ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΤΣΙΑΝΟΥ " Ατσάλινα φτερά "

Με ατσάλι ζυμωμένα ,άτρωτα χτίσε τα φτερά σου ν΄αντέξουν στων αιώνων την φθορά κόντρα σ΄αυτούς τους στέρφους σταυρωτές που με έπαρση σπέρνουν αφανισμό. Ω,πως ποθείς να διαλυθεί το χάος το μαύρο δια παντός και ειρήνης ανθός ν΄ανθίζει! Κι αν είναι κίβδηλα, τα λόγια τους που τον βίο ελλοχεύουν κι αν σου κρύβουν θολοί φάροι,ξέθωροι, τις ύπουλες Συμπληγάδες και αν Κέρβεροι αιμοδιψείς αλυχτούν, τα αυτιά πια,δεν κωφεύουν. Κι αν σε ματωμένα δειλινά σκαλώνουνε ωχρές,οι νεκρωμένες σκέψεις που σκόρπισαν αδόκιμοι αλχημιστές, οι δεσμώτες αόρατης αγχόνης διώκοντας το κυνηγημένο γένος το ανθρώπινο, να αλωθεί που κινδυνεύει, μια Σταύρωση γεννάει την Ανάσταση κι αν είναι χίλιοι οι εκτελεστές κανένας αγώνας μάταιος! Κανένας αγώνας και ποτέ δεν εχάθηκε στις στράτες τις αγκαθωτές. Βαρβάρα Κατσιάνου