the temptation
Ο Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ (William Adolphe Bouguereau, Λα Ροσέλ, 30 Νοεμβρίου 1825 – 19 Αυγούστου 1905) ήταν καταξιωμένος Γάλλος ακαδημαϊκός και ζωγράφος του 19ου αιώνα. Εξύμνησε το γυναικείο γυμνό σώμα με τεχνική αρτιότητα, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα μια καλυμμένη μυθολογική θεματολογία.
Τα έργα των ακαδημαϊκών ζωγράφων, ως «μεγάλες μυθολογικές μηχανές» (grandes machines mythologiques), ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του κοινού της εποχής τους και συνδύαζαν, όπως γράφει ο ιστορικός τέχνης Έντουαρντ Λούσυ-Σμιθ, «την ερωτική διέγερση με την ευπρέπεια». Ο καλλιτέχνης που εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλον τη φιληδονία του 19ου αιώνα ήταν ο Μπουγκερώ. Ο πίνακάς του «Νύμφες και Σάτυρος» (1873) αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ύφους του. Στο ίδιο ύφος είναι και η μυθολογική σύνθεσή του «Οι Ορειάδες» (1902), όπου απεικονίζονται ερεθισμένοι ερωτικά σάτυροι να παρακολουθούν μια ομάδα από αέρινες γυμνές νύμφες.
 |
| Self-Portrait |
Ο Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1825, στην πόλη Λα Ροσέλ.
Η οικογένεια του ήταν έμποροι λαδιού, και προοριζόταν να ακολουθήσει και αυτός την οικογενειακή επιχείρηση, αλλά με την βοήθεια του ρωμαιοκαθολικού ιερέα θείου του, ο οποίος τον έφερε κοντά με την βίβλο και με τις κλασσικές μυθολογίες, έπεισε την οικογένεια του να τον αφήσει να φοιτήσει σε σχολείο, όπου και έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον από νωρίς για τις τέχνες. Τελικά ο Πατέρας του πείστηκε από έναν πελάτη του και τον άφησε να πάει στην σχολή καλών τεχνών École des Beaux-Arts στην πόλη Μπορντό.
Στην σχολή κέρδισε το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό σκίτσου, με την απεικόνιση του Αγίου Ρόκκου. Ακόμα εκείνη την περίοδο για να βγάζει χρήματα σχεδίαζε ετικέτες για μαρμελάδες.
Τελικά μετακόμισε στο Παρίσι και πήγε στην αντίστοιχη σχολή École des Beaux-Arts , μετά από την παραγγελία που του έγινε από την τοπική ενορία, για να κάνει τα πορτρέτα κάποιων μελών τις και την οικονομική βοήθεια της θείας του. Στο Παρίσι για να συμπληρώσει τις γνώσεις του, έκανε μαθήματα ανατομίας, αρχαιολογίας και παραδοσιακών στολών. Πήγε στο στούντιο του Φρανσουά-Έντουαρτ Πικότ, όπου και διδάχθηκε ζωγραφική με ελαιοχρώματα στο ακαδημαϊκό στυλ.
Σε ηλικία 26 ετών το 1850, κέρδισε το βραβείο Prix De Rome (βραβείο της Ρώμης) με τον πίνακα “Η Ζηνοβία βρίσκεται από βοσκούς στις όχθες του Αράξη. Το βραβείο του ήταν να πάει γα ένα χρόνο στην Ιταλία, στην villa medici (βίλα Μέντιτσι), όπου διδάχθηκε τις τεχνικές των καλλιτεχνών της αναγέννησης, όπως και για τις Ελληνικές, Ρωμαϊκές αλλά Ετρουσκικές αρχαιότητες. Επίσης διδάχθηκε κλασική φιλολογία, η οποίο τον επηρέασε σημαντικά στην επιλογή των θεμάτων που θα απεικόνιζε στο υπόλοιπο της ζωής του.
Σε ολόκληρη την καριέρα του ακολουθούσε αυστηρά τις παραδοσιακές ακαδημαϊκές τεχνικές, και έκθετε κάθε χρόνο τα έργα του στο Paris Salon (Σαλόν).Μία από τις πρώτες κρητικές που δέχθηκε ήταν η εξής,
“Ο Κύριος Μπουγκερώ έχει φυσικό ένστικτο και γνώση για το (ανθρώπινο) περίγραμμα. Η ευρυθμία του ανθρώπινου σώματος τον προκατέχει, και ανακαλώντας τα ευχάριστα αποτελέσματα που, σε αυτό το είδος, οι αρχαίοι και οι καλλιτέχνες του 16ου αιώνα έφτασαν, κανείς μπορεί να συγχαρεί τον Κυρίου Μπουγκερώ για την προσπάθεια του να ακολουθήσει τα βήματα τους … Ο Ραφαέλ εμπνεύστηκε από τους αρχαίους … και κανείς δεν τον κατηγόρησε ότι δεν ήταν πρωτότυπος.”
Ο Ραφαέλ ήταν από τους αγαπημένους του ζωγράφους και γι' αυτό δέχθηκε αυτή την κρητική ως μεγάλο κομπλιμέντο. Ακόμα είχε ολοκληρώσει και ένα από τα απαιτούμενα του βραβείου Prix De Rome (βραβείο της Ρώμης), που ήταν η ολοκλήρωση ενός αντιγράφου ενός πίνακα κάποιου αναγεννησιακού ζωγράφου. Ο Μπουγκερώ διάλεξε το “Ο θρίαμβος της Γαλάτειας” του Ραφαέλ, από το οποίο κράτησε, το θέμα και την σύνθεση και συνέχισε να το χρησιμοποιεί σε όλη την καριέρα του.
Το 1856, παντρεύτηκε την Μαρί-Νέλι Μοσαβλόν με την οποία έκανε πέντε παιδιά. Μέχρι τα τέλη του 1850, είχε δημιουργήσει πολύ στενές σχέσεις με εμπόρους έργων τέχνης, και σηγκεκρημένα με τον Πωλ Ντουράντ-Ρουέλ, χάρη του οποίου γνώρισε τον Όγκ Μέρλ, που αργότερα τα έργα του συγκρίνονταν πολύ με αυτά του Μπουγκερώ. Την δεκαετία του 1860 η φήμη του είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και στην Αγγλία, και μαζί με αυτήν το εισόδημα του, και αγόρασε ένα σπίτι και ένα στούντιο στην Μονπαρνάς.
Ο Μπουγκερώ είχε δεχθεί πολλές παραγγελίες για να στολίσει ιδιωτικές κατοικίες, δημόσια κτήρια και εκκλησίες, τα πορτρέτα του είχαν μεγάλη επιτυχία και ειδικά αυτά των πλουσίων και γνωστών παραμένουν ακόμα σε ιδιωτικές συλλογές.
Το 1876 έγινε ισόβιο μέλος της Ακαδημίας, το 1875 άρχισε να διδάσκει στην σχολή Ακαντεμί Ζουλιάν, και το 1885 έγινε ο διοικητής του τάγματος της Τιμής και δέχθηκε το μετάλλιο του τάγματος. Το 1877 η γυναίκα και ο υιός του, ακόμα βρέφος πέθαναν. Αν και πλέον σε μεγάλη ηλικία, το 1896 ξανά παντρεύτηκε με την επίσης καλλιτέχνη Ελίζαμπεθ Τζέϊν Γκάρντνερ Μπουγκερώ, που ήταν και μαθήτρια του. Με την φήμη, την επιρροή και την δύναμη που είχε αποκτήσει, έδωσε στις γυναίκες το δικαίωμα να μπορούν να φοιτούν σε σχολές καλών τεχνών, όπως την Γαλλική Ακαδημία.
 |
| William-Adolphe Bouguereau in his Studio |
Προς το τέλος της ζωής του είπε,
“Κάθε μέρα πηγαίνω στο στούντιο μου γεμάτος χαρά! Το βράδυ, όταν αναγκαστώ να σταματήσω λόγω του σκότους, μόλις μετά βίας μπορώ να περιμένω το επόμενο πρωί να έρθει … αν δεν μπορώ να δώσω τον εαυτό μου στην πολύ αγαπημένη μου ζωγραφική είμαι δυστυχισμένος”
Έκανε 826 πίνακες. Την άνοιξη του 1905, το σπίτι και το στούντιο του στο Παρίσι είχαν διαρρηχθεί. Στις 19 Αυγούστου του 1905 ο Μπουγκερώ πέθανε στην Λα Ροσέλ σε ηλικία 79 ετών από κάποια καρδιακή ασθένεια.
Η Γέννηση της Αφροδίτης
Η Γέννηση της Αφροδίτης είναι πίνακας με μυθολογικό θέμα, τον οποίο φιλοτέχνησε το 1879 ο Γάλλος ζωγράφος Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ. Το έργο στις μέρες μας φιλοξενείται στο Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι.
Ο πίνακας απεικονίζει τη στιγμή που η θεά Αφροδίτη αναδύεται από τα κύματα κοντά στις ακτές της Πάφου, στο νησί της Κύπρου. Στεφανωμένη από την πλούσια κώμη της, ταξιδεύει πάνω σε ένα κοχύλι ενώ την υποδέχεται η ακολουθία της.
Στον πίνακα, οι κένταυροι φέρνουν στο μυαλό μια άγρια αρρενωπότητα. Αποτελούν τους συντρόφους των θαλάσσιων νυμφών. Οι εναγκαλισμοί υποδηλώνουν το ζευγάρωμα, με τις θηλυκές μορφές να ακουμπούν πάνω στις ανδρικές. Τα δελφίνια και οι νύμφες των υδάτων θυμίζουν πως η Αφροδίτη είναι κόρη της θάλασσας. Μια μυριάδα από αγγελάκια, ανάμεσα στα οποία και ο Έρωτας με τα βέλη που προκαλεί τα πάθη, συνδέουν τη θεά με τον πατέρα της, τον Ουρανό. Οι μικροί ερωτιδείς επικαλούνται τον Έρωτα, γιο και «συνεργό» της θεάς. Όλα τα βλέμματα περιστρέφονται γύρω από το κεντρικό θέμα. Το κοχύλι είναι το σύμβολο αυτής της λαμπερής κόρης του ουρανού και της θάλασσας, που στεγνώνει τα μακρυά της μαλλιά καθώς βγαίνει από το νερό. Τα κοχύλια επίσης, ανακοινώνουν με φανφάρες την άφιξη της θεάς στον κόσμο.
Οι γραμμές του έργου είναι ελικοειδείς, απαλές και ντελικάτες. Τα χρώματα είναι κατά κύριο λόγο φωτεινά και παίζουν ανάμεσα στις αποχρώσεις του λευκού και του γαλάζιου, που υποδηλώνουν την αγνότητα και τη θεϊκή υπόσταση. Η κεντρικότητα της Αφροδίτης τονίζεται από το γεγονός ότι οι άλλες μορφές μοιάζουν να στέκονται στη σκιά. Το απαλότερο χρώμα της επιδερμίδας των γυναικών και των παιδιών τούς συνενώνει, υπογραμμίζοντας την αντίθεση με τους αρρενωπούς κενταύρους. Αυτό τονίζει την ιδέα της συμπληρωματικότητας στην αγάπη. Ο ουρανός είναι κάπως συννεφιασμένος, προμηνύοντας καταιγίδα: ίσως μια αναφορά στις δυσκολίες του έρωτα, ή απλά μια χρωματική διόρθωση για να παρέχει ισορροπία με τις σκιές στο κάτω μέρος του πίνακα.
Το θέμα του έργου, καθώς και η σύνθεση των μορφών, φέρνει στο νου μια διασημότερη απεικόνιση του ίδιου θέματος, ένα έργο του Σάντρο Μποτιτσέλι, με το ίδιο μυθολογικό θέμα. Στο έργο του Μπουγκερώ συναντούμε επίσης στοιχεία μιας τοιχογραφίας του 16ου αιώνα, του «Θριάμβου της Γαλάτειας», που φιλοτέχνησε ο Ραφαήλ.
Δάντης και Βιργίλιος στην Κόλαση
Ο πίνακας περιγράφει με ζοφερά χρώματα μια σκηνή εμπνευσμένη από την Κόλαση της Θείας Κωμωδίας του Δάντη. Ο θεατής είναι μάρτυρας μιας πολύπλοκης σκηνής, της οποίας επίκεντρο είναι ένα στιγμιότυπο της ανελέητης πάλης δύο καταραμένων ψυχών, του Καπότσιο που αμάρτησε γιατί ήταν αιρετικός και επιδίδονταν στην αλχημεία, και του Τζιάννι Σκίκκι, ο οποίος προκειμένου να σφετερισθεί την κληρονομιά ενός νεκρού δεν δίστασε να καπηλευθεί την ταυτότητά του. Ο Δάντης με τον Βιργίλιο στέκουν στα αριστερά παρακολουθώντας με φρίκη, ενώ ο Τζιάννι Σκίκκι επιτίθεται με μανία στον Καπότσιο συνθλίβοντας και σχεδόν ξεσκίζοντάς τον. Ένας νεκρός κείτεται στο χώμα, ενώ στα παρασκήνια διαδραματίζονται άλλες τρομακτικές σκηνές. Ένας δαίμονας πετάει στον αέρα σαρκάζοντας.
Μετά από δύο φορές αποτυχημένης συμμετοχής στον διαγωνισμό Prix de Rome (1848 και 1849), ο Μπουγκερώ επηρεασμένος από την επιθυμία του να κερδίσει οπωσδήποτε το βραβείο, εμπνεύστηκε το θέμα από το δημοφιλές έργο του Δάντη. Ο πίνακας ετούτος είναι μεγαλύτερος και πιο εντυπωσιακός από τους προγενέστερους και έλαβε την επαινετική κριτική του Τεοφίλ Γκοτιέ.
Νύμφες και Σάτυρος
Το Νύμφες και Σάτυρος (γαλλικά: Les Nymphes et le Satyre) είναι έργο ζωγραφικής που φιλοτέχνησε το 1873 ο Γάλλος ακαδημαϊκός ζωγράφος, Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ.
Στο διάσημο αυτό έργο, μια παρέα από νύμφες αιφνιδιάζονται από έναν σάτυρο, ενώ λούζονται σε μια απομονωμένη λιμνούλα. Ορισμένες από τις νύμφες καταφεύγουν στις σκιές στα δεξιά. Άλλες, περισσότερο γενναίες, τιμωρούν παιχνιδιάρικα το δράστη ρίχνοντάς τον στο κρύο νερό. Η μια από τις οπλές του έχει ήδη βυθιστεί, ενώ από τις κινήσεις του διακρίνεται πως δεν θέλει να προχωρήσει περισσότερο.
Ο καλλιτέχνης εξέθεσε το έργο του για πρώτη φορά το έτος 1873. Τον πίνακα ανακάλυψε ο Ρόμπερτ Στέρλινκ Κλαρκ, Αμερικανός συλλέκτης έργων τέχνης, στα τέλη του 19ου αιώνα, να κρέμεται στο μπαρ του ξενοδοχείου Hoffman House στη Νέα Υόρκη. Το ξαναβρήκε τη δεκαετία του 1930 στις αποθήκες του ξενοδοχείου και τελικά το αγόρασε το 1943. Σήμερα εκτίθεται στο Ινστιτούτο Τέχνης Κλαρκ στο Γουίλιαμσταουν της Μασαχουσέτης.
Portrait of a man
Idyll Ancient Family
Le sommeil
The Prayer (1865).
Convoitise
Le livre d'heures
Tête d'Etude l'Oiseau
The Bunch Of Grapes (1868)
Young Shepherdess (1868)
Le Crabe
Maternal Admiration (1869)
Young Girl and Child (1877)
Le bouquet de violettes
Frère et soeur bretons
Italian Girl Drawing Water (1871)
Little Thieves
Sur le rocher
The Proposal (1872)
Berceuse
Tricoteuse
the spinner
Girl with a pomegranate
Joueur de flûte
La tasse de lait
La Frileuse - 1879
Le repos
Petites Mendiantes
Fishing For Frogs, 1882
The Little Knitter (1882)
Crown of Flowers
girl going to the fountain
Big Sis' (1886)
Thirst (1886)
A Little Coaxing (1890)
The Bohemian (1890)
Les premiers bijoux, 1891
Work Interrupted (1891)
fishing
La Musique
Loindupays
Fraternal Love
Lidylle
The Cherry Branch
The Dance
 |
| Dancing |
 |
| The Virgin With Angels |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου