Homo Universalis: ΚΕΡΚΥΡΑ:Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ

Ξεκινώντας το ταξίδι του από την πόλη της Κέρκυρας,ο επισκέπτης θα μαγευτεί από τον βενετσιάνικο ρυθμό της.Περπατώντας στα καντούνια της θα ονειρευτεί πως βρίσκεται σε άλλη εποχή και θα κλέψει κάτι από την «τρέλα» των κατοίκων της.Εάν, μάλιστα,είναι… τυχερός και πέσει επάνω σε καυγά με τις γειτόνισσες να μαλώνουν για τις μπουγάδες,θα γελάσει με την ψυχή του και θα ερωτευτεί τους Κερκυραίους.

Σε μια τέτοια διαδρομή ο επισκέπτης πρέπει να αφήσει τα μάτια του να δουν πέρα από το προφανές και να ακούσει εκείνα που τα αυτιά του δε θα συλλάβουν,εάν δεν αφεθεί ολοκληρωτικά.Όλοι οι Κερκυραίοι κρύβουν μέσα τους μια… Ρένα Βλαχοπούλου!Τι και αν μαλώνουν,ακούγονται σα να τραγουδάνε και μετά πάλι τα βρίσκουν λες και δε συνέβη ποτέ κάτι ανάμεσά τους.Μέσα στα καντούνια,εκεί που ο ουρανός φαίνεται σα να είναι χωρισμένος σε λωρίδες,η Κέρκυρα θα σου ανοίξει την καρδιά της…

-------------

Μπορεί όλα να φαίνονται ή να ακούγονται "κινηματογραφικά"αλλά προφανώς η παλιά πόλη σταμάτησε ακριβώς εκεί...Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων,όλα τα νεοκλασσικά σε κακή κατάσταση,τα καντούνια αρκετά λερωμένα(ευτυχώς που μοσχομύριζαν οι απλωμένες μπουγάδες),ενώ τα κλιματιστικά σε πρώτο πάντα πλάνο να καταστρέφουν την όποια καλή πρόσοψη...Όλα αυτά σ'ένα από τα πλέον τουριστικά νησιά μας,με τη σεζόν να ξεκινά από το Πάσχα και τις τιμές ακόμη και τέλη Οκτώβρη "τσιμπημένες!"

Επιπλέον,επέλεξα και λάθος εποχή,καθώς τα περισσότερα μαγαζιά είχαν ήδη κλείσει,το ίδιο και το παραδοσιακό χωριό στα Δανήλια και το ενυδρείο με τα σπάνια όστρακα στις Μπενίτσες!Σαφώς θα περίμενε κανείς μια καλύτερη εικόνα(πράγμα που θα διαπιστώσετε κι από τις φωτογραφίες μου).

Ιnfo:Wikipedia,terrabook,CorfuTravelGuide,Kerkyrainfo gr.

Η Κέρκυρα βρίσκεται στην είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας,κοντά στις Ηπειρωτικές ακτές.Οι βορειοανατολικές της ακτές πλησιάζουν αρκετά (περ. 2 χιλιόμετρα) τις ακτές των Αγίων Σαράντα της Αλβανίας. Είναι μέρος του ενιαίου δήμου της Κέρκυρας,ο οποίος περιλαμβάνει επίσης τα μικρότερα νησιά Οθωνοί, Ερεικούσσα και Μαθράκι.Έχει σχήμα μακρόστενο, πλατύτερο στο βόρειο τμήμα της,ενώ στενεύει προς τον νότο.Ταπαράλιά της έχουν συνολικό μήκος 217 χιλιόμετρα και σχηματίζουν αρκετούς όρμους και ακρωτήρια.Το έδαφός της είναι κυρίως ορεινό,ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα.Οι ξένοι την αποκαλούν Κορφού (αγγλ Corfu),κατά παραφθορά του βυζαντινού της ονόματος Κορυφώ, από τις δύο κορυφές που φαίνονται καθώς πλησιάζει ο επισκέπτης στο νησί. Υψηλότερες κορυφές είναι αυτή του όρους Παντοκράτορας (η αρχαία Ιστώνη, 914 μ.) και το Στραβοσκιάδι (849 μ.). Άλλες κορυφές είναι οι Βίγλες, η Τσούκα, οι Πυλίδες (ή Φυλλίδες), Άγιοι Δέκα και Σταυρός. Μικρά ποτάμια υπάρχουν στην Κέρκυρα, όπως ο Μεγαλοπόταμος, ο Τυφλός, ο Μεσογγής (ο μεγαλύτερος), το ποτάμι στην περιοχή της Λευκίμμης. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Κορισσία (ή των Κορισσίων) με έκταση 4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Επίσης υπάρχει και η λιμνοθάλασσα Χαλκιοπούλου στα νότια της πόλης της Κέρκυρας.Είναι από τα πλέον πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου, με πυκνότητα πληθυσμού 193 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο...

Το όνομα Κέρκυρα το πήρε από την κόρη του θεού ποταμού Ασωπού Κόρκυρα που μεταφέρθηκε εδώ από τον θεό Ποσειδώνα όταν αυτός την απήγαγε και την έφερε εδώ όπου γεννήθηκε ο καρπός της ένωσης τους ο Φαίακας(αρχαϊστί Φαιαξ)ο γενάρχης των Φαιάκων, όλα αυτά βέβαια σύμφωνα με τη μυθολογία, το Κόρκυρα αργότερα έγινε Κέρκυρα σύμφωνα με τη Δωρική διάλεκτο...

Πολιτιστικά η Κέρκυρα διαφέρει πολύ από την υπόλοιπη Ελλάδα, είχε την τύχη να μη γνωρίσει ποτέ την Τουρκική κατοχή αφού εκείνη την περίοδο αποτελούσε τμήμα του πανίσχυρου ναυτικού κράτους της Βενετίας, ήταν η εποχή που διαμόρφωσε και επηρέασε ριζικά και ουσιαστικά τον πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρακτήρα του νησιού και των κατοίκων.Από τη μία η απολυταρχική στάση της άρχουσας φεουδαρχικής τάξης των ευγενών πυροδοτούσε συνεχώς λαϊκές αντιδράσεις και κινήματα και από την άλλη η παράλληλη ανάπτυξη των τεχνών και του πολιτισμού γενικά διαφοροποιούσε εντελώς το τοπίο σε σχέση με την κατάσταση της υπόλοιπης τουρκοκρατούμενης Ελλάδας.

Τη Βενετοκρατία ακολούθησαν περίοδοι εξαρτήσεων από Γάλλους, δημοκρατικούς στην αρχή και αυτοκρατορικούς του Ναπολέοντα αργότερα, Ρώσους και τέλος Άγγλους μέχρι το 1864 όταν μαζί με όλα τα Επτάνησα ενώθηκε οριστικά με την Ελλάδα.

Μια βόλτα στην Παλιά Πόλη της Κέρκυρας δεν μπορεί παρά να ξεκινά ή να καταλήγει στο Λιστόν. Δεκάδες καφέ και εστιατόρια, στεγασμένα στις μεγάλες τοξοτές στοές με τις υπέροχες καμάρες, ή βόλτες όπως τις λένε οι Κερκυραίοι, στη δυτική πλευρά της πλατείας Σπιανάδα, αποτελούν τον ελκυστικότερο πόλο έλξης για κατοίκους και επισκέπτες.

Η οικοδόμηση του συγκροτήματος ξεκίνησε επί εποχής της Β΄ Γαλλικής Κυριαρχίας του νησιού μεταξύ 1807-1814 σε σχέδια του Γάλλου μηχανικού Ματτιέ ντε Λεσέψ, πατέρα του κατασκευαστή της Διώρυγας του Σουέζ και είναι στα πρότυπα της διάσημης rue de Rivoli του Παρισιού ενώ στην κατασκευής του συνεργάστηκε και ο Έλληνας μηχανικός Ιωάννης Παρμεζάν.

Κατά την περίοδο της Αγγλικής Αρμοστείας (1815-1864) οι Εγγλέζοι επέκτειναν τις τοξοστοιχίες ενώ σταδιακά πρόσθεσαν τους ορόφους, που σήμερα φιλοξενούν κατοικίες και γραφεία.Το Λιστόν αποτελεί το κοσμοπολίτικο κέντρο της πόλης.

-------------

Προέλευση ονομασίας(πιθανότερη εκδοχή):Στη βενετσιάνικη διάλεκτο «lista» σημαίνει ο «φαρδύς και ίσιος δρόμος περιπάτου» εξού και το Λιστόν της Bενετίας,στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Ταυτόχρονα όμως σημαίνει και ο «ξύλινος πήχης», στον οποίο αναγράφονταν κατάλογοι και μολονότι όταν κατασκευάστηκε το Λιστόν η Γαληνοτάτη Δημοκρατία αποτελούσε μακρινό παρελθόν πάρα πολλές βενετσιάνικες λέξεις και εκφράσεις επιβίωναν στη διάλεκτο των Κερκυραίων, όπως ακριβώς και σήμερα.

Λιστόν λοιπόν σημαίνει και ο φαρδύς ίσιος ίδιος δρόμος και ο κατάλογος. Κατά μία εκδοχή το περίφημο Λιστόν της Κέρκυρας οφείλει την ονομασία του και στις δύο εξηγήσεις καθώς υπήρχε εκεί αναρτημένος κατάλογος με τα ονόματα των ευγενών, το libro d’ oro, οι οποίοι είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να απολαμβάνουν τον περίπατο τους στο συγκεκριμένο δρόμο.

Μια πρακτική που εγκαταλείφθηκε, όπως πολλές άλλες, π.χ. το libro d’ oro, ως κατάλοιπο του παρελθόντος, όταν τα Επτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα.

Όλες αυτές οι επιρροές έχουν αφήσει τα σημάδια τους, έτσι στην Κέρκυρα υπάρχουν σήμερα κτίρια και μνημεία από τον μεσαίωνα αλλά και μεταγενέστερα μοναδικής ομορφιάς, ιδιαίτερα στην παλιά πόλη η οποία στην πραγματικότητα ήταν μία μικρογραφία της Βενετίας, χωρίς τα κανάλια βέβαια και εξακολουθεί να είναι έτσι.Η Κέρκυρα διαθέτει πληθώρα μουσείων, μνημείων, πολιτιστικών κέντρων, εδώ ιδρύθηκε και λειτούργησε το πρώτο Ελληνικό πανεπιστήμιο, εδώ υπήρχε εργοστάσιο ηλεκτρισμού από το 1850 που με την ένωση μεταφέρθηκε στον Πειραιά, είναι γνωστή η τεράστια Μουσική της παράδοση, στην πόλη της Κέρκυρας υπάρχουν οι τρεις κύριες φιλαρμονικές δηλαδή η Παλαιά φιλαρμονική, η φιλαρμονική Μάντζαρος και η φιλαρμονική Καποδίστρια αλλά και σχεδόν σε κάθε χωριό υπάρχει και από μία...

Το Καμπιέλο είναι η παλαιότερη συνοικία, με τα πολύ στενά σοκάκια, ενώ τα ψηλά κτίρια είναι δυτικού τύπου, χτισμένα από πέτρα, το ένα δίπλα στο άλλο, με κεραμίδια χειροποίητα και περίτεχνα μπαλκόνια. Αν έχετε στο νου σας την χαρακτηριστική εικόνα της παλιάς Κέρκυρας με τις μπουγάδες απλωμένες από το ένα σπίτι στο άλλο, μέσα στα καντούνια, να είστε βέβαιοι πως δεν πρόκειται για εικόνα του παρελθόντος, αλλά του ζωντανού παρόντος της πόλης!!!

Η Κέρκυρα εκτός των άλλων είχε και την τύχη σε αντίθεση με τα υπόλοιπα Ιόνια νησιά να μην έχει χτυπηθεί ποτέ από ισχυρούς σεισμούς όπως δυστυχώς έχει συμβεί στην Κεφαλλονιά και Ζάκυνθο, γιατί βρίσκεται λίγο πιο βόρεια από το σεισμογενές γεωλογικό τόξο του Ιονίου σε πιο σταθερό κομμάτι του φλοιού,έτσι διατηρείται αναλλοίωτη η Μεσαιωνική αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της παλιάς πόλης...

Παναγία Σπηλαιώτισσα.

Ο Μητροπολιτικός Ναός της Κέρκυρας,η Παναγία Σπηλαιώτισσα, κτίστηκε το έτος 1577 στο σημείο όπου βρισκόταν παλαιότερος ναός του Αγ. Βλασίου. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία Σπηλαιώτισσα, καθώς μετά από την καταστροφή του ομώνυμου ναού της, η εικόνα της μεταφέρθηκε εδώ, στον Άγιο Βλάσιο του οποίου ναός βρισκόταν στη συγκεκριμένη θέση, και στην Αγία Θεοδώρα, της οποίας το λείψανο φυλάσσεται στο εσωτερικό του ναού.

Μορφολογικά κατατάσσεται στην κατηγορία των Επτανησιακών Βασιλικών τρίκλιτων ναών. Εντύπωση προκαλούν αναγεννησιακά στοιχεία της εξωτερικής του όψης.

Μουσείο Ασιατικής Τέχνης

Τα Ανάκτορα την περίοδο της Αγγλοκρατίας 1814-1864

Τα Ανάκτορα των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου βρίσκονται στη βόρεια πλευρά της Σπιανάδας, της πλατείας του ιστορικού κέντρου της πόλης της Κέρκυρας. Αποτελούν το μεγαλύτερο και σημαντικότερα οικοδόμημα της περιόδου της Αγγλοκρατίας στα Επτάνησα, που ξεκινά το 1814 και λήγει το 1864 με την Ένωση τους με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Την εντολή για την ανέγερση των Ανακτόρων έδωσε ο Ύπατος Βρετανός Αρμοστής Sir Thomas Maitland για να στεγάσουν την πολυτελή προσωπική του κατοικία και το διοικητικό κέντρο της Αρμοστείας, που μέχρι τότε έδρευε στο Παλαιό Φρούριο. Στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα θα συστεγάζονταν η Ιόνιος Γερουσία και η Ιόνιος Βουλή, τα δύο θεσμικά όργανα που συμβόλιζαν την αυτοδυναμία των Ιόνιων Νησιών, με σκοπό να βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχό του. Παράλληλα τα Ανάκτορα θα αποτελούσαν την έδρα του νέου Τάγματος των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου, που ιδρύθηκε το 1818 με πρωτοβουλία του Maitland και από το οποίο έλαβαν την επίσημη ονομασία «Ανάκτορα των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου».

Η δημιουργία αυτού του οικοδομήματος, που εξυπηρετούσε την συγκεντρωτική διοίκηση της βρετανικής αυτοκρατορίας στην περιοχή και συμβόλιζε την παντοδυναμία του Αρμοστή, ανατέθηκε στον Sir George Whitmore. Ο Whitmore, μηχανικός του βρετανικού στρατού και αρχιτέκτονας, σχεδίασε ένα νεοκλασικό κτίσμα ρυθμού Αντιβασιλείας (Regency Style). Ακολουθώντας τις αρχές του νεοπαλλαδιανισμού και της αναβίωσης της αρχαίας ελληνικής τέχνης που επικρατούσαν στην Αγγλία, εφάρμοσε ένα συγκερασμό στοιχείων της ρωμαϊκής και αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής.

Το κτίριο χτίστηκε εξολοκλήρου από μαλτέζικο πωρόλιθο, που μεταφέρθηκε μαζί με εξειδικευμένους τεχνίτες από τη Μάλτα...

Το κτίριο συντηρήθηκε ξανά στα τέλη του 1992, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της Συνόδου Κορυφής των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα το 1994.

Το Ανάκτορο αποτελείται από ένα τριώροφο οικοδόμημα σε σχήμα ''Π'', που ενώνεται, μέσω του εξωτερικού δωρικού περιστυλίου και δύο αψίδων, με δύο πλαϊνές πτέρυγες. Η κύρια είσοδος του Ανακτόρου οδηγεί στο ισόγειο, όπου επισκέψιμες είναι οι τρεις Αίθουσες των περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου, η αίθουσα προβολών, και μία πέμπτη, η Αίθουσα των Συνεδριάσεων της Ιονίου Γερουσίας, με την αυθεντική της επίπλωση. Στον πρώτο όροφο κυριαρχούν η Αίθουσα του Θρόνου, η Αίθουσα των Συμποσίων και η Κυκλική Αίθουσα υποδοχής που τις ενώνει (Ροτόντα). Παράλληλα στις δύο πτέρυγες του πρώτου ορόφου αναπτύσσονται οι μόνιμοι εκθεσιακοί χώροι του Μουσείου. Στην ανατολική ή ονομαζόμενη Κινέζικη Πτέρυγα Γρηγορίου Μάνου εκτίθεται τμήμα της κινέζικης συλλογής, και στη δυτική, γνωστή ως πτέρυγα Νικολάου Χατζηβασιλείου, παρουσιάζονται εκθέματα από την Ινδία, τη Γκαντάρα (αρχαίο Πακιστάν), την Καμπότζη, το Σιάμ (Ταϊλάνδη), το Νεπάλ, το Θιβέτ και την Ιαπωνία. Οι εκθεσιακοί χώροι του Μουσείου προβλέπεται να καταλάβουν και το δεύτερο όροφο. Ήδη έχει ξεκινήσει η σύνταξη μελέτης για την Ιαπωνική συλλογή που θα αναπτύσσεται στη Δυτική Πτέρυγα. Επιπλέον προβλέπεται η δημιουργία προθήκης με οπλισμό Σαμουράι που θα τοποθετηθεί στο περιστύλιο του Α΄ ορόφου...

Παναγία Μανδρακίνα.

Η εκκλησία της Παναγίας του Μανδρακίου,η οποία είναι αφιερωμένη στην Παναγία και στον Άγιο Παντελεήμονα, κτίστηκε τον 18ο αιώνα.Το 1944 υπέστη σοβαρή καταστροφή και αναστηλώθηκε μετά από μια περίπου πενταετία.

Το κτίσμα του Ιερού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου Μανδρακίνας διατηρεί περίτεχνη εξωτερική συμμετρική όψη με αετωματική απόληξη.Οι τοσκαναδωρικές παραστάδες της όψης και το τετράπλευρο πυργοειδές καμπαναριό με την περίτεχνη απόληξη,το οποίο ανακαινίστηκε το 1860 από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Χρόνη, εντυπωσιάζουν κάθε περαστικό.Το ισόγειο επίπεδο του ναού βρίσκεται χαμηλότερα του επιπέδου της πλατείας και περιβάλλεται από μικρή αυλή..

Στο δρόμο του Αγίου Σπυρίδωνα.

Πρόκειται για ένα απλό κτίσμα εξωτερικά.Μονόκλιτη ξυλόστεγη επτανησιακού βασιλικού ρυθμού, κτητορική άλλοτε της οικογένειας Βούλγαρη, που είχε στην κατοχή της και το σκήνωμα του Αγίου, προσομοιάζει περισσότερο με τους χριστιανικούς ναούς της Δύσης παρά της Ανατολής, καθώς της λείπουν τα αυστηρά βυζαντινά πρότυπα, που απαντώνται στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Πρόκειται για ένα γεγονός που εξηγείται πολύ εύκολα καθώς η Κέρκυρα υπήρξε επί αιώνες βενετοκρατούμενη και δεν γνώρισε τον οθωμανικό ζυγό, χαρακτηριστικό όλων των Επτανήσων, που δέχτηκαν έτσι απρόσκοπτα τις επιδράσεις της Ιταλικής Αναγέννησης και κατά συνέπεια της Τέχνης του 17ου αιώνα.

Το σχήμα της λοιπόν είναι μακρόστενο και χαμηλοτάβανο όπως σε όλες τις εκκλησίες των νησιών του Ιονίου, με εντυπωσιακό πυργοειδές καμπαναριό, το οποίο μοιάζει εξαιρετικά με το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στη Βενετία(San Giorgio dei Greci), με τις οποίες χτίστηκαν την ίδια περίπου εποχή.

Όταν διαβείτε την είσοδο το βλέμμα σας θα παγιδεύσει η «ουρανία», η οροφή της εκκλησίας, που αποτελείται από 17 χρυσοποίκιλτα φατνώματα, στα οποία αναπαριστώνται σκηνές τόσο από τη ζωή του Αϊ-Σπυρίδωνα όσο και από τα Ευαγγέλια.

Τα πλαίσια των φατνωμάτων είναι τα αυθεντικά ενώ οι τοιχογραφίες είναι αντίγραφα των αρχικών, που είχε φιλοτεχνήσει ο Παναγιώτης Δοξαράς το 1727. Τις τοιχογραφίες, οι οποίες καταστράφηκαν από την υγρασία, αντικατέστησε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ο Ασπιώτης.

Το μαρμάρινο τέμπλο του ναού, που σχεδόν αγγίζει την «ουρανία», έργο του αρχών του 20ου αιώνα, είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της επτανησιακής αρχιτεκτονικής. Να σημειωθεί εδώ ότι το παλιό λίθινο τέμπλο της εκκλησίας μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου Γεωργίου Π. Φρουρίου, μια εκκλησία που κουβαλά τη δική της ιστορία.

Το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα φυλάσσεται σε μία αργυρή πολυτελή λάρνακα, έργο του 19ου αιώνα, που βρίσκεται τοποθετημένη στα δεξιά του Ιερού...

Στο δρόμο του Αγίου Σπυρίδωνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αρχική εκκλησία ήταν χτισμένη στο Σαρόκκο αλλά κρίθηκε επιβεβλημένη η κατεδάφιση της για την επέκταση των τειχών του φρουρίου. Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1589.

Το εντυπωσιακό,πυργώδες καμπαναριό με τον κόκκινο θόλο,ορατό από πολλά σημεία της πόλης και του νησιού,βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του ναού και φέρει ρολόϊ,όμοιο με του Αγίου Γεωργίου των Γραικών στη Βενετία...

Ο Ανεμόμυλος στη Γαρίτσα.

Τόπος συνάντησης των χειμερινών κολυμβητών(τους βλέπετε άλλωστε)και όχι μόνο!

Για πεκαδόρους("ψαγμένους")ταξιδιώτες... Στη Γαρίτσα μια άλλη Κέρκυρα.Κάποιοι λένε πως τα κύματα είχαν ξεβράσει τον Οδυσσέα στη θάλασσά της. Ωστόσο, η ακριβής τοποθεσία της ομηρικής Σχερίας, του νησιού των Φαιάκων δηλαδή, δεν έχει ακόμα εντοπιστεί. H Γαρίτσα είναι μακριά από τα αρχοντικά και τον ενετικό διάκοσμο που συναρπάζει αιώνες τώρα στην Παλιά Πόλη. Στο φινάλε της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, από τους πιο ωραίους δρόμους της Ελλάδας, ακριβώς απέναντι από την εύρωστη αρχιτεκτονικά και οικονομικά γειτονιά του «Τένις», βρίσκεται η εργατική συνοικία της Κέρκυρας, η οποία είχε κάποτε τη δική της βιομηχανική ιστορία (μακαρόνια, τσιγάρα) πριν από την επέλαση του τουρίστα...

Γαρίτσα.

Η πόλη της Κέρκυρας όπως φαίνεται από τη Γαρίτσα το βράδυ...

Η Παναγία Βλαχερνών βρίσκεται κάτω από το Κανόνι, μια από τις πιο ωραίες περιοχές της Κέρκυρας, από το οποίο μπορείτε να κατέβετε και από τη σκάλα, που οδηγεί στη θάλασσα.Ένα στενό πέτρινο δρομάκι(όπου δένουν και τα καίκια για το Ποντικονήσι)συνδέει το εκκλησάκι με την απέναντι στεριά.Το μοναστήρι χτίστηκε σύμφωνα με τις μαρτυρίες τον 17ο αιώνα. Περίπου στα 1980 έφυγε και ο τελευταίος μοναχός που ζούσε εκεί...

Το Ποντικονήσι με το μοναστήρι του Παντοκράτορα, το οποίο σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν το καράβι του Οδυσσέα το οποίο πέτρωσε ο θεός Ποσειδώνας κατά τη διάρκεια της καταιγίδας που ξέβρασε το θρυλικό ναυαγό, στο νησί των Φαιάκων, τελευταίο του σταθμό πριν την επιστροφή του στην Ιθάκη...

Για να μπει κανείς στην Παναγία Βλαχερνών περνά κάτω από την καμαρωτή πύλη που σχηματίζει το καμπαναριό της.

Tο Ποντικονήσι και η Παναγία Βλαχερνών,όπως φαίνονται από το Κανόνι. —

Η λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου.

"Εκεί που ακόμα ζουν οι Φαίακες του Ομήρου

και σμιγ’ η Ανατολή μ’ ένα φιλί τη Δύση,

κι ανθεί παντού με την ελιά το κυπαρίσσι,

βαθύχρωμη στολή στο γαλανό του Απείρου,

εκεί η ψυχή μου ωρέχτηκε να γλυκοζήσει

στο μεγαλόπετρο όραμα της γης του Πύρρου,

εκεί που χύνονται σαν ομορφιές ονείρου

η μάννα της αυγής, της αρμονίας η βρύση.

Τ’ αθάνατου Τυφλού με νέα φωνή ελληνίδα

σοφά εκεί πέρ’ αντιλαλούν οι ραψωδίες,

εκεί αναπνέει από τα ρόδα ευωδίες

του Σολωμού η σκιά σε Ηλύσια, και τεχνίτης

εκεί της λύρας ξαναζεί και την πατρίδα

και τη δόξα ο Δημόδοκος υμνεί της Κρήτης."

[1904] Κωστής Παλαμάς

***

"κι εσύ του νου και της καρδιάς,ω Κέρκυρα μαγεύτρα..."

[1912] Κωστής Παλαμάς

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου.

"Η θάλασσα εσπαρτάρησε ως τον πάτο
κι άφρισε σαν εδέχτηκε στον κρύο
κόρφο ακόμα ολοζώντανο το θείο
σπόρο,απ’ τον ουρανό σταγμένον κάτου.
Τότε βγήκε απ’ το πέλαγο τ’ αφράτο,
τέρας της ομορφάδας και σημείο,
τ’ άγιο της Αφροδίτης μεγαλείο,
γλύκες ερωτικές όλο γιομάτο.
Μα το δρεπάνι που ’χε αυτού σκορπίσει
του θεού τ’ αμελέτητα, και κείνο
μες στο γιαλό μελότουν να καρπίσει.
Κι έτσι, Αφροδίτη των νησιών, με κρίνο
και ρόδο πλουμιστή, γιομάτη γλύκες,
Κέρκυρα, απ’ του Ουρανού το αίμα εβγήκες."
1895/1915 Λορέντσος Μαβίλης
* Σύμφωνα με τη Μυθολογία, Η Κέρκυρα, κόρη του Ασωπού και της Μεθώνης, γέννησε με τον Ποσειδώνα τον Φαίακα.
*Στους Κορφούς πρέπει να έρχονται όλοι οι νέοι Έλληνες να παίρνουν τον ευγενικό σπόρο για την καλλιέργεια γνήσιας ελληνικής φιλολογίας.
Λορέντσος Μαβίλης

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου

Αργυροτσικνιάς- Egretta alba(Αν και υπήρχαν πολλοί,δυστυχώς δεν κατάφερα καθαρότερη λήψη.)Στη λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου!

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου Η Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη πόλη της Κέρκυρας, κάτω από το Κανόνι και εκεί όπου βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο του νησιού. Στην είσοδό της βρίσκεται το Ποντικονήσι και η Μονή της Παναγίας Βλαχερνών, που μαζί συνθέτουν ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά τοπία της Κέρκυρας.

Παρ’ όλη την ανθρώπινη δραστηριότητα που εκτυλίσσεται γύρω από την Λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου στο μέγιστο βαθμό, εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο για το νησί των Φαιάκων, ενώ φιλοξενεί σπάνια είδη αποδημητικών πουλιών. Ειδικά κατά τους μεταναστευτικούς μήνες παρατηρείται στις όχθες της Λιμνοθάλασσας Χαλικιόπουλου σημαντικός αριθμός σπάνιας ορνιθοπανίδας, όπως είναι για παράδειγμα ο αγριοτσικνιάς, ένα από τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη...

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου

Η Κέρκυρα,όπως την αναφέρει ο Όμηρος:

"...Κι εγώ μπροστά πηγαίνοντας θα σ’οδηγώ στο δρόμο.

Κι όταν στην πόλη φτάσουμε με τους ψηλούς τους πύργους,

εκεί λιμάνι έχει όμορφο στο ’να και στ’ άλλο μέρος,

πόχει το έμπα του στενό κι έχουν εκεί τραβήξει

τα τρεχαντήρια στη στεριά, καθένα στη σκεπή του.

Γύρω στον όμορφο ναό του Ποσειδώνα υπάρχει

κι η αγορά μ’ ασήκωτες πέτρες στη γη χωμένες

στρωμένη, όπου των καραβιών τ’ άρμενα μέσα φτιάνουν,

τα παλαμάρια, τα πανιά και ξύνουν τα κουπιά τους.

Γιατί οι Φαιάκοι για σπαθιά δεν νοιάζονται ή δοξάρια,

μον’ για κατάρτια και κουπιά κι ισόμετρα καράβια,

που στον αφρό της θάλασσας τα χαίρονται να τρέχουν."

(Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία ζ΄, Μετάφραση Ζ. Σιδέρη)

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου

Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου

Η Λιμνοθάλασσα Χαλκιόπουλου έχει έκταση περίπου 2.000 στρέμματα, ενώ ο διάδρομος προσγείωσης και απογείωσης του αεροδρομίου της Κέρκυρας στην κυριολεξία περνά από μέσα της. Παράλληλα, μια στενή πεζογέφυρα ενώνει τις δυο τις όχθες, με αποτέλεσμα οι πεζοί να μπορούν να περνούν απέναντι από την μια πλευρά στην άλλη, θαυμάζοντας το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, το Ποντικονήσι, αλλά και τα μικρότερα και μεγαλύτερα αεροσκάφη που προσγειώνονται ή απογειώνονται ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους!

«… Ένα ελληνικό νησί και ο πιο ευχάριστος τόπος να ζήσει κανείς μια μοναχική και στοχαστική ζωή. Στα ταξίδια μας πολλές φορές, συναντώντας κινδύνους και δυσάρεστα μέρη, σκεφτόμαστε πως μόνο το νησί αυτό θα ήταν ο τόπος όπου θα δεχόμαστε να ξεψυχήσουμε».

[1601] Άντονυ Σίρλεϋ

Το κοσμοπολίτικο Κανόνι είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της Κέρκυρας, καλύπτει όλη τη χερσόνησο νότια της πόλης της Κέρκυρας, στην αρχαιότητα εδώ υπήρχε η αρχαία πόλη της Κέρκυρας που ιδρύθηκε τον 8ο π.Χ. αιώνα με τον αρχαίο ναό της Αρτέμιδος, τα μνημεία και την Ακρόπολη στην σημερινή θέση της Ανάληψης.Το αρχαίο λιμάνι βρισκόταν σχεδόν εκεί που βρίσκεται σήμερα το αεροδρόμιο.

Στο λόφο απέναντι από τον τερματικό σταθμό αναχώρησης υπάρχει ένα κομμάτι του τοίχους που πιστεύεται ότι είναι 2500 χρόνων, είναι ότι έχει απομείνει από το παρατηρητήριο και τα τείχη της αρχαίας πόλης.

Οι κάτοικοι εδώ βρίσκουν συχνά μπάλες κανονιού και κεραμικά όταν σκάβουν τους κήπους τους!

Στην ενδοχώρα βρίσκονται τα ερείπια του ναού της Αθηνάς, και λίγο έξω από τις πύλες του ανακτόρου Mon Repos βρέθηκε ένας μεγάλος αρχαιολογικός χώρος που είναι ακόμα στο στάδιο της αξιολόγησης από τους αρχαιολόγους.

Το Κανόνι πήρε το όνομά του από ένα κανόνι πυροβολαρχίας που έχει τοποθετηθεί στην νότια άκρη της χερσονήσου από τους Γάλλους το 1798 – ενισχύοντας την προστασία του νησιού, το κανόνι υπάρχει πάντα εκεί μέχρι σήμερα...

Στη βικτωριανή εποχή ήταν δημοφιλής μια βόλτα στο δροσερό της βραδιάς, υπήρχαν άνδρες με τις στολές τους και κυρίες με κρινολίνα .

Και το κανόνι(1798)που έδωσε το όνομα στη συνοικία..

Ο Πέλεκας απέχει 12 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού σε υψόμετρο 270 περίπου μέτρων. Είναι ένα παραδοσιακό, καταπράσινο χωρίο που φημίζεται για το μαγευτικό του ηλιοβασίλεμα. Βρίσκεται κοντά στις παραλίες της Γλυφάδας και του Κοντογιαλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 569 κατοίκους και βρισκόταν στο δήμο Παρελίων.

Πέλεκας

Παρατηρητήριο Caiser.

Στην κορυφή του λόφου του Πέλεκα, σε υψόμετρο 270 μέτρων και σε μια εξέδρα διαμορφωμένη πάνω στο βράχο, βρίσκεται το Παρατηρητήριο του Κάιζερ, που πήρε το όνομα του από τον αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Β’, γνωστό και ως Κάιζερ. Ο ίδιος συνήθιζε, όταν παραθέριζε στην Κέρκυρα και το Αχίλλειο, να έρχεται σε αυτό το σημείο και να ρεμβάζει από την κορυφή του λόφου, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα.

Από το Παρατηρητήριο του Κάιζερ η θέα είναι πανοραμική, τόσο προς το εσωτερικό του νησιού, όσο και προς το πέλαγος, όπου μπορεί κανείς να δει τον ήλιο να βυθίζεται στη θάλασσα βάφοντας, με τα χρώματα της δύσης ολόκληρο τον ορίζοντα. Από αυτό το σημείο μπορείτε να κοιτάξετε με τα κυάλια και να θαυμάσετε ακόμη και τις γειτονικές παραλίες του Κοντογιαλού και της Γλυφάδας..

Πέλεκας

Glyfada beach Corfu.

Το χωριό Λάκωνες βρίσκεται 4χλμ πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα κι έχει υπέροχη θέα!Σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις οι Λάκωνες ονομάστηκαν έτσι από τους πρώτους κάτοικους του χωριού, την οικογένεια Μιχαλά από το Οίτυλο της Μάνης. Λέγεται ότι η οικογένεια αυτή έφυγε κυνηγημένη από τον τόπο της λόγω μια τοπικής διαμάχης κατά τον 15ο αιώνα. Το επώνυμο Μιχαλάς άλλωστε, διατηρείται μέχρι και σήμερα στη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του χωριού.

Η Παλαιοκαστρίτσα με zoom από τους Λάκωνες!

Η Παλαιοκαστρίτσα αναμφίβολα αποτελεί μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες περιοχές της Κέρκυρας με σήμα κατατεθέν της τα κρυστάλλινα νερά της αλλά και τη βραχώδη ακτή της με κόλπους χωρίς άμμο. Η ομορφιά εξάλλου του φυσικού τοπίου της περιοχής δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο μιας και ο επισκέπτης μαγεύεται από το πράσινο των πεύκων και τις ακρογιαλιές με τις χρυσαφένιες αμμουδιές. Περιλαμβάνει μια περιοχή που αποτελείται από 6 μικρότερους κόλπους ενώ οι βασικότερες παραλίες εντοπίζονται κάτω από ένα μοναστήρι ή κοντά στο λιμανάκι. Η περιοχή απέχει μόλις 25 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης ενώ αποτελείται από δύο χερσονήσους και έξι μικρούς όρμους. Το φυσικό τοπίο παραμένει αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο ενώ οι τουριστικές υποδομές σε καμία περίπτωση δεν το αλλοιώνουν...

Όταν βλέπεις τέτοιες εικόνες,τί άλλο θέλεις;

Για όσους έμειναν ή νιώθουν παιδιά!

Το Αχίλλειο ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατο της Κέρκυρας. Η έπαυλη σχεδιασμένη από τους Ιταλούς Ραφαέλε Καρίττο και Αντόνιο Λάνντι και χτίστηκε το 1890 με εξ ολοκλήρου δαπάνη της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας, η οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον Αχιλλέα , απ’ όπου και το όνομα της, τον περίβολο της οποίας πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Στην έπαυλη θα βρείτε ιστορικά έγγραφα, φωτογραφίες από οικογενειακές στιγμές των ένοικων του Αχιλλείου, σπάνια βιβλία και αναμνηστικά μετάλλια αναβιώνουν σημαντικά στιγμιότυπα από την Ιστορία του ανακτόρου.(περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες στο ομώνυμο άλμπουμ.)

Η υπέροχη θέα από τους κήπους των Ανακτόρων.

Η επίσημη ονομασία του χωριού είναι Μπενίτσες και είναι στον πληθυντικό αριθμό, αναφέρεται σε ένα σύνολο οικισμών ή περιοχών.Αλλά το χωριό είναι πιο οικείο στους ντόπιους στον ενικό ως Μπενίτσα ή και Μπινίτσα, έτσι υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του ονόματος που μπορεί να μπερδέψουν τους επισκέπτες.

Το παλιό κομμάτι του χωριού είναι χτισμένο σε μια εκπληκτικής ομορφιάς τοποθεσία στο κέντρο σχεδόν του νησιού σε μια κοιλάδα που ξεκινάει από το βουνό των Αγίων Δέκα όπου και οι πηγές του υδραγωγείου, και περνώντας ανάμεσα από τα βουνά του Σταυρού και του Γαστουρίου, καταλήγει στη θάλασσα.

Το χωριό διατηρεί ανέπαφη τη φυσική ομορφιά του παρά την έντονη εδώ και πολλές δεκαετίες τουριστική ανάπτυξη.

Ο πληθυσμός του χωριού είναι 1.000 κάτοικοι περίπου που στην πλειοψηφία τους ασχολούνται με τον τουρισμό, κατά το παρελθόν οι παραδοσιακές ασχολίες τους ήταν η αλιεία, η καλλιέργεια των εσπεριδοειδών, η παραγωγή ελαιολάδου και κατά το ακόμη πιο μακρινό παρελθόν η λειτουργία νερόμυλων για παραγωγή αλεύρων στην ορεινή πλευρά του χωριού, ασχολίες μερικές από τις οποίες όπως το ψάρεμα ξαναζωντανεύουν, ιδιαίτερα το χειμώνα...

Οι νερόμυλοι πρέπει να υπήρχαν από πολύ παλιά λόγω και της ύπαρξης των πηγών που δημιουργούσαν ποτάμι το οποίο πριν πολλά χρόνια περνούσε μέσα από το σημερινό δρόμο του παλιού χωριού, η εκτροπή του ποταμιού έγινε στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Στις πηγές αυτές βρίσκεται μέχρι και σήμερα το υδραγωγείο και είναι και ο λόγος πού οι Μπενίτσες έχουν κατοικηθεί από τούς αρχαίους χρόνους ενώ από το ποτάμι προέρχεται και η ονομασία του χωριού...