ΧΡΥΣΑ ΝΙΚΟΛΑΚΗ " ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ "

Καρφιτσωμένο το βλέμμα σε εκείνο το αστέρι ..
πώς φάνταζε ο Ουρανός μικρός στα χέρια σου..
και το φεγγάρι στεφάνι έπλεκε στα μαλλιά σου.
Εξω να λιώνουν οι πέτρες
και τα ντουβάρια στο σπίτι να ζεματάνε
μα μες στην καρδιά δρόσιζε λες κι ήτανε
Φλεβάρης.
Τα μαλλιά αφημένα σε κύματα
μια Αφροδίτη αναδυόμενη η μορφή σου
και η περπατησιά ανάλαφρη
φτερό στον άνεμο η ρόδινη ψυχή σου
Όμως μια νύχτα δίχως άστρα
σου έκλεψαν την καρδιά
απ' τα μαλλιά ξεκρέμασαν το φεγγάρι
και απ' τα χέρια σου έπεσε ο ουρανός.
Τωρα το βήμα...βαρίδι έγινε..
κάρβουνο αναμμένο η ματιά
και απ' τα χέρια γκρεμίστηκε ο ουρανός.
Μελαγχολία...σε συνόδευσε.
Είναι που ο έρωτας ξεγυμνώθηκε εμπρός σου
και τρόμαξες..
Το έβαλες στα πόδια.
Μα πρόλαβες κι
έκλεψες τα φτερά του.
Πέταξες για τον Όλυμπο
γονυπετής ....τα επέστρεψες .
Το δικαστήριο σε έκρινε ένοχη.

-Ο φόβος σε οδήγησε σε έγκλημα!
Η τιμωρία είναι να στερηθείς ότι πολυτιμότερο!

Κι έδωσες την ψυχή σου...
Τώρα ...με χαμηλωμένο το βλέμμα
ψάχνεις στη γη ...να τη βρεις..
Μα ξέχασες πώς η ψυχη έχει απο μονη της φτερά....
Στον Ουρανό στρέψε το βλέμμα σου....
Τον έρωτα να ξαναβρεις.
Αυτή τη φορά δε θα κρυφτεί..
Χρύσα Νικολάκη
20.7.2018