Όνειρα επίμονα
άφησαν μια γεύση υποκρισίας
στα θλιμμένα μας χείλη.
Χλεύασαν τις ώρες που βρέθηκαν
μέσα στη δίνη των κυμάτων τους.
Στα χρόνια που πέρασαν δε μπορέσαμε
να αποφύγουμε την τρικυμία της ζωής
δεν καταφέραμε να πιάσουμε
κάποιο λιμάνι απάνεμο.
Όνειρα, αναφηλητά ενός ουρανού σκοτεινού
που προετοιμάζεται
και αφήνει έρμαια
στις μπόρες των δακρύων του
τα ξερόκλαδα της ψυχής μας.
Όνειρα ανήσυχα που αποζητούν ακύμαντο νερό
αυθεντικούς, αληθινούς δρόμους ζωής
χωρίς λόγια περιττά,
χωρίς τις μελαγχολικές αναζητήσεις
από ένα παρελθόν διψασμένο
και εγκλωβισμένο σε κραυγές αβέβαιες,
ορίζοντάς μας να ακροβατούμε επικίνδυνα
πάνω στο νήμα του Αμείλικτου Βίου μας...!
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου