ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΙΑΣ " ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ "

The Blue Window, Matisse

 
Τα κατά συνθήκη ψεύδη
των παρθένων στιγμών όταν όλα μιλούν,
όταν τον τύμβο ανοίγει η δέσμη του φωτός,
ενώ μιλούν καταχθόνιες ουλές γερόντων.

Όλα γράφονται, όλα τραγουδιούνται,
όλα πιάνονται απ' της θηλειάς το βουρκωμένο
βλέμμα, πριν το ατέρμονο παιχνίδι.

Ως πότε των πλανητών μας η ερημία
κι αυτή η αφερέγγυα περιπλάνηση
αυτό το γέρμα των ευφάνταστων πολιτών!

Γυμνός είμαι μόνος με το αρχέγονο φως.

Εσύ σκιά με τον Πολύκλαδο γυιό των παρθένων
με το ολισθηρό που έχεις μέσα σου πριν γεννηθείς. .
Ο Επιτάφιος είναι στο δρόμο της χαράς
το πένθος, που μαζί του οι ομίχλες σκορπίζονται.

Υπάρχουν τα παλιότερα ξεχασμένα μνήματα
υπάρχουν οι τύχες που ακόμα δεν αρμένισαν
εις την ισόβια αθανασία του προεόρτιου χορού
οι κυψέλες του σύμπαντος που παιδεύεται.

Με την αγνή ιέρεια πικρομάντης ο καιρός.
Μονάχη Μητέρα.

Κόλαση της ενόρασης και της πλούσιας καρδιάς
τα πετράδια είναι των ψυχών, των ασώματων,
εις τα μελλούμενα των παθών, των ιερότερων
με τα φερέγγυα που ποθεί ο αρτιότερος έρωτας.

Απεριόριστες κάρτες διαδρομών ζωγραφισμένων
και τόσων πορφυρών αχτίδων ο ύπνος,
ο ξύπνος των ελαφιών πριν τη γερασμένη πληγή.

Ασπίδα τόσων δακρύων ο ποιητής
αιώνιος ψίθυρος
η παλίρροια των θησαυρών μου.

Έχω μητέρα.

Ζητώ τη γενιά.

Ούτε χαρίζονται θαύματα
ούτε χαρίζουν
ψυχές οι πύρινες σαίτες
οι μύδροι
ο νους της θηλάζουσας ορμής.

Απ’ την ελευθερία
όσα ανταμώνουν
όσα μυρώνουν.

Στο ελάχιστο πια εδώ.
************************************
27-02-2019/Δ.Κ