Η Ρόδος....Πλήθη κόσμου,εκδρομέων,ταξιδευτών,ξένων από κάθε γωνιά της γης!...Με τα παιδιά τους,τα μωρά τους στα καρότσια,γέροντες με πατερίτσες,Πι,ακόμα και με αναπηρικά καροτσάκια,σαν πολύβουο μελίσσι,σκόρπιοι μέσα στην παλιά πόλη της Ρόδου,να την εξερευνούν σπιθαμή προς σπιθαμή,μην αφήνοντας καμιά ιστορική γωνιά της χωρίς να την μελετήσουν και να την περιεργαστούν!!Πολλά Μπράβο στους τολμηρούς ταξιδευτές κάθε ηλικίας,που ήρθαν από την άκρη του κόσμου να γνωρίσουν την Ελλάδα!
Παραλία Μανδρακίου.........Το συγκρότημα του κτιρίου ΕΛΛΗ βρίσκεται στην θέση KUM BURNU ή PUNTA DELLA SABIA, οριοθετώντας μαζί με το κτίριο του ΝΟΡ και του εστιατορίου το βορεινό όριο της πόλης και της πλατείας Κουντουριώτη – PIAZZA 23 MARZO- που περικλείεται δυτικά από τα συγκρότημα Τεκκέ Μουράτ Ρέις, ανατολικά από την θάλασσα και νότια από το κτίριο της Νομαρχίας.
Κατασκευάστηκε την περίοδο 1936-1938, μάλλον σε σχέδια του ιταλού αρχιτέκτονα Armando Bernabiti, ως κτίριο λουτρικών εγκαταστάσεων και αναψυκτήριο μαζί με την εξέδρα καταδύσεων μέσα στην θάλασσα (τραμπολίνο).
Ξεχωρίζει για την εκλεκτική μορφή που διακρίνει την αρχιτεκτονική της εποχής, άριστα συνδυασμένο, όμως, με «ανατολικές» λεπτομέρειες. Έχει «δυνατή» κάτοψη, είναι άριστα ενταγμένο στον χώρο και κυρίαρχο στοιχείο στην όλη σύνθεση είναι η κυλινδρική αίθουσα με τα μεγάλα τοξωτά ανοίγματα, στεγασμένη με τρούλο με μικρά ρομβοειδή ανοίγματα. Από αυτή πήρε το αρχικό του όνομα το συγκρότημα «La Ronda».
Αποτελεί το σημαντικότερο παράδειγμα κτιρίου λουτρικών εγκαταστάσεων. Στο ισόγειο φιλοξενούσε αποθηκευτικούς χώρους για κανώ, βάρκες, σάνταλα κτλ, καθώς και σιδερωτήριο και κουζίνα, που εξυπηρετούσε τον όροφο μέσω εσωτερικής κλίμακας. Το κτίριο της βόρειας πτέρυγας στέγαζε αποδυτήρια στον όροφο και στο ισόγειο.
Μετά την απελευθέρωση το ισόγειο του βασικού κτιρίου μετατράπηκε σε λέσχη του πληρώματος του αμερικανικού πολεμικού πλοίου «CURIER» πάνω στο οποίο λειτουργούσε τότε η «Φωνή της Αμερικής». Έτσι, διασπάστηκε το ισόγειο από τον όροφο. Στον όροφο λειτούργησαν κατά καιρούς διάφορα νυχτερινά κέντρα, bars κτλ.
Το 1987 το Υπουργείο Πολιτισμού το χαρακτήρισε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Η παλιά πόλη κτίστηκε από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη που έφτασαν στη Ρόδο το 13ο αιώνα. Το εντυπωσιακό Κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ή Ιπποτών της Ρόδου πλέον βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του κάστρου της Παλιάς Μεσαιωνικής Πόλης, το επονομαζόμενο, κατά τα χρόνια της Ιπποτοκρατίας (1309-1522), Κολλάκιο ή Chateu. Η περιπλάνηση σας στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης θα σας φέρει μπροστά στην Οδό των Ιπποτών, που είναι χτισμένη πάνω σε δρόμο της αρχαίας πόλης. Πρόκειται για την κεντρική οδό της Παλιάς Πόλης, πλάτους 6 μέτρων, όπου θα συναντήσετε και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίρια.
Το 1522 μετά από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες τελικά η Πόλη της Ρόδου πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και ξεκινά η περίοδος της Τουρκοκρατίας (1522-1912). Δεν θα χαρακτηρίζαμε αυτή την περίοδο από τις πιο λαμπρές για την πόλη, αλλά μάλλον το αντίθετο. Οι μεν οχυρώσεις αλλά και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίσματα συντηρούνται αλλά οι μετατροπές στις χρήσεις είναι σημαντικές. Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου μετατρέπεται σε φυλακή, το Νοσοκομείο των Ιπποτών σε στρατώνα, ενώ την ίδια ώρα κτίζονται πολλά τζαμιά, με εντυπωσιακούς μιναρέδες αλλά και λουτρά. Οι Έλληνες δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να κατοικούν εντός των τειχών. Όσοι διατηρούσαν καταστήματα και γενικά όσοι εργάζονταν μέσα σ’ αυτήν, ήταν υποχρεωμένοι να την εγκαταλείπουν το ηλιοβασίλεμα.Το 1912 ξεκινά μια νέα περίοδος για τη Ρόδο, όταν καταλαμβάνεται από τους Ιταλούς. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας (1912-1948) είναι μια περίοδος ανάπτυξης αλλά και μεταμόρφωσης της πόλης
Το 1912 ξεκινά μια νέα περίοδος για τη Ρόδο, όταν καταλαμβάνεται από τους Ιταλούς. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας (1912-1948) είναι μια περίοδος ανάπτυξης αλλά και μεταμόρφωσης της πόλης. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης η οποία εκτός από μεσαιωνικά μνημεία, φιλοξενεί ένα ολόκληρο μωσαϊκό αρχαίων, βυζαντινών, οθωμανικών αλλά ιταλικών μνημείων είναι ο Ναός της Αφροδίτης, το Νοσοκομείο των Ιπποτών, όπου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό Μουσείο, η Οπλοθήκη, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, το Τζαμί του Σουλεϊμάν και το Μέγαρο της Καστελλανίας.Η Παλιά Πόλη δεν προσφέρεται ωστόσο μόνο για ρομαντικούς περιπάτους. Πρόκειται όπως είπαμε για μια ολοζώντανη Πολιτεία, που κατακλύζεται -πάντα με σεβασμό στην παράδοση, καθώς απαγορεύεται οποιαδήποτε ρυμοτομική επέμβαση- από κάθε είδους εμπορικά μαγαζιά, εστιατόρια, ταβέρνες ενώ η νυχτερινή της ζωή είναι παροιμιώδης.
Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου των ιπποτών ή Καστέλο βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου στο ψηλότερο σημείο του κάστρου και αποτελεί το σημαντικότερο ίσως μνημείο της περιόδου των ιπποτών.
Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου είναι κτίσμα του 14ου αιώνα που κατασκευάστηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες, οι οποίοι κατείχαν τη Ρόδο και ορισμένα άλλα νησιά όπως το Καστελόριζο από το 1309 έως το 1522, στη θέση παλαιότερης βυζαντινής ακρόπολης του 7ου μ.Χ. αιώνα. Το παλάτι εκτός από διοικητικό κέντρο των Ιπποτών και κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου ήταν επίσης έδρα της άρχουσας κοινωνικής και πνευματικής τάξης της Ρόδου.
Το σημείο όπου η οδός Σωκράτους συναντιέται με την οδό Ορφέως βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού, που δημιούργησε ο Φετχή πασάς το 1857. Ο παλιός μηχανισμός του ρολογιού θεωρείται ένα από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του 19ου αιώνα και εκτίθεται στο προαύλιο του μπαρ που στεγάζεται στο χώρο.
Το Τέμενος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς χτίστηκε αρχικά το 1523, με εντολή του ίδιου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, τον πορθητή της Ρόδου. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι ανακατασκευάστηκε και προφανώς τροποποιήθηκε το 1808, αποκτώντας σαφώς τις επιρροές του νεοκλασικισμού που εισέβαλε δυναμικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 19ο αιώνα. Υπάρχουν γύψινα ανάγλυφα και διακοσμητικά πάνω από τα παράθυρα, τις πόρτες και τα άλλα δομικά στοιχεία. Τα γύψινα μέρη φτιάχτηκαν χωρίς τη χρήση καλουπιών, με ελεύθερο χέρι, γι’ αυτό και έχουν ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία.
 |
| Το 2005 ολοκληρώθηκε η αποκατάσταση του κτιρίου και στερεώθηκε ο ύψους 34,5 μ. μιναρές του που είχε αρχίσει να καταρρέει καθώς και ο μολυβδοσκέπαστος τρούλος του. Το όλο έργο έγινε με ιδιαίτερη προσοχή, καθώς το τέμενος του Σουλεϊμάν αποτελεί ένα από τα σημαντικά μουσουλμανικά μνημεία που υπάρχουν σήμερα στη Δύση. |
Η Ρόδος είναι ένα νησί της Ελλάδας που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Βρίσκεται περίπου 350 χλμ νοτιοανατολικά της Αθήνας και 18 χλμ νοτιοδυτικά της Τουρκίας. Με έκταση 1.400,684 χλμ2 είναι το μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου, το τέταρτο σε σειρά ολόκληρης της χώρας και το ένατο της Μεσογείου. Στα δυτικά βρέχεται από το Αιγαίο πέλαγος και στα ανατολικά από το Λύκιο πέλαγος. Διαθέτει ακτογραμμή μήκους 253 χλμ και το υψηλότερο σημείο της είναι η κορυφή του όρους Αττάβυρος σε ύψος 1.215 μ . Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε 115.490 κατοίκους, γεγονός που καθιστά τη Ρόδο το τρίτο πολυπληθέστερο ελληνικό νησί .
Στον δρόμο των Ιπποτών....
Βρίσκεται σε όροφο, πάνω από θολωτά κτίσματα της Ιπποτικής περιόδου που λειτουργούν ως καταστήματα, επί της οδού Σωκράτους, στο εμπορικό κέντρο της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου.
Το πρώτο τέμενος κτίστηκε το 1820 μ.Χ. και μετά από ζημιές, πιθανόν από τους σεισμούς του 1863 μ.Χ. επισκευάσθηκε κι ενισχύθηκε στη σημερινή του μορφή περίπου το 1875 μ.Χ. Οι βομβαρδισμοί του 1944 μ.Χ. προξένησαν στο μνημείο αυτό ζημιές, οι οποίες επισκευάσθηκαν το 1948 μ.Χ., όμως η επισκευή εκείνης της χρονιάς, αλλοίωσε σημαντικά τον ζωγραφικό διάκοσμο όλων των ξύλινων στοιχείων του με τη χρήση γκρίζας λαδομπογιάς.
Βρίσκεται στη πλατεία Πλάτωνος, στο κέντρο κοντά στο «παζάρι» της Μεσαιωνικής Πόλης. Η μαρμάρινη επιγραφή στο τύμπανο της κεντρικής εισόδου, μας πληροφορεί ότι το έχτισε ο σουλτάνος Σουλεϊμάν το 1540 – 1541 μ.Χ. Έτσι το τζαμί του Ιμπραήμ Πασά είναι το παλιότερο τέμενος της Ρόδου. Το τέμενος περιλαμβάνει ένα μεγάλο τετράγωνο χώρο, στεγασμένο με δωδεκάπλευρο τρούλο και δύο διαδοχικά προστώα κατά μήκος της βόρειας πλευράς. Στη βορειοδυτική γωνία του στεγάστρου, πάνω σε πολυγωνική βάση υψώνεται ο ψηλός λευκός μιναρές με ένα μπαλκόνι. Στο μέσο της βόρειας πλατείας βρίσκεται οκτάπλευρη κρήνη.
Το τζαμί του Ιμπραήμ Πασά έχει αποδοθεί στη μουσουλμανική λατρεία της αντίστοιχης κοινότητας Ρόδου και έτι λειτουργεί ως τζαμί μέχρι σήμερα.
Αυτή η εκκλησία θεωρείται ότι είναι κτισμένη κατά τη διάρκεια της εποχής των Ιπποτών μεταξύ του 14ου και του 16ου αιώνα, μετατράπηκε σε τζαμί κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας της Ρόδου, αλλά οι ανασκαφές αποκάλυψαν την καταγωγή ως εκκλησία, την αποκατάσταση ξεκίνησε στα τέλη του 20ου αιώνα, αλλά δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί καθώς δεν είναι ανοικτός για το κοινό.
Πλατεία Ιπποκράτους...Συντριβάν Τζαμί..
Βρίσκεται στη Πλατεία Δωριέως. Χτίστηκε το 1588 μ.Χ. και αποτελεί το σημαντικότερο οθωμανικό κτήριο. Στην εξωτερική του όψη, σώζονται ακόμη εντοιχισμένα κάποια περσικά κεραμικά με πλούσια χρώματα. Το εσωτερικό του είναι πολυτελέστατο. Οι στίχοι του Κορανίου που το κοσμούν είναι από σμάλτο ενώ στην ανατολική πλευρά υπάρχει το τουρμπέ, όπου βρίσκεται η σαρκοφάγος του ιδρυτή του τζαμιού Ρετζέπ πασά. Σήμερα το τέμενος δεν είναι επισκέψιμο καθώς εκτελούνται έργα συντήρησής του.
Η Παναγία του Μπούργκου βρίσκεται στο αστικό τμήμα της μεσαιωνικής πόλης, στην λεγόμενη Πύλη της Παναγίας. Η ανοικοδόμησή της χρονολογείται από την εποχή του Μεγάλου Μαγίστρου Villeneuve , τον 14ο αιώνα.
Κατά την διάρκεια της Ιπποτοκρατίας χτίστηκαν έξι παρεκκλήσια στον περιβάλλοντα χώρο και ανοίχτηκαν εφτά αψιδωτοί τάφοι στον βόρειο τοίχο της εκκλησίας. Σήμερα, δυστυχώς, σώζονται μόνο οι τρεις αψίδες και τμήματα των παρεκκλησιών. Σύμφωνα με πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες ο ναός πρέπει να βρισκόταν σε χρήση μέχρι την αρχή του 16ου αι. και μάλλον καταστράφηκε κατά την πολιορκία του 1522. Ο ναός ήταν καθολικός, όπως φαίνεται από τη μορφή και τα χαρακτηρισικά του. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρξε ένα από τα πρώτα κτήρια που κατασκεύασαν οι ιππότες για την εξυπηρέτησή τους
ΠΥΛΗ ΚΑΜΜΕΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ..
Σήμερα, στα τείχη της μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου έχουν ανοιχθεί 3 πύλες:
Πύλη της Παναγιάς: Βρίσκεται μετά τη θαλασσινή πύλη και είναι νέα πύλη που ανοίχτηκε στα 1954, για να αναπνεύσει η παλιά πόλη και να έχουν οι Ροδίτες ευκολότερη πρόσβαση στην παλιά πόλη.
ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΠΥΛΗ...
Θαλασσινή ή Πύλη του Λιμανιού: Είναι η πιο εντυπωσιακή από τις πύλες, με τους δύο πανίσχυρους κυκλικούς πύργους. Είναι έργο του μεγάλου Μαγίστρου d’ Aubusson και χτίστηκε στα 1477, όπως αναφέρει η επιγραφή πάνω από την είσοδο της πύλης. Πάνω από το κεφάλι του εισερχόμενου, υπάρχει ένα ανάγλυφο σε λίθο που εικονίζει την Παναγία, τον Άγιο Ιωάννη και τον Άγιο Πέτρο. Οι ιππότες την έλεγαν Πόρτα Μαρίνα. Αυτή η πύλη έχει και θρύλους, πέρα από την ιστορία, την ομορφιά και το διάσημο όνομά της.
ΠΥΛΗ ΤΑΡΣΑΝΑ
Ταρσανά: Βρίσκεται κοντά στα στο ναό της λιμένιας Αφροδίτης. Λέγεται και πύλη Ναυπηγείων γιατί οδηγούσε στα ναυπηγεία της περιοχής.
Η Οχύρωση της παλιάς πόλης...
Επαυλη DIOMEDE DE VILLARAGUT
Πύλη Αγίου Αθανασίου: Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην ομώνυμη περιοχή. Η πύλη αυτή παρέμενε για πολλά χρόνια κλειστή και στους Ροδίτες είναι γνωστή ως η Καινούρια Πόρτα, καθώς ξανά άνοιξε τον Νοέμβριο του 1922 από τον Ιταλό διοικητή Ντε Μποσδάρι.
D'Amboise's Gate
D’Amboise ή Αγίου Αντωνίου: Μετά τη θαλασσινή πύλη θεωρείται η πιο ωραία της παλιάς πόλης. Χτίστηκε το 1512 από το μεγάλο Μάγιστρο d’ Amboise. Όπως και οι άλλες πύλες έχει και αυτή γέφυρα που από το 1522 μέχρι το 1912 κανείς Έλληνας δεν είχε το δικαίωμα να μένει μες στην παλιά πόλη. Κάθε βράδυ, στις 6 ακουγόταν μια κανονιά και όλοι οι Χριστιανοί όφειλαν να εγκαταλείψουν την πόλη, επειδή οι κατακτητές φοβόντουσαν τις εξεγέρσεις των ντόπιων. Τα οικόσημα των Μαγίστρων που την έχτισαν βρίσκονται ακόμα και σήμερα σε περίοπτη θέση.
Η Γέφυρα πάνω από την Τάφρο, η Πύλη Ντ΄Αμπουάζ κξαι στο βάθος το Παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου (το Καστέλλο).
Mονόχωρος ναός κοντά στην ομώνυμη πύλη της πόλης, που διασώζει εικονογραφικό διάκοσμο. Tοποθετείται στο 15ο αιώνα.
Xρησιμοποιήθηκε ως μουσουλμανικό τέμενος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Το πρώτο είναι το τέμενος Ρετζέπ Πασά.....το δεύτερο είναι το Γενί Χαμάμ...και το τρίτο το τέμενος Σουλτάν Μουσταφά...Άποψη με ζουμ από μια υπέροχη ταράτσα cafe....
Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1988, αναπτύχθηκε χωρίς συγκεκριμένο πολεοδομικό σχεδιασμό γύρω από το φρούριο-ακρόπολη της πόλης της Ρόδου, πιθανώς μετά τον σεισμό του 515. Το φρούριο διαιρείτο σε δύο διακριτά πολεοδομικά σχήματα, το Κολλακιό βόρεια και τη Χώρα νότια. Στο Κολλακιό περιλαμβάνεται ο πολύ γνωστός δρόμος των Ιπποτών, το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου ή Καστέλο, το Νοσοκομείο που έχει μετατραπεί σε μουσείο, οι ναοί του Τάγματος και άλλα σημαντικά κτήρια.
Αγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη...
Βρίσκεται στη Πλατεία Αρίωνος, στην αυλή του λουτρού του Σουλεϊμάν. Η μαρμάρινη επιγραφή στο τύμπανο του ορθογώνιου πλαισίου μας πληροφορεί ότι, χτίστηκε από τον σουλτάνο Μουσταφά το 1764– 1765 μ.Χ. Το τέμενος περιλαμβάνει ένα μεγάλο τετράπλευρο ιδιαίτερα ψηλό χώρο, στεγασμένο κατά πρωτότυπο τρόπο για τη Ρόδο με ένα κεντρικό τρούλο, σκαφοειδής θόλους στις τρεις πλευρές του και δύο ημισφαιρικούς θολίσκους στις βόρειες γωνίες.
Η πυραμιδοειδής εξωτερική μορφή του κτηρίου δίνουν μια βαριά και ιδιαιτέρα επιβλητική εντύπωση. Στη βορειοδυτική πλατεία μπροστά από το τέμενος, βρίσκεται η οκτάπλευρη βάση της κρήνης με δωδεκάπλευρη δεξαμενή. Σήμερα στο τζαμί Σουλτάν Μουσταφά λειτουργεί ως χώρος τελετών, της μουσουλμανικής κοινότητας Ρόδου.
Η Μουσουλμανική Βιβλιοθήκη...
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην λατρεία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου,προστάτη της πύλης που βρίσκεται νοτιοδυτικά της.Πριν κτιστεί η εκκλησία,στην θέση της ορθωνόταν ένα δίπατο ιπποτικό κτήριο που τμήματα του μόνο διακρίνονται σήμερα.Ο μεγάλος Μάγιστρος Fabrizio Del Garetto 1513-1521 ενισχύοντας την οχύρωση στην θέση αυτή χτίζει προς το εσωτερικό της πόλης σε επαφή και βόρεια της εκκλησίας αναλημματικό τείχος και γεμίζει τον χώρο μεταξύ αυτού και του τείχους με χώμα .Έτσι λοιπόν εγκλώβισε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και το καταπλάκωσε με όγκο χωμάτων ύψους τριών μέτρων περίπου.Οι Τούρκοι όταν μετέβαλαν την εκκλησία σε τζαμί κατεδάφισαν την δυτική όψη της και έκτισαν πρόκτισμα που εκτείνεται Δυτικά Βορειοδυτικά..Από τον ζωγραφικό διάκοσμο της εκκλησίας που χρονολογείται στο τέλος του 15ου αρχές 16ου αιώνα σώζεται ένα μικρο τμήμα.Η αρχαιολογική υπηρεσία στο τέλος της δεκαετίας του 60 αφαίρεσε το χώμα που κάλυπτε την εκκλησία και κατασκεύασε πλάκα από οπλισμένο σκυρόδεμα 2 μέτρων περίπου πάνω από την στέγη του μνημείου για να μην μπαίνει η βροχή και η υγρασία.
Ο Αγιος Ιωάννης των Ιπποτών...Υπό αναπαλαίωση!
Βρίσκεται στην πλατεία Αθηνάς. Ο ναός απέκτησε τη σημερινή μορφή του τον 13ο αιώνα, όταν κτίστηκε πάνω στα ερείπια ελληνιστικού τρίκλιτου οικοδομήματος. Το κτίριο είχε ημικυκλική αψίδα ιερού και δάπεδο με μαρμαροθετήματα και τοιχογραφίες. Νεότερος ναός του 16ου αιώνα, πάνω στα ερείπια του προηγούμενου, διατήρησε την αψίδα και τμήματα των τοιχογραφιών. Από αυτή την περίοδο διατηρούνται νέες τοιχογραφίες και ταφική κρύπτη με τοιχογραφίες κάτω από το δάπεδο του βόρειου κλίτους, όπου βρίσκεται μεταξύ άλλων και ο τάφος των κτητόρων του ναού, Ανδρέα (πατέρα) και Γεωργίου (υιού).
Στην Τουρκοκρατία ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί με την προσθήκη ενός μιναρέ στην Ν.Δ. γωνία του και δύο κογχών προσευχής (μιχράμπ) στην Ν.Α. εσωτερική γωνία του ναού, με την ονομασία Καβακλί Μεστζίντ, λόγω ενός πλατάνου (καβάκ) που υπήρχε στην αυλή του. Οι τοιχογραφίες του καλύφθηκαν εκείνη την εποχή και έτσι διατηρήθηκαν ως σήμερα.
Βρίσκεται στον ομώνυμο δρόμο της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Έχει σχήμα σταυρού και το εσωτερικό της κοσμούν υπέροχες τοιχογραφίες. Δεν έχουμε καμιά μαρτυρία για την ονομασία του ναού πριν την οθωμανική περίοδο, όταν λειτούργησε ως τέμενος με το όνομα Παϊαλ ελ ντιν μετζίτ. Το 1946 η εκκλησία εγκαινιάστηκε και αφιερώθηκε στον Άγιο Φανούριο.
Η εκκλησία αυτή συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται να ξεκίνησε από τη Ρόδο και να επεκτάθηκε αρχικά στην Κρήτη στη συνέχεια στην υπόλοιπη Ελλάδα. Διάφορες πηγές αναφέρουν ότι καθώς εργάτες έσκαβαν έξω και νότια από τα τείχη της Μεσαιωνικής Πόλης για να συλλέξουν δομικό υλικό ανακάλυψαν τα ερείπια μιας εκκλησίας. Μεταξύ άλλων ήρθε στο φως και η εικόνα του Αγίου Φανουρίου με στρατιωτική στολή την οποία περιέβαλαν σκηνές του μαρτυρίου του. Προφανώς η εικόνα ήταν σε τοιχογραφία. Το πρώτο θαύμα του Αγίου Φανουρίου ήταν η απελευθέρωση τριών κρητικών ιερέων από πειρατές οι οποίοι μετέφεραν στην Κρήτη αντίγραφο της αρχέτυπης εικόνας που βρέθηκε στη Ρόδο.
Ο Θυρεός Rierre Papefust Αναστήλωση 1483...
Αγία Τριάδα Share Tweet Pin it Email Μια ακόμη εκκλησία στην παλιά πόλη, η οποία χρονολογείται μεταξύ 1375 και 1384 μ. Χ. Αρχικά λειτούργησε ως καθολικός ναός, ενώ κατά την οθωμανική περίοδο μετατράπηκε σε τζαμί γνωστό ως «Khan Zede Mescidi τζαμί». Το σημερινό της όνομα προέρχεται από μια τοιχογραφία στην οποία απεικονίζεται η Αγία Τριάδα σε μια καθολικού τύπου παραλλαγή. - Copyright © wondergreece.gr
Γενί Χαμάμ....Βρίσκεται στην πλατεία Αρίωνος στην παλαιά πόλη της Ρόδου και ήταν από τα σημαντικότερα δημόσια λουτρά στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Είναι γνωστό με διαφορετικά ονόματα, όπως «Λουτρά του Σουλεϊμάν», «Λουτρά του Μουσταφά» και «Γένι Χαμάμ» (που σημαίνει «νέα λουτρά»).
Ιδρύθηκε το 1558 και το πρώτο τμήμα του χαμάμ ήταν τα λουτρά των ανδρών, μια τετραγωνική, συμμετρική δομή που εξουσίαζε το τετράγωνο. Τα υπόλοιπα λουτρά ήταν μια πιο πρόσφατη προσθήκη, στα χρόνια που κυβερνούσε ο πασάς Μουσταφά, τα οποία παρεμβαίνουν ελαφρώς στην αυστηρή συμμετρία του συνόλου. Το εσωτερικό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό, ειδικά η «κρύα αίθουσα» με τον τεράστιο θόλο της, την πλούσια μαρμάρινη διακόσμησή της και την κομψή κεντρική πηγή της.
Αρχαίος ναός του 3ου αιώνα π.Χ., αφιερωμένος στην Αφροδίτη, κοντά στην πύλη Ταρσανά και στο λεγόμενο μικρό λιμένα (σημερινό Μανδράκι). Η λατρεία της Αφροδίτης συνηθιζόταν κοντά στη θάλασσα στις αρχαίες πόλεις. Τα λείψανα του ναού περιλαμβάνουν αρχιτεκτονικά μέλη, σπονδύλους από κίονες και τμήματα του επιστυλίου.
Ο ναός επισκευάστηκε πολλές φορές στην αρχαιότητα. Η αποκατάστασή του έγινε κατά την ιταλική κατοχή…
Η ΠΟΛΗ
Τα γραφεία της Περιφέρειας / Διοικητήριο (Palazzo del Gonerno)
Τα γραφεία της Περιφέρειας είναι έργο του αρχιτέκτονα di Fausto. Θεμελιώθηκαν στις 15 Νοεμβρίου του 1925 από τον Μάριο Λάγκο για να χρησιμοποιηθούν ως Διοικητήριο (Palazzo del Governo). Το κτήριο ολοκληρώθηκε το 1927. Μέχρι σήμερα διατηρεί την ίδια χρήση. Στη βόρεια και δυτική πλευρά προς τη λεωφόρο (foro) παρατηρούνται αναφορές στην ιπποτική αρχιτεκτονική με οξυκόρυφες αψίδες στο ισόγειο και με δίλοβα και τρίλοβα ανοίγματα στον όροφο. Στη βόρεια και ανατολική πλευρά εντοπίζονται στο επάνω μέρος επιδράσεις από τη βενετσιάνικη αρχιτεκτονική και μάλιστα ομοιότητες με το παλάτι των δόγηδων στη Βενετία, ενώ το ισόγειο με τις οξυκόρυφες αψίδες παραπέμπει στην αρχιτεκτονική της περιόδου της Ιπποτοκρατίας.
Η τοξωτή στοά του Διοικητηρίου...
 |
Λεπτομέρεια της αρχιτεκτονικής του Διοικητηρίου...
|
Στη δυτική πλευρά του λιμανιού στο Μαντράκι, βρίσκεται ο πρώην καθολικός καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννου (Chiesa di San Giovanni) και νυν ορθόδοξος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Οικοδομήθηκε κατά την περίοδο 1924-1925, στη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής, κατά μίμηση του ναού του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή που βρισκόταν απέναντι από το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στη Μεσαιωνική Πόλη και καταστράφηκε από έκρηξη της πυρίτιδας στα υπόγειά του, το 1856. Πρόκειται για μία τρίκλιτη ξυλόστεγη γοτθική βασιλική στην οποία συγχωνεύονται αρμονικά στοιχεία του βυζαντινού και του γοτθικού ρυθμού με τα χαρακτηριστικά του ρυθμού που δημιουργήθηκε στη Συρία κάτω από την κυριαρχία των Φράγκων. Στην αυλή ανατολικά του ναού κτίστηκαν το 1931, μία φιάλη (βαπτιστήριο), έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Rodolfo Petracco, και ένα κωδωνοστάσιο –έργο του Florestano di Fausto. Το σιντριβάνι στην είσοδο του ναού είναι αντίγραφο της μεσαιωνικής κρήνης Fontana Grande (1279) της πόλης Viterbo της Ιταλίας.
Ο ναός παραμένει αναλλοίωτος εξωτερικά, ενώ το εσωτερικό του προσαρμόστηκε ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ορθόδοξης λατρείας στην οποία και αποδόθηκε το 1947. Αγιογραφήθηκε από το 1951 έως το 1961 από τον βυζαντινό αγιογράφο Φώτη Κόντογλου και τους βοηθούς του Ιωάννη Τερζή και Παντελή Οδάμπαση.
Ο αρχιτέκτονας Florestano di Fausto μαζί με την ανάθεση της κατασκευής της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη (Ευαγγελισμός) ανέλαβε και την κατασκευή ενός κτιρίου για τις ανάγκες της εκκλησίας στην βόρεια πλευρά της, ανάμεσα σε αυτή και το μέγαρο του Κυβερνείου. Το κτίριο έγινε το 1924-1925, με προσθήκη το 1933 από τον μηχανικό Rodolfo Petracco.
Η όψη του κτιρίου προς την λεωφόρο 7ης Μαρτίου φέρει στοιχεία γοτθικής αρχιτεκτονικής, με δίλοβα και τρίλοβα παράθυρα στον όροφο, ενώ στην ανατολική όψη το κτίριο φέρει μεγάλα διαδοχικά ανοίγματα με καμάρες, σε άμεση μορφολογική σχέση με τις αντίστοιχες όψεις του κτιρίου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Το κτίριο στεγάζεται με τετράρριχτες στέγες, σε μια προσπάθεια μορφολογικής ενοποίησης του συγκροτήματος με την παρακείμενη εκκλησία.
Το κτίριο αποτελεί σήμερα την έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Ρόδου.
Μουσουλμανικό νεκροταφείο
Το τζαμί του Μουράτ Ρεϊς, με τον κομψό μιναρέ, βρίσκεται κοντά στο Νομαρχιακό Μέγαρο, χτισμένο στη θέση της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου, δίπλα στο νεκροταφείο των Ιπποτών. Στο τούρκικο νεκροταφείο έχουν ταφεί εξόριστοι Τούρκοι, ο ναύαρχος του Σουλεϊμάν Β΄ σε κυκλικό μαυσωλείο κι ένα ποιητής που εξόργισε το σουλτάνο με τα σατιρικά ποιήματά του.
Στην πλατεία του τζαμιού έχουν βρεθεί θεμέλια αρχαίου τείχους και πέτρινες μπάλες, ενεπίγραφες, όπου σημειώνεται το βάρος. Αρχίζουν από 5 μνες και φτάνουν ως 10 τάλαντα (2 μέχρι 261 κιλά περίπου). Από τον τύπο των γραμμάτων οι μπάλες χρονολογούνται στην περίφημη πολιορκία του Δημητρίου του Πολιορκητή.
Το φρούριο του Aγίου Νικολάου είναι μεμονωμένο οχυρό που καταλαμβάνει τη βόρεια απόληξη του ομώνυμου μόλου του λιμανιού της Ρόδου και περιλαμβάνει διαδοχικές ενισχύσεις και επεκτάσεις μετά από καταστροφές των πολιορκιών κατά τις οποίες λειτούργησε ως «κλειδί για την άμυνα της πόλης».
Κτίστηκε από το Μεγάλο Μάγιστρο του τάγματος του Αγίου Ιωάννη Zacosta γύρω στα 1464-67 στο μόλο του Μαντρακιού. Στη θέση του ως το 1460 υπήρχε μόνο η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Από την πολιορκία του 1480 (από τους Τούρκους) και το σεισμό του 1481 υπέστη ζημιές και ανοικοδομήθηκε από τον Μ. D’ Aubusson, που την ενίσχυσε με το νέο ισχυρό συγκρότημα που το περιβάλλει.
Από τα μέσα του 17ου αιώνα εγκαταστάθηκε στη στέγη του φάρος, λειτουργία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Από το 1998 άρχισαν οι εργασίες για την αποκατάστασή του και είναι επισκέψιμο σαν εργοτάξιο.
Το επιβλητικό φρούριο του Αγίου Νικολάου, στο οποίο καταλήγει ο μόλος, εδράζεται σε φυσική διαπλάτυνση της ξηράς σε βράχο, επί του οποίου διακρίνονται ίχνη συστηματικής λατόμευσης, κατά πάσα πιθανότητα της μεσαιωνικής περιόδου. Η πληθώρα μαρμάρινων μελών που συναντώνται σκόρπια στους χοίρους του μεσαιωνικού φρουρίου ή ενταγμένα ως δομικά στοιχεία του σε δεύτερη χρήση, αποδίδεται σε παλαιότερη ελληνιστική κατασκευή, άγνωστου μέχρι σήμερα προορισμού. Μέχρι το 1464 εκεί υπήρχε μόνο μία εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Νικόλαο, η οποία αναφέρεται ήδη το 1394 και απεικονίζεται σε μικρογραφία του Buondelmonti στο Liber Insularum το 1420 με την επιγραφή «Sanctus Nicolaus». Στην ανατολική παρειά του μόλου διατηρούνται μέχρι σήμερα τρεις ανεμόμυλοι.
Στο Νιοχώρι....γειτονιά της Ρόδου....Η εκκλησία ανεγέρθη το 1719..
Τα χρώματα της θάλασσας στην βόρεια παραλία της πόλης της Ρόδου.......Με πολύ πολύ αέρα !!
Το σπηλαιοξωκκλήσι του Ταξιάρχη....
Στην βόρεια πλευρά της Πόλης Της Ρόδου......
Πωλείται.........είναι εκπληκτικής ομορφιάς!
Μετά την Οθωμανική κατάκτηση της Ρόδου το 1522 μ.Χ. η Εκκλησία της Παναγίας της Νίκης που βρισκόταν εντός της Μεσαιωνικής Πόλης καταστράφηκε. Οι Φραγκισκανοί έφυγαν από το νησί μαζί με τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη.
Το 1719 ο Αποστολικός ναός των Φραγκισκανών της Κωνσταντινούπολης εγκαθίδρυσε εκ νέου την αποστολή του στην Ρόδο, κτίζοντας το 1743 τη νέα εκκλησία της Παναγίας της Νίκης, γνωστή περισσότερο ως Sancta Maria, στην οποία μεταφέρθηκε μαρμάρινη εικόνα της Παναγίας, που βρέθηκε το 1693 στην παλιά. Βρίσκεται στην κεντρική περιοχή του Νεοχωρίου.
Από το 1851 επεκτάθηκε και περιέλαβε το μοναστήρι των Φραγκισκανών της Κουστωδίας των Αγίων Τόπων και έγινε η κύρια καθολική εκκλησία στη Ρόδο.
Έργο του Fausto. Ξεκίνησε το 1925 και ολοκληρώθηκε σε ένα χρόνο.Έχει οκταγωνική κάτοψη και αποτελείται από ισόγεια καταστήματα, εκτός από την ανατολική πλευρά, που εκτεινόταν σε όροφο. Χαρακτηρίζεται από εκλεκτικισμό με ανατολίτικα στοιχεία. Στην ανατολική πλευρά εκτεινόταν και σε όροφο. Η κύρια όψη είναι συμμετρική ως προς την πύλη εισόδου. Οι όψεις φιλοξενούν στέγαστρο πάνω σε περίτεχνες κολώνες εσωτερικά και εξωτερικά. Η κύρια πύλη εισόδου έχει μνημειακό χαρακτήρα με τους στενόμακρους πυλώνες, το γοτθικό τόξο και τον τρούλο. Η ιχθυαγορά είναι ένα εξαγωνικό κτίσμα με ανατολίτικα στοιχεία στους κίονες της στοάς και στα φινιστρίνια του τρούλου. Δε λειτουργεί ως αγορά από το 1990. Οι τρεις πλάγιες πύλες εισόδου υψώνονταν σε ύψος δύο ορόφων με ορθογώνιο περίγραμμα. Είχαν ανάγλυφο γοτθικό τόξο, ρόδακες και ανάγλυφη ταινία με τρία παράθυρα πάνω από το άνοιγμα κάθε πύλης. Όταν επί δημαρχίας Πετρίδη (1950) προστέθηκε δεύτερος όροφος, οι σκάλες που προστέθηκαν στις πύλες τις περιόρισαν στο ύψος του ισογείου αφήνοντας ανέπαφη μόνο την ανάγλυφη ταινία. Σήμερα στο ισόγειο φιλοξενούνται καφετέριες, εστιατόρια,περίπτερα, μπακάλικα και κάβες ποτών, αλλά και καταστήματα πώλησης ρούχων, κοσμημάτων και τουριστικών αναμνηστικών. Στους ορόφους στεγάζονται γραφεία υπηρεσιών του Δήμου, γραφεία ελεύθερων επαγγελματιών και γραφεία σωματείων.
Η Νέα Αγορά
Το Καζίνο της Ρόδου .....από την δεκαετία του 30 η Ιταλική διοίκηση (μη ξεχνάμε ότι η Ρόδος τότε ακόμη βρίσκεται υπό ιταλική κατοχή) βλέπει την ανάγκη αυτή. 'Ετσι χτίζεται το το ξενοδοχείο Grande Albergo delle Rose, στους χώρους του μάλιστα στεγάζεται και το πρώτο καζίνο. Τα επόμενα ταραγμένα χρόνια το καζίνο παραμένει κλειστό ή ανοίγει για σύντομα διαστήματα. Από το 1999 το καζίνο λειτουργεί κάτω από νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς και με την σύγχρονη αδειοδότηση που έφερε επενδύσεις για ιδιωτικά καζίνο στην Ελλάδα. Στο ίδιο υπέροχο ξενοδοχείο, στην παραλία της Ρόδου, μερικά λεπτά απόσταση από το ιστορικό κέντρο, η Ρόδος πρόσθεσε και το καζίνο στις ειδικού τύπου τουριστικές υπηρεσίες της
Το παλιό Λιμάνι
Σε ένα ύψωμα,λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Ρόδου,στον δρόμο για το αεροδρόμιο υπάρχει η Μονή του Φιλερήμου. Τοποθεσία μαγευτική με τα πανύψηλα κυπαρίσσια να οδηγούν σε έναν επιβλητικό Σταυρό μεγάλου ύψους. Στον πεζόδρομο που δημιουργείται υπάρχουν 14 αναπαραστάσεις του Θείου Μαρτυρίου.
Ο δρόμος προς τον τεράστιο σταυρό με τους βωμούς που αναπαριστούν σε χαλκογραφίες το Θείο Δράμα!!
Η θέα από το Μόντε Σμιθ....
Στον λόφο του Μόντε Σμιθ υπάρχει ένα σπηλαιοεκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.....
Για όσους είναι εραστές των αρχαιολατρικών περιπάτων μια βόλτα στο Μόντε Σμιθ θα αποτελέσει σίγουρα μια καταληκτική εμπειρία, καθώς στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν τα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης της Ρόδου ενώ στη νότια πλευρά του σώζονται τα λείψανα σημαντικών αρχαιοτήτων, μέσα σ’ ένα πανέμορφο και κατάφυτο αρχαιολογικό πάρκο.Στο αρχαιολογικό πάρκο, που «φιλοξενείται» μέσα σ’ ένα φυσικό βαθούλωμα, διασώζεται το Στάδιο, που είναι γνωστό κι ως Στάδιο του Διαγόρα, ένα έργο της ελληνιστικής περιόδου του 3ου ή 2ου αι. π.Χ., όπου διεξάγονταν οι αθλητικοί αγώνες των Αλίων, της μεγάλης γιορτής των αρχαίων Ροδίων προς τιμήν του θεού Ήλιου. Το Στάδιο, που έχει ανοικοδομηθεί σε μεγάλο ποσοστό, έχει μήκος 200 μ. και πλάτος 35 μ. Δίπλα ακριβώς στο Στάδιο σώζεται το μικρό μαρμάρινο υπαίθριο Θέατρο όπου δίνονται και σήμερα μουσικές παραστάσεις, όπως και στην αρχαιότητα. Στην κορυφή του Λόφου, όπου δεσπόζει η Άνω Ακρόπολη της αρχαίας πόλης της Ρόδου διασώζονται ερείπια, όπως τρεις κίονες, από το ναό του Πυθίου Απόλλωνα, προστάτη της πόλης ενώ σώζονται επίσης τμήματα από τους ναούς της Πολιάδας Αθηνάς και του Δία. Η καλύτερη ώρα για να ανέβει κάποιος στο Λόφο είναι το απόγευμα. Η θέα τόσο προς τη θάλασσα όσο και προς την πόλη είναι μαγευτική ενώ οι ρομαντικοί θα απολαύσουν ένα ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα.
Το ηλιοβασίλεμα από τον λόφο του Μόντε Σμιθ....
Βροχοκουρτίνες ...από τον λόφο του Μόντε Σμιθ...
ΚΑΛΛΙΘΕΑ
Οι πηγές της Καλλιθέας και η ιαματική τους δράση ήταν γνωστές ήδη από την περίοδο της Δωρικής Εξάπολης και τα χρόνια των Ιπποτών. Επισκέπτες συνέρρεαν από τις μικρασιατικές ακτές αλλά και από τα βάθη της Ανατολίας. Την τοποθεσία χρησιμοποίησαν οι Ιταλοί για να αποβιβαστούν στη Ρόδο το 1912 και να διεξάγουν τον αγώνα τους κατά της Τουρκοκρατίας στα Δωδεκάνησα. Το 1927 ο διοικητής Μάριο Λάγκο και ο γιατρός Αινείας Μπρουνέττι έκλεισαν συμφωνία για έρευνα στις πηγές με σκοπό την επιστημονική τεκμηρίωση των θεραπευτικών ιδιοτήτων του νερού της πηγής. Η ελάχιστη ποσότητα του νερού ενισχύθηκε με μηχανικές εγκαταστάσεις για ταχύτερη άντληση και το νερό αναμίχθηκε με τα επίσης ιαματικά ύδατα από τις πηγές της Αγίας Ειρήνης και του Ιπποκράτη της
Οι εργασίες οικοδόμησης των εγκαταστάσεων ξεκίνησαν το 1928 και τα εγκαίνια έγιναν το 1929. Το 1929 ο βασιλιάς της Ιταλίας Βιττόριο Εμμανουέλε επισκέφθηκε τις πηγές της Καλλιθέας, ενώ το 1930 έγινε στη Ρόδο το 21ο εθνικό συνέδριο Υδρολογίας της Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο χώρος χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους πρώην συμμάχούς τους και στην περιοχή τοποθετήθηκαν νάρκες και συρματοπλέγματα. Το 1948 δόθηκε μια μεγάλη χρηματοδότηση, μέρος του σχεδίου Μάρσαλ, για την αποκατάσταση και την αξιοποίηση των πηγών.
Ήδη από την εποχή της Δωρικής Εξάπολης και αυτής των Ιπποτών, η θαυματουργός ιαματική πηγή έγινε γνωστή και προσέλκυε κόσμο τόσο από τα γύρω νησιά και τα Μικρασιατικά Παράλια, όσο και από τα βάθη της Ανατολίας.
Μετά από χρόνια ερήμωσης και εγκατάλειψης του Μνημείου, ο Δήμος Καλλιθέας, ανέλαβε το σημαντικό έργο της αναστύλωσης πριν από μερικά χρόνια κι έτσι, οι Πηγές Καλλιθέας έγιναν ξανά επισκέψιμες αποκτώντας την παλιά τους δόξα μετά από μεγάλο αγώνα, πολλή αγάπη, μεράκι και πάθος.
Άνοιξαν τις πύλες τους την 1η Ιουλίου 2007 και σας υποδέχονται στους μαγευτικούς χώρους του αναπαλαιωμένου Μνημείου δίπλα στη θάλασσα. Ο μοναδικός συνδυασμός φύσης, αρχιτεκτονικής και ιστορίας ταξιδεύει σ’ ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό σκηνικό.
Η απαράμιλλη μνημειακή αρχιτεκτονική και μεγαλοπρέπεια του χώρου, με τα μοναδικά μωσαϊκά, την αίθουσα της Ροτόντας όπου κάποτε ανάβλυζαν τα ιαματικά νερά, το Αίθριο και κάθε γωνιά των Πηγών Καλλιθέας μας παραπέμπουν νοσταλγικά σε μια άλλη εποχή.
Σήμερα οι Πηγές Καλλιθέας αποτελούν ένα Μνημείο απαράμιλλης ομορφιάς, με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, μοναδικό φυσικό κάλλος, με παρουσία στην τοπική κοινωνία, υψηλού επιπέδου εκδηλώσεις συνεδρίων και έντονη πολιτιστική δραστηριότητα (καλλιτεχνικές εκθέσεις κ.α.).
Από την κεντρική είσοδο, που είναι πραγματικά μεγαλοπρεπής, ο επισκέπτης συνεχίζει προς μια πλατεία με στρογγυλό σιντριβάνι και στις σκάλες που ακολουθούν την κλίση του εδάφους. Η δεύτερη είσοδος, που οδηγεί προς την κυρίως σκάλα, καλύπτεται δεξιά και αριστερά με κίονες που στήριζαν την πέργολα, γεμάτη από βουκαμβίλιες. Στη συνέχεια η σκάλα οδηγεί στο περιστύλιο, δεξιά και αριστερά σε κυκλικές εγκαταστάσεις – όπου βρίσκονταν τα εργαστήρια και τα γραφεία – και συνεχίζεται με σκάλες που οδηγούν πάλι από αριστερά και δεξιά στην κυρίως Ροτόντα με θόλο ύψους 14 μέτρων, περίτεχνα διακοσμημένου και κατασκευασμένου έτσι ώστε το φυσικό φως να περνάει από τα μπλε ρομβοειδή βιτρώ.
Φαληράκι...
ΠΑΡΚΟ ΡΟΔΙΝΙ
Κατά μήκος του δρόμου για τη Λίνδο, τρία μόλις χιλιόμετρα από την Πόλη της Ρόδου, βρίσκεται ένας επίγειος παράδεισος, το Πάρκο Ροδίνι. Πρόκειται ίσως για το αρχαιότερο πάρκο στον κόσμο, μια μικρή κοιλάδα γεμάτη ροδοδάφνες, σκιερά πλατάνια, τρεχούμενα νερά και δροσερές καταπράσινες λιμνούλες γεμάτες νούφαρα, τις οποίες διασχίζουν γεφυράκια. Το ειδυλλιακό σκηνικό -το οποίο μπορούμε μεν να διασχίσουμε και με αυτοκίνητο αλλά σαφώς και είναι προτιμότερος ο περίπατος στα υπέροχα μονοπάτια του- συμπληρώνουν ένας κήπος με τριαντάφυλλα, καθώς κι ένας μικρός ζωολογικός κήπος, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα περίφημα ελάφια της Ρόδου. Εξάλλου τα παγώνια, που κινούνται ελεύθερα μέσα στην έκταση του Πάρκου Ροδίνι δίνουν μια εντυπωσιακή όσο και εξωτική νότα.
Στο Πάρκο Ροδίνι μπορούμε να δούμε κι ένα τμήμα από το σύστημα υδροδότησης της αρχαίας πόλης της Ρόδου ενώ πάνω από το Πάρκο, στη θέση Πευκάκια, θα συναντήσουμε κομμάτια της αρχαίας νεκρόπολης (4ος-3ος π.Χ. αιώνας), που φτάνει έως τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Στην αρχαία νεκρόπολη θα συναντήσουμε ατμοσφαιρικά φωτισμένους, λαξευτούς στους βράχους, τάφους ή τούμπες της ελληνιστικής περιόδου με χαραγμένες διονυσιακές παραστάσεις καθώς κι έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος τύμβο λαξευμένο στο βράχο με πλευρά μήκους 27,80 μέτρων, που ονομάζεται Τάφος των Πτολεμαίων και σύμφωνα με το θρύλο ήταν αφιερωμένος στο Πτολεμαίο των Α’. Την κάθε πλευρά του κοσμούν 21 ημιστήλια δωρικού ρυθμού. Ο Τάφος των Πτολεμαίων αναστηλώθηκε το 1924 κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας.
Μέσα στο Πάρκο ο Δήμος της Ρόδου λειτουργεί και αναψυκτήριο ενώ τα έργα ανάπλασης, που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουν σκοπό να του προσδώσουν την αρχική του μορφή ως πάρκου ψυχαγωγίας και αναψυχής.
ΚΟΣΚΙΝΟΥ
Το όνομα του χωριού προέρχεται είτε από το «τρυπημένο» έδαφος λόγω των πολλών εξορύξεων είτε από την ασχολία των κατοίκων του με την κατασκευή κοσκίνων, είτε ακόμα από την πόλη της Λυδίας Κοσκινία από όπου φέρονται να κατάγονται οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού.
Στην περιοχή βρέθηκαν ευρήματα του 4ου αι 5ου π.Χ αιώνα σε θαλάμους και τάφους λαξευμένους σε τεχνητά σπήλαια μέσα σε βράχους. Υπάρχει επίσης μεσαιωνικό οχυρό το οποίο αναφέρεται ήδη από τον 13ο αιώνα. Εκεί κατέφευγαν οι κάτοικοι σε περιπτώσεις ανάγκης.
Το 1912, κατά τη διάρκεια του Ιταλο-τουρκικού πολέμου οι κάτοικοι βοήθησαν τους Ιταλούς εναντίον των Τούρκων, ενώ το 1919 συνέβησαν στο χωριό αιματηρά επεισόδια λόγω των αιτημάτων για απελευθέρωση.
Το πρώτο σχολείο χτίστηκε το 1880, ενώ οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία αλλά και την παραγωγή ασβέστου. Οι Κοσκινιάτες ήταν ονομαστοί ημιονηγοί και επί Ιταλοκρατίας τα Κοσκινού συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα εύπορα χωριά του νησιού.
Το χωριό της Κοσκινούς φημίζεται για τα χρώματά του.....
Και φυσικά φημίζεται για τις εκπληκτικής ομορφιάς πόρτες του.
Ολη η Ρόδος είναι ένα έργο τέχνης...
Το καμπαναριό της πολιούχου της Κοσκινούς..
ΛΙΝΔΟΣ
Μπαίνοντας στην Λίνδο...
Οι πόρτες της Λίνδου....Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή!
Στο μοναδικής ομορφιάς σύγχρονο οικισμό της Λίνδου, ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό που έχει κηρυχτεί διατηρητέο. Περιπλανηθείτε στα στενά σοκάκια με τις καμάρες που θυμίζουν κυκλαδίτικο οικισμό. Θαυμάστε τα εντυπωσιακά καπετανόσπιτα (16ου – 18ου αι.) με τους ψηλούς μαντρότοιχους και τις αψιδωτές εισόδους (πυλιώνες) στολισμένες με οικόσημα και βαριές ξύλινες πόρτες.
Μια όμορφη παραλία που δεν την πιάνει ο καιρός!
«… η Λίνδος, άπαρτος πύργος πάνω απ’ το λιμάνι
που τα βράχια προστατεύουν,
δεσπόζει…»
Bartolomeo Zamberti Dalli Sonnetti (1485)
Το σονέτο του Zamberti συνοψίζει με γλαφυρό τρόπο τα συστατικά του λινδιακού τοπίου: ένας κατακόρυφος βράχος απόκρημνος και απρόσιτος, με εμφανή τα σημάδια του παρελθόντος στην κορυφή του, μια απέραντη θάλασσα να τον περιβάλλει και ένας οικισμός απόλυτα προσαρμοσμένος ανάμεσα στα δύο αυτά στοιχεία.
Αξιόλογο είναι και το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο και επιζωγραφισμένο τέμπλο του ναού, το οποίο φαίνεται να προέρχεται από παλαιότερο, όπως υποδεικνύει αφιερωματική επιγραφή που αναφέρεται στην αρχιερατεία του Kωνσταντίνου Mυτιληναίου (1671-1702), κατά την οποία προφανώς κατασκευάσθηκε. Η αμφιπρόσωπη δεσποτική εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας της ΛΗΝΤΙΑΚΕΙΣ, όπως επιγράφεται, φέρει αναρτημένα μπροστά της πληθώρα ταμάτων, δημόσια μαρτυρία ευγνωμοσύνης προσκυνητών για προσωπικά γεγονότα θείας χάριτος σε κρίσιμη στιγμή της ζωής τους. Παρόμοιας τεχνοτροπίας και διακοσμητικής προσέγγισης με το τέμπλο είναι ο δεσποτικός θρόνος κατασκευασμένος το 1720.
Ο ενοριακός σήμερα Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που δεσπόζει στον πυρήνα του οικισμού ανεγέρθηκε τον 13ο αι. στον αρχιτεκτονικό τύπο του ελεύθερου σταυρού με τρούλο πάνω στα οικοδομικά κατάλοιπα προηγούμενου, πιθανόν του 10ου αι. Το αρχικό οικοδόμημα επεκτείνεται δυτικά το 1489 με την προσθήκη σταυροθολιακού νάρθηκα που στέφεται με κωδωνοστάσιο στη νότια όψη. Εντοιχισμένα στο κωδωνοστάσιο τα οικόσημα του Μεγάλου Pierre d’ Aubusson (1476-1503) και του Jacques d’ Aymer de Chevalerie, καστελλάνου της Λίνδου επί μαγιστρείας του, καταδεικνύουν τον χορηγό. Η κατασκευή του νάρθηκα, επιβεβλημένη ίσως από την ανάγκη κάλυψης του αυξημένου εκκλησιάσματος, επέτρεψε την επέκταση του στεγασμένου χώρου της εκκλησίας.
Ο κατάγραφος εσωτερικός διάκοσμος του ναού, διατηρημένος σε εξαιρετική κατάσταση, φιλοτεχνήθηκε το 1779 από τον αγιογράφο Γρηγόριο Συμαίο, όπως δηλώνεται στην επιγραφή άνωθεν της θύρας της βόρειας κεραίας. Το εικονογραφικό πρόγραμμα παρότι ακολουθεί εν γένει την καθιερωμένη διάταξη με εκτενές ωστόσο θεματολόγιο αντλούμενο από τον δογματικό, λειτουργικό και ιστορικό κύκλο, παρουσιάζει ορισμένες εικονογραφικές ιδιαιτερότητες.
Ενδεικτικά αναφέρονται η απεικόνιση του Αγίου Χριστοφόρου ως κυνοκέφαλου επηρεασμένη από την παράδοση που θέλει τον άγιο πριν ασπαστεί το χριστιανισμό να υπηρετούσε ως στρατιώτης στη Λεγεώνα των Κυνοκεφάλων και η παράσταση της τιμωρίας των Αγαρηνών, ενδεικτική του κοινού αισθήματος των υπόδουλων Ροδίων. Η ιστόρηση στιγμιότυπων από τη Δευτέρα Παρουσία στο δυτικό τμήμα του ναού είναι απόλυτα συνυφασμένη με το εκκλησιαστικό τυπικό που θέλει στο χώρο αυτό να ενταφιάζονται οι κτήτορες και να τελούνται οι νεκρώσιμες ακολουθίες.
Από την αρχαία πόλη της Λίνδου, πατρίδα του Κλεόβουλου, ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, σώζεται το αρχαίο θέατρο (στα όρια του σημερινού οικισμού), το οποίο συσχετίζεται με τη θέση του ναού της Αθηνάς πάνω στην ακρόπολη κατ’ αναλογία προς το θέατρο του Διονύσου κάτω από τον Παρθενώνα.
Αγιος Γεώργιος Παχυμαχιώτης...τέλος 14ου αιώνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, το ιερό της Αθηνάς πάνω στην ακρόπολη ίδρυσε ο Δαναός με τις 50 κόρες του Δαναΐδες, όταν είχαν καταφύγει στη Ρόδο για να γλιτώσουν από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Στην ακρόπολη φτάνει κανείς από το ίδιο μονοπάτι που οδηγούσε εκεί κατά την αρχαιότητα. Τον επισκέπτη καλωσορίζει το ανάγλυφο σε βράχο πλοίο που αποδίδει τη ναυτική αξιοσύνη των Ροδίων στους αρχαίους χρόνους. Άλλωστε, στη Ρόδο συντάχτηκε ο πρώτος κώδικας ναυτικού δικαίου στον κόσμο, ο περίφημος «Ναυτικός Νόμος» των Ροδίων. Εντυπωσιάζει η δεξιοτεχνία του γλύπτη Πυθόκριτου που αξιοποιεί με πρωτότυπο τρόπο την καμπύλη της πρύμνης πάνω στο φυσικό βράχο
Από την παραλία του Αγίου Παύλου .
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ , ΚΕΙΜΕΝΑ - ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου