Στήθηκαν απέναντί μου, σαν σε παράτα, ανθοδέσμη κρατώντας.
Φορούσαν πάλλευκο κοστούμι
και το σαγηνευτικό χαμόγελο του Έρωτα.
Οι παλιές μου Αγάπες!
Στύλωσα της θύμησης το βλέμμα
ανιχνεύοντας στιγμές.
Πολλές! Τεθλασμένες που σύναυγα
ευθείες έγιναν κι ύστερα το κενό του Τέλους.
Υπήρξαν όμως και να, τώρα εκεί,
εκλιπαρώντας οντότητα.
Σαν γερανοί περαστικοί εν καιρώ αποδημίας προσγειώθηκαν ,
προς αναπτέρωσιν.
Η καρδιά μου πετάρισε σ’ αυτή την έκκληση.
Τους χάρισε από ένα αποφόρι μνήμης , όμοιο στον καθένα.
Τόσο λιγοστό!
Κι όμως το πήραν με λαχτάρα περισσή οι τότε δραπέτες και νυν επαίτες.
Αρετή Γουργιώτου
Από την υπό έκδοσιν
Ποιητική συλλογή
" ΕΣΩ ΙΡΙΔΙΣΜΟΙ "
Η φωτογραφία είναι από https://www.lazlopearlman.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου