"Έρωτας, ψωμί και μύθος" Το στάχυ σου χρυσώνει φως μου ο κάμπος σου φουντώνει κι είναι ζωγραφιά φρέσκο ψωμί ευωδιαστό, ζύμωσε δοσ' μου και τότε αντέχω, λιώνω πίκρες και καρφιά. Ψαλμούς ακούω Μεσαορία στου Άη- Γιώργη την πορεία ήρθε ξανά το περιστέρι σπέρνει ξανά λαού το χέρι. Οι έρωτες μας σεριανεύουν σαν γιασεμί μυρίζουν τα φιλιά τις στέγες μας οι αχτίδες χαϊδεύουν και της μικρής αγάπης στάχυα τα μαλλιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου