ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ -ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

Ο άρτος επέστρεψε στον σπόρο του κι’ εγώ στις σκέψεις μου. Το ποίημα στάθηκε στο χαρτί κι’ εγώ στο κενό του συλλογισμού. Με ρώτησες: -Έφαγες; - Όχι! -Αντιμίλησες στους πολλούς; - Όχι! - Άκουσες την κραυγή της φωνής σου να σπάει τη σιωπή; -Όχι! Το ποίημα στάθηκε στο χαρτί κι’ εγώ στο κενό του χρόνου. Όλη την νύχτα περπατήσαμε στις σκέψεις προσπαθώντας να βρούμε μια λύση χωρίς ν’ αφήνουμε την βολή μας. Είδαμε τα μεστωμένα στάχυα της συνείδησης γέρνοντας το κεφάλι να μας ρωτούν: -Όχι! Δίνει νόημα το ψωμί της άρνησης; - Ίσως! -Μπορείς όμως, να κρατήσεις το ποτάμι που κυλά σε ένα χαρτί με τυπωμένα γράμματα; -Μπορείς να σταματήσεις τον χρόνο στο τικ του ρολογιού; -Μπορείς μουτζουρώνοντας το χαρτί να ορίσεις το ξημέρωμα μιας μέρας; Τα δέντρα μας αποχαιρέτησαν λυπημένα! Δεν είχαμε τίποτα το θετικό ν’ απαντήσουμε στις αγωνιώδεις ερωτήσεις τους! Μόνο μια σκέτη άρνηση!
«Ευδαίμων Συριανός»