ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ "ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ..."

Γυμνά τα δέντρα σφυρίζουν ρυθμικά
πράσινα όνειρα.
Αν-ένδοτη η φύση απλώνει κατάστηθα κορμί ροδαλό.
Στο λίκνο τ'ουρανού πάλλεται ένα σύννεφο.
Οι ανάσες του έγχρωμου αγέρα
ασφυκτιούν.
Γεννήθηκε ο έρωτας γαλαζοαίματος
σε πορφυρή Επανάσταση...
Στάζει δηλητήριο το στέμμα των θεών.
Αμέτρητοι άπλωσαν τα χέρια
στους θνητούς
καθώς μαστίγωναν την ψευδόμενη Αθανασία...
Ποιος επέζησε;
Η σιωπή μονάχα...---

Κωνσταντίνα Ευθυμίου