήνουν μέσα στη νύχτα, μυστικά υπόγεια, αποτυπώματα στον κήπο και μια κουκουβάγια που κράζει, δεν μπορεί παρά να κρύβει κάποιο φοβερό μυστικό.
Ποιό να ‘ναι αυτό;
Ο Αλέξης, η Κατερίνα, ο Γιάννης, ο Λόρενς και ο Μάικλ κάνουν τα πάντα για να το ανακαλύψουν.
Θα τα καταφέρουν;
Όμως, πέρα από το μυστήριο, έχει κι άλλα ωραία πράγματα αυτό το βιβλίο, αφού διηγείται όσα συμβαίνουν στο ρομαντικό περιβάλλον της Κηφισιάς.
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ
Δεν πρόλαβαν να ησυχάσουν από την προηγούμενη περιπέτειά τους στο Αίνιγμα του πύργου και ένα νέο μυστήριο θα φέρει τον Αλέξη και τους φίλους του ξανά στο παλιό αρχοντικό. Συμβόλαια, συμβολαιογράφοι, ιδιοκτήτες και πλαστογράφοι θα μπλέξουν τα παιδιά σε μια φοβερή περιπέτεια. Ποιός είναι τελικά ο πραγματικός ιδιοκτήτης του πύργου; Δύσκολη ερώτηση. Θα καταφέρουν τα παιδιά να βρουν την απάντηση;
Τα τρία βιβλία, Το αίνιγμα του πύργου, Το συμβόλαιο του πύργου και Ο αιχμάλωτος του πύργου, αποτελούν μια τριλογία που λύνει το Μυστήριο του πύργου.
Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ
Ποιος θα φανταζόταν ότι το ερειπωμένο αρχοντικό, ο επιβλητικός «πύργος» της Κηφισιάς, θα γινόταν κρησφύγετο τρομοκρατών; Ο Αλέξης, η Κατερίνα και ο Γιάννης θα βρεθούν και πάλι μπλεγμένοι σε μια απίστευτη ιστορία με εκρήξεις βομβών, τραυματίες και ομήρους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν οι τρεις φίλοι;
Η λύση τη υπόθεσης θα δοθεί τελικά στο καρναβάλι της Σκύρου.
Τα τρία βιβλία, Το αίνιγμα του πύργου, Το συμβόλαιο του πύργου και Ο αιχμάλωτος του πύργου, αποτελούν μια τριλογία που λύνει το Μυστήριο του πύργου.
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΜΟΥΘ
Για τους αρχαίους Έλληνες γνωρίζουμε αρκετά. Ποιοι όμως έζησαν στη χώρα μας παλιότερα, πριν από κάτι παραπάνω από 35.000 χρόνια; Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε τη ζωή και τις περιπέτειες δυο παιδιών στην Παλαιολιθική εποχή, τότε που ο άνθρωπος του Νεάντερταλ παραχωρούσε σιγά σιγά τη θέση του στον άνθρωπο του Κρο-Μανιόν και στη χώρα μας ζούσαν μαμούθ, τριχωτοί ρινόκεροι, βίσονες, λιοντάρια και αρκούδες των σπηλαίων.
Το βιβλίο αυτό είναι πρωτοποριακό για την ελληνική παιδική λογοτεχνία, γιατί, βασιζόμενο σε επιστημονικά δεδομένα, ασχολείται με την Προϊστορία της χώρας μας, θέμα που δεν είχε απασχολήσει μέχρι σήμερα τους Έλληνες συγγραφείς.
ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΥ. Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1571
1571, κόλπος της Ναυπάκτου. Ο στόλος του Ιερού Συνασπισμού παρατάσσεται απέναντι στο στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ονόματα όπως Θερβάντες, Ελ Γκρέκο, δον Χουάν γράφουν τη δική τους ιστορία, μαζί με Βενετσιάνους, Ισπανούς, Μαλτέζους, Οθωμανούς αλλά και χιλιάδες Έλληνες.
2008, Ναύπακτος. Ο Λέων και οι συμμαθητές του περιπλανώνται στους δρόμους της πόλης αλλά και στην ιστορία της.
2008, Πακιστάν. Ο χριστιανός Νίκος και ο μουσουλμάνος Σελίμ παλεύουν να σώσουν συνανθρώπους τους μέσα στη δίνη του πολέμου.
2008, Αθήνα. Μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή νέοι άνθρωποι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, συζητούν και αναζητούν τι τους χωρίζει και τι τους ενώνει. Τι σχέση μπορεί να έχει η Ναυμαχία της Ναυπάκτου με το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, τη ρύπανση των θαλασσών και τις καταδύσεις; Και τι θα άλλαζε, άραγε, στην ιστορία αν το 1571 υπήρχαν κάμερες και δημοσιογράφοι;
Ένα μυθιστόρημα για την αιώνια διαμάχη μεταξύ σταυρού και ημισελήνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου