ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

Camil Ressu – Taranci in biserica

Σαν τελειώνει το εκκλησίασμα
στην επαρχιακή πόλη με τις λαμπρές εκκλησιές,
μαύρο- γκρι ποτάμι ξεχύνονται οι γριές κυρίες
με τις παλιομοδίτικες τσάντες,
τα καλοχτενισμένα μαλλιά,
άλλα βαμμένα στο χρώμα της ύστερης νιότης
κι άλλα μπαμπακένια σαν τον χειμώνα.
Ο ήχος από τα τακούνια τους
μπερδεμένος με το βαρύ ήχο της καμπάνας
και το μονότονο παρακαλετό των ζητιάνων.
Ανάμεσα στα ψεύτικα δόντια τους
στριμωγμένα ψίχουλα από αντίδωρο,
εγγυώνται έναν κεκαθαρμένο Παράδεισο.
Τι θλίψη !
Ψηλά στον πρωινό ουρανό, τα περιστέρια
κάνουν κύκλους περιμένοντας
τα κόλλυβα που περίσσεψαν ....
ή αυτά που έπεσαν από εκείνα τα άθλια
χάρτινα σακουλάκια με το μαύρο σταυρό...
Τα περιστέρια, δεκάρα δε δίνουν
για την απελπισία των ζητιάνων,
κάθονται πάνω στο άγαλμα του ήρωα
μιας κάποιας ξεχασμένης επανάστασης,
λερώνοντας με αυθάδεια τους ώμους του,
ψεύτικο σύμβολο αγνότητας και ειρήνης...

(Μαρια Μ.)
12/11/2017