Ξάνθη , Σταυρούπολη, Ποταμός Νέστος , Λίμνη Βιστωνίδα , Καταρράκτης Λειβαδίτης, Δάσος Χαϊντούς , Πομακοχώρια
Οταν πέρναγα με το τραίνο το 2009 και το 2010 από την Ροδόπη,λαχταρούσα να κατέβω,να ζήσω αυτή την περιοχή,να την εξερευνήσω,να την περπατήσω...Και το έβλεπα σαν όνειρο που ίσως να μην πραγματοποιηθεί ποτέ!!....έβλεπα τον μικρό παλιό σταθμό του τραίνου στην Σταυρούπολη με τα πανέμορφα ζωηρά του χρώματα και τις καμινάδες να καπνίζουν από το χωριό μέσα στο χειμωνιάτικο σκηνικό και ζήλευα την ομορφιά της ατμόσφαιρας.....Έβλεπα το Φαράγγι του Αγγίτη να ξετυλίγεται δίπλα στις γραμμές του τραίνου και ανέβαινα στο κάθισμα σαν μωρό παιδί,να δω λίγο ακόμα,λίγο πιο μέσα!!..Έβλεπα μακριά κάτω την λίμνη Βιστωνίδα και το Πόρτο Λάγος και ρώταγα τον υπάλληλο του ΟΣΕ να μου πει τι ήταν αυτή η .....πλημμυρισμένη έκταση......Έβλεπα τον Νέστο να κυλάει νωθρά τα νερά του μέσα από τους μαίανδρους του,που ακολουθούσαν οι σιδηροδρομικές γραμμές...και εκείνα τα γυμνά από τον χειμώνα δένδρα στις όχθες του,γεμάτα με κισσούς,να φαντάζουν σαν ξωτικά μέσα στην πυκνή ομίχλη...Και ήθελα να τα φωτογραφίσω...Ήθελα να σταματήσει το τραίνο και να με αφήσει εκεί για λίγο να πάρω όλο αυτό το σκηνικό στην αγκαλιά μου και να το κρατήσω κοντά μου για πάντα!!Τότε που η αναλογική μου κάμερα,δεν μπορούσε να κάνει και πολλά μέσα από τα διπλά τζάμια του βαγονιού,τότε που το φιλμ ήταν 36αρι και δεν ήξερα και να το αλλάξω !!τότε που δεν ήξερες τι φωτογραφίζεις και η κάθε φωτογραφία έπαιρνε μορφή πάνω στο χαρτί μετά από μέρες...Και ό,τι κι αν είχες φωτογραφίσει,δεν διορθωνόταν με τίποτα!!....Και ήλθε ο καιρός που πραγματοποίησα την λαχτάρα μου την τότε.....Περπάτημα στα στενά του Νέστου,επίσκεψη στο φαράγγι του Αγγίτη,στις πηγές και στο σπήλαιο του,κατάβαση στον καταρράχτη Λειβαδίτη που οι φωτογραφίες των άλλων με είχαν ξεσηκώσει και παραμονή στην Ξάνθη με την πανέμορφη παλιά της πόλη...Βόλτα και παρατήρηση πουλιών στην Βιστωνίδα μια ηλιόλουστη μέρα και το ταξίδι έκλεισε με τις καλύτερες εντυπώσεις !!!Μοναδικές ομορφιές σε μια μεριά της Ελλάδας που είναι τόσο μακρυά για μας τους νότιους!!!11 ώρες μέσα στο πούλμαν.αλλά χαλάλι...άξιζε τον κόπο!Και του χρόνου ,κάπου αλλού,να δούμε άλλα πράγματα,άλλες πόλεις,άλλα τοπία...Με υγεία και χαμόγελο,με όρεξη για περπάτημα και για περιήγηση σ αυτή την πανέμορφη χώρα μας!!Την Ελλάδα!!!
Βόλτα Χριστουγεννιάτικη,γεμάτη όμορφες γιορτινές εικόνες και κάλαντα Ξανθιώτικα!!!
Η Ξάνθη, κατά την Τουρκοκρατία: Ίσκετσε Ιξάντε (Παλαιά Ξάνθη), τουρκ. İskeçe İksante είναι πόλη της Θράκης στη Βόρεια Ελλάδα. Είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφερειακής ενότητας και αποτελεί δήμο με πληθυσμό 57.873 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Είναι κτισμένη στις παρυφές του Αχλαδόβουνου και υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Για το όνομα της πόλης υπάρχουν δύο απόψεις: Η πρώτη πως Ξάνθη ονομαζόταν μία από τις κόρες του Ωκεανού και της Τηθύας και η δεύτερη πως προέρχεται από μια αμαζόνα που είχε το όνομα Ξάνθη και βασίλευε τότε στην περιοχή.
Η πόλη Ξάνθεια, που ταυτίζεται πιθανώς με τη σημερινή Ξάνθη, μνημονεύεται τον 1ο π.Χ. αιώνα από τον Στράβωνα : «Μετά δε την ανά μέσον λίμνην (Βιστονίδα) Ξάνθεια, Μαρώνεια και Ίσμαρος...». Επειδή η πόλη δεν αναφέρεται από άλλη μεταγενέστερη αρχαία πηγή, εικάζεται ότι ίσως να μην κατάφερε να επιβιώσει στα ρωμαϊκά χρόνια και εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους της.
Ωστόσο, φαίνεται πως ξανακατοικήθηκε τον 3ο μ.Χ. αιώνα, όταν οι συχνές βαρβαρικές επιδρομές εξανάγκασαν τους πληθυσμούς να μετακινηθούν, για μεγαλύτερη ασφάλεια, προς τα ορεινή μέρη.
Τα Ξανθιώτικα κάλαντα,μέσα στην μέση του δρόμου τα χορεύουν και τα τραγουδάνε παραδοσιακά.....Χορεύοντας περνούν από τα σπίτια της παλιάς πόλης όπου οι κάτοικοι τους καλοδέχονται μαζί με τους ακολουθούντες τους επισκέπτες και τους κερνούν γλυκά και ποτά!!Θα μου μείνει αξέχαστο αυτό το πανέμορφο σκηνικό μέσα στο βραδινό κρύο....
Ως Ξάνθεια μαρτυρείται και το 879 μ.Χ. όταν ο επίσκοπός της Γεώργιος αναφέρεται να συμμετέχει στην Δ΄ Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (εν Αγία Σοφία). Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα αρχαιολογικό τεκμήριο για την ταύτιση της αρχαίας πόλης με την ομώνυμη βυζαντινή καθώς η θέση της αρχαίας Ξάνθειας δεν είναι ξεκάθαρη όμως τοποθετείται πιο ανατολικά από τη βυζαντινή και κυρίως πέρα από τη λίμνη της Βιστωνίδας.
Η προπανσέληνος του Δεκέμβρη ....παραμονή των Χριστουγέννων στην πόλη της Ξάνθης!!
Η πόλη αποτέλεσε σταθμό της εκστρατείας του Ανδρόνικου Γ΄ του Παλαιολόγου το 1327 κατά τον εμφύλιο πόλεμο που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οι Ξανθιώτες συμμετείχαν με κυριότερο οπλαρχηγό τον καπετάν Γεώργιο Δημητρίου.
Χαράματα από τον περιφερειακό πάνω από την πόλη της Ξάνθης..
Η άνθηση της πόλης επήλθε τον 18ο με 19ο αιώνα, οπότε και η πόλη έγινε γνωστή για τον καπνό της. Την αποκαλούσαν και μικρό Παρίσι, εξαιτίας του πλούτου που είχε εκείνη την εποχή. Την οικονομική άνθηση της πόλης σταμάτησαν η ελληνική επανάσταση, κατά την οποία πολλοί Ξάνθιοι συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν (μεταξύ των οποίων και ο τότε μητροπολίτης Σεραφείμ) και δυο αλλεπάλληλοι σεισμοί το 1829 (Μάρτιο και Απρίλιο) που ισοπέδωσαν την πόλη και τα χωριά της περιοχής
Η πρώτη φάση οικοδόμησης της σημερινής Παλιάς Πόλης, διατηρώντας μεγάλο μέρος του παλαιότερου πολεοδομικού ιστού, εκτιμάται ότι είναι μεταξύ 1830 - 1845 με οικοδόμους από την Δυτική Μακεδονία και την Ήπειρο. Μετά την καταστροφή της Γενισέας το 1870 ξεκινά η δεύτερη φάση οικοδόμησης της πόλης. Η πόλη έγινε διοικητικό κέντρο της περιοχής ενώ το 1891 ολοκληρώθηκε η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Κωνσταντινούπολης. Την περίοδο 1870 – 1910 στην πόλη αναπτύχθηκε έντονη οικονομική δραστηριότητα και καταγράφεται οικονομική άνθηση.
Ξάνθη, η αρχόντισσα της Θράκης. Η Ξάνθη είναι χτισμένη σε στρατηγική θέση, στους πρόποδες της Ροδόπης, στην αρχή της πεδιάδας η οποία εκτείνεται προς τα νότια μέχρι το Θρακικό πέλαγος, το οποίο απέχει 20-25 χλμ. Για το όνομα της πόλης υπάρχουν δύο απόψεις: Η πρώτη πως Ξάνθη ονομαζόταν μία από τις κόρες του Ωκεανού και της Τηθύας και η δεύτερη πως προέρχεται από μια αμαζόνα που είχε το όνομα Ξάνθη και βασίλευε τότε στην περιοχή.
Η πόλη έχει πλούσια ιστορία, παραδόσεις και έθιμα και είναι πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο στην περιοχή. Θεωρείται επίσης πόλη πολυπολιτισμική και έχει χαρακτηριστεί ως "Η πόλη με τα χίλια χρώματα".
Γνωστή για το Ξανθιώτικο Καρναβάλι, για τις Γιορτές της Παλιάς Πόλης, για το Παζάρι, που γίνεται κάθε Σάββατο στην πλατεία Εμπορίου, καθώς και το Φεστιβάλ Μάνος Χατζιδάκις που προσελκύει παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Η Παλιά Πόλη παρουσιάζει εξαιρετικά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Σαχνισιά είναι ο όρος της αρχιτεκτονικής, που περιγράφει τον τρόπο που είναι κατασκευασμένα τα παραδοσιακά κτήρια. Ο όρος αναφέρεται στις προσόψεις των κτηρίων και περιγράφει τις προεξοχές που στηρίζονται σε ξύλινα δοκάρια και οι οποίες βρίσκονται πέρα από τα όρια της τοιχοποιίας του ισογείου.
Κάθε σπίτι έχει τη δική του ταυτότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά. Αρμονικά δεμένα με το περιβάλλον, αφού είναι χτισμένα με ντόπια υλικά-ξύλο και πέτρα από τα γύρω βουνά- και με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Τα πολλά παράθυρα εξασφάλιζαν τη θέα προς το δρόμο και οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες και τα ανοίγματα εκμεταλλεύονταν στο έπακρο το φως του ήλιου.
Νεοκλασική κατοικία εκλεκτιστικής αρχιτεκτονικής, κτισμένη γύρω στο 1900 από Φιλιππου-πολίτες μαστόρους.Η σχεδίαση πρέπει να είναι έργο δοκιμασμένου αρχιτέκτονα και αποτελεί τυπική ανάλογων κατασκευών στην Ξάνθη.
Η διάταξη είναι συμμετρική εσωτερικά και εξωτερικά.
Διαθέτει επιβλητική είσοδο και ενδιαφέροντα μεταλλικά στοιχεία.
.Κάπου στα τέλη του 18ου αιώνα, η καλλιέργεια και εμπορία του καπνού σηματοδοτεί την ανάπτυξη του τόπου. Συνέπεια ευεργετική, η ανοικοδόμηση του οικισμού που σήμερα ονομάζουμε "Παλιά Πόλη". Ενα μικρό δρασκέλισμα από τη σύγχρονη πόλη και μπαίνεις στα λιθόχτιστα σοκάκια μιας ονειρεμένης πολιτείας.
Εκκλησία Ακάθιστος Ύμνος.
Μια στιγμή μονάχα και ο χρόνος αλλάζει πορεία. Μεταναστεύει στο παρελθόν, στην αισθητική μιας πρότερης εποχής, όταν οι κατοικίες έγραφαν την ιστορία τους με έναν προσωπικό τόνο. Οδοιπορώντας στην Παλιά Πόλη συναντάς τη Δημοτική Πινακοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, τη Μητρόπολη και την πλατεία της, άλλα αξιόλογα κτίσματα και φυσικά... ανθρώπους που δεν είναι απόμακροι, μα έχουν τον ήλιο στα στη ματιά και τη φιλικότητα στην ψυχή... Μια "καλημέρα" δηλαδή πιο ζεστή κι από την οικειότητα...
Η Παλιά Πόλη είναι οικισμός διατηρητέος, καλά συντηρημένος και παράδειγμα ζηλευτό πολεοδομίας. Εχει ανθρώπινο πρόσωπο, τα σπίτια δείχνουν να συνομιλούν μεταξύ τους, οι φωνές γεμίζουν τους δρόμους και τις αυλές.Μικροί κήποι όπου το αγιόκλημα λιγώνει τον περαστικό και το γιασεμί περηφανεύεται για τα άνθη του, αυλόπορτες που συναγωνίζονται για την όψη των καγκέλων, θύρες που σμιλεύτηκαν από δεξιοτέχνες ξυλουργούς - μια πανδαισία δημιουργιών...
Τα χρώματα των σπιτιών, συγγενείς πρώτοι του φυσικού τοπίου, οι αποστάσεις ανύπαρκτες, η επικοινωνία άμεση. Κι είναι αληθινά υπέροχο να βλέπεις ακόμη παιδιά να παίζουν στα σοκάκια και γυναίκες να κάθονται στις γωνιές των δρόμων κουβεντιάζοντας την καθημερινότητα.Αν θέλετε να νιώσετε ξενοιασιά, να αφεθείτε σε μια γαλήνια περιπλάνηση, μασουλώντας σιροπιαστά ή τρώγοντας παγωτό, αλλά με τα μάτια έμπλεα αρχιτεκτονικών καλλονών, κινήστε από την πλατεία Αντίκα για ένα οδοιπορικό στο παρελθόν.
Αρχιτεκτονική της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης
Ηπειρώτες και Δυτικομακεδόνες μάστοροι, κάνοντας το μεράκι σημαία τους, έχτισαν τον οικισμό της Παλιάς Πόλης στα πρότυπα των αστικών κέντρων της οθωμανικής αυτοκρατορίας..
Η εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική, η μπελ επόκ, οι επιδράσεις από την ιταλική αναγέννηση, τον γερμανικό ρομαντισμό και τον ελληνικό νεοκλασικισμό διαχέονται από τη μια άκρη ως την άλλη. Οι διαφορετικοί ρυθμοί βέβαια των σπιτιών είναι συνέπεια των ταξιδιών που έκαναν οι ιδιοκτήτες τους στις πόλεις της Ευρώπης, από όπου μετέφεραν και τα στοιχεία που τους άρεσαν.
Η ανατολή, φυσικά, έχει λόγο στην αρχιτεκτονική της Παλιάς Πόλης: τα σαχνισιά, που αποτελούν προέκταση του ορόφου και στηρίζονται σε ξύλινα στηρίγματα. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς τα αρχοντικά Λεονταρίδη, Μεταξά, Καραμπέτση, Καλούδη, Κουγιουμτζόγλου (Λαογραφικό Μουσείο), Ορφανίδη (Δημαρχείο), το σπίτι του Χατζιδάκη (Φρουραρχείο) που ανέλαβε να αξιοποιήσει η Νομαρχία, τις καπναποθήκες.Είναι μια οδοιπορία στην αρχιτεκτονική Εδέμ!
Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, η Ξάνθη καταλήφθηκε από τους Βούλγαρους στις 8 Νοεμβρίου 1912. Στις 13 Ιουλίου 1913 απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό, ωστόσο με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου την ίδια χρονιά, όλη η Θράκη αποδόθηκε στην Βουλγαρία. Η οριστική απελευθέρωση από τους Βούλγαρους έλαβε χώρα στις 4 Οκτωβρίου του 1919, όταν μετά την ήττα των Γερμανών και των συμμάχων τους, ο ελληνικός στρατός μπήκε στην Ξάνθη και την απελευθέρωσε. Η πλήρης ενσωμάτωση της Ξάνθης και όλης της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα επήλθε με την Συνθήκη των Σεβρών στις 28 Ιουλίου 1920.
Κρίμα που οι βανδαλισμοί των τοίχων έφτασαν και στην Ξάνθη!!
Πρωινό φεγγάρι....η ώρα 7.15 ...κρύο και αέρας!!!
Το στολίδι της Ξάνθης είναι η Παλιά Πόλη. Χτίστηκε μετά το 1829 ύστερα από δύο σεισμούς που κατέστρεψαν τον οικισμό που υπήρχε. Ηπειρώτες και Μακεδόνες μάστοροι δημιούργησαν έναν μοναδικό τόπο. Δαιδαλώδη λιθόστρωτα σοκάκια, κατοικίες, χάνια, μαγαζιά, εκκλησίες.
Οικοδομήθηκε από Καστοριανούς μαστόρους ως κατοικία του μεγαλέμπορου Χατζηπέ-τρου, στα μέσα του 19ου αιώνα, σε λαϊκό ύφος με οθωμανικές επιδράσεις.Το μεγάλο και εντυπωσιακό κτίσμα διαθέτει δύο πτέρυγες και τέσσερα σαχνισιά.
Για μία περίοδο, έως το 1897, παραχωρήθηκε ως κατοικία στο Μητροπολίτη Ιωακείμ Σγουρό. Παράλληλα λειτούργησε και ως χώρος συνεδρίασης της Δημογεροντίας.
ΠΟΤΑΜΟΣ ΝΕΣΤΟΣ
Ο Νέστος (Βουλγαρικά: Места, Μεστα) είναι ένα από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας, ενώ ο ρους του οριοθετεί τα σύνορα ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Θράκη και τους νομούς Καβάλας και Ξάνθης, έχοντας πρώτα διατρέξει το νομό Δράμας. Η συνολική του πορεία καλύπτει 243 χλμ, 130 από τα οποία βρίσκονται σε Ελληνικό έδαφος. Πηγάζει από τα όρη Ρίλα της Βουλγαρίας, ενώ εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος, αφού πρώτα έχει διασχίσει τους ορεινούς όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το όρος Φαλακρό.
Τα στενά και το δέλτα του Νέστου ---Οι περιηγητές του Νέστου έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν στο φυσικό τους περιβάλλον σπάνιας ομορφιάς αγριολούλουδα, όπως οι ορχιδέες. Ακόμα οι φίλοι της φύσης και των σπορ μπορούν να απολαύσουν το ποτάμι περπατώντας δίπλα σε αυτό, πάνω στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε6, η διασχίζοντας το με καγιάκ.
Η περιοχή των Στενών του Νέστου είναι συνολικής έκτασης 23.800 στρεμμάτων και εξαιτίας της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας έχει χαρακτηριστεί ως 'Αισθητικό δάσος'.
Όσο κατηφορίζουμε προς τη θάλασσα το τοπίο αλλάζει. Πληθώρα πουλιών κυβερνά το χώρο. Οι χαλκόκοτες και οι αγκαθοκαλημάνες αποσπούν την προσοχή του επισκέπτη με τη σπάνια ομορφιά τους. Μια έκταση 70.200 στρεμμάτων γύρω από την περιοχή έχει κηρυχθεί ως ζώνη προστασίας.
Το δέλτα του ποταμού, έκτασης 550.000 στρεμμάτων, αποτελεί 'Υδροβιότοπο Διεθνούς σημασίας' και μέρος του Εθνικού Πάρκου που περιλαμβάνει τις λίμνες Βιστωνίδα και Ισμαρίδα. Εκτείνεται από τη Νέα Καρβάλη έως τα Άβδηρα, ενώ εκεί βρίσκεται και το παραποτάμιο δάσος, γνωστό και ως Μεγάλο Δάσος (Κοτζά Ορμάν). Πλούσια βλάστηση και πολλά είδη ζώων είναι τα χαρακτηριστικά του, ενώ η έκτασή του που κάποτε ξεπερνούσε τα 125.000 στρέμματα τώρα καλύπτει μόλις 4.600
Ο ποταμός Νέστος, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αποτελούσε το βόρειο όριο εξάπλωσης των λιονταριών στην Ελλάδα. Σήμερα βρίσκουν καταφύγιο ή τροφή 300 είδη πουλιών, 30 είδη αρπακτικών, 11 είδη αμφιβίων, 21 είδη ερπετών, ενώ αρκετά είναι και τα είδη ψαριών που ζουν στις λιμνοθάλασσες του δέλτα.
Στη μυθολογία ο Νέστος ή Νέσσος γεννιέται στην αρχή του χρόνου πριν ακόμη γεννηθούν οι άνθρωποι. Γεννήθηκε μαζί με 12.456 ποταμούς και 3000 Νύμφες. Πατέρας του ήταν ο Ωκεανός και μητέρα του η Τηθύς.
Ο Νέστος λατρεύτηκε ως θεός στην αρχαιότητα. Σε καμιά αρχαία πηγή δεν γίνεται λόγος για ποταμοπλοϊα στο Νέστο. Είναι φανερό πως η ασταθής κοίτη του στον κάτω ρου, οι συχνές πλημμύρες του και η απόκρημνη περιοχή του μέσου και άνω ρου του απέκλειαν κάθε δυνατότητα ανάπλου του ποταμού. Λόγω μάλιστα της διαδρομής του μέσα από απόκρημνα και δύσβατα μέρη, δεν σχηματιζόταν ούτε κατά μήκος της κοίτης του κανένας φυσικός χερσαίος δρόμος, όπως συνέβαινε με τόσους άλλους ποταμούς, ώστε να εξασφάλιζε την επικοινωνία της θρακικής ενδοχώρας (άνω και μέσο ρου του) με τις ακτές του Βόρειου Αιγαίου
Επιπλέον, κατά μήκος του Νέστου δεν υπήρχαν πολλά περάσματα (πόροι) για τη διάβασή του κι έτσι δυσχεραινόταν, σε αρκετό βαθμό, ακόμη και η οριζόντια επικοινωνία μεταξύ Μακεδονίας και Θράκης. Στην πραγματικότητα δύο ήταν, όπως και σήμερα, τα περάσματα του ποταμού, από τα οποία το ένα (το βόρειο) βρισκόταν στο μέσο και το άλλο (το νότιο) στον κάτω ρου του, όπου αντίστοιχα είχαν ιδρυθεί και οι πόλεις Νικόπολη και Τόπειρος. Το βόρειο πέρασμα επέτρεπε την επικοινωνία μεταξύ των κοιλάδων του Στρυμόνα και του Έβρου, ενώ από το νότιο πέρασμα διερχόταν ένας πανάρχαιος δρόμος (η λεγόμενη «κάτω οδός»), ο οποίος εξασφάλιζε την επικοινωνία μεταξύ Μακεδονίας και Θράκης και γενικότερα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Στ' αχνάρια του δρόμου αυτού κατασκευάστηκε αργότερα η ρωμαϊκή Εγνατία οδός, της οποίας ίχνη μιας τοξωτής γέφυρας βρέθηκαν πλάι στην Τόπειρο
Ο Νέστος μπορεί να μην είχε σπουδαία συγκοινωνιακή σημασία για τον ευρύτερο Θρακομακεδονικό χώρο. Είχε όμως τεράστια σημασία για την οικιστική και οικονομική ιστορία των παρανέστιων κατοίκων της περιοχής των εκβολών του. Συγκεκριμένα, με τις προσχώσεις του καθιστούσε πολύ εύφορους τους κάμπους της σημερινής Χρυσούπολης και Ξάνθης και γι' αυτό είχαν ακμάσει εκεί, κατά την αρχαιότητα, αρκετοί οικισμοί, όπως ήταν τα Άβδηρα και η Πέρνη. Αντίθετα, κατά την αυτοκρατορική εποχή, η ασταθής κοίτη του και οι συνεχείς πλημμύρες του επηρέασαν αρνητικά την οικιστιική ιστορία της περιοχής. Έτσι, διαπιστώνεται μια σχετική παρακμή των Αβδήρων και μετατόπιση του οικιστικού ενδιαφέροντος βορειότερα από το δέλτα του ποταμού, όπως μαρτυρεί η ίδρυση της πόλης Τοπείρου, κοντά στις παρυφές των βουνών. Γενικά, η μεγάλη επίδραση που άσκησε ο Νέστος στη ζωή των αρχαίων παρόχθιων κατοίκων συμπεραίνεται από τη θεοποίησή του, καθώς κι από την απεικόνισή του σε νομίσματα των αυτοκρατορικών χρόνων
Για το παραποτάμιο Δάσος του Νέστου, το 1952 αποφασίστηκε η εκχέρσωση του μεγαλύτερου μέρους του και η καλλιέργειά του με γεωργικά φυτά, όπως το καλαμπόκι, ενώ ένα μεγάλο τμήμα του υγρότοπου αποστραγγίστηκε και οι εκτάσεις που προέκυψαν διανεμήθηκαν στους αγρότες. Επεμβάσεις όπως η υπερβόσκηση, η υλοτομία, οι αυθαίρετες πυρκαγιές των καλαμιώνων, η αναρρίχηση στις πλαγιές του φαραγγιού και τους βράχους, όπου φωλιάζουν σπάνια είδη ζώων, η ρύπανση των υδάτων από τα γεωργικά φάρμακα, αλλά και τοξικά απόβλητα από τις βιομηχανίες ξυλείας και τα μεταλλεία ουρανίου στο χωριό Ελέσνιτσα της Βουλγαρίας,[4] τα λατομεία μαρμάρων στη δυτική πλευρά, καθώς και η διέλευση βαρκών σε περιόδους αναπαραγωγής που ενοχλούν το βιότοπο, άλλαξαν τις οικολογικές συνθήκες της περιοχής.
Κάποτε ξεπερνούσε τα 125.000 στρέμματα και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα παραποτάμια δάση της Ευρώπης. Προστατευόταν κάθε φορά που η περιοχή βρισκόταν στα χέρια ξένων κατακτητών είτε σαν βασιλικό πάρκο, είτε σαν απαγορευμένο δάσος. Η καταστροφή του προήλθε από ελληνικά χέρια και το μεγαλύτερο μέρος του εκχερσώθηκε κατά τη δεκαετία του 1950. Σήμερα έχουν απομείνει μόλις 4.500 στρέμματα (συνολικά και από τις δύο πλευρές του ποταμού), τα οποία βρίσκονται κάτω από καθεστώς προστασίας, είναι περιφραγμένα και αρμόδια αρχή είναι το Δασαρχείο Ξάνθης.
Υπάρχουν κέντρα ενημέρωσης στο νομό Ξάνθης, εξοπλισμένα με οπτικοακουστικό υλικό για τους επισκέπτες της περιοχής. Μελλοντικοί σχεδιασμοί μπορεί να ενώσουν τα δύο αυτά κέντρα μέσω μιας γέφυρας, για να δημιουργηθεί ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος για ενημέρωση και περιβαλλοντική εκπαίδευση. Επίσης υπάρχει και το κέντρο ενημέρωσης Δέλτα Νέστου που βρίσκεται στην Κεραμωτή Καβάλας. Εγκαινιάστηκε το 1998 από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. και προσφέρει πλήρη και καταρτισμένη ενημέρωση με μακέτες, οπτικοακουστικό υλικό, καθώς και περιηγήσεις στους πανέμορφους υγροβιοτόπους της περιοχής του Νέστου.
Κοντά στο εγκαταλειμμένο χωριό των Λιβερών, στο νότιο τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης και ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της στα στενά που δημιουργούνται, η διαδρομή του Νέστου διαμορφώνεται με εκτεταμένους συνεχείς μαιάνδρους, δημιουργώντας μια εκπληκτική περιοχή και ένα μαγευτικό τοπίο με πανέμορφη και πλούσια βλάστηση, που απόλυτα δικαιολογημένα έχει χαρακτηριστεί ως "Αισθητικό Δάσος" από το 1977, με συνολική έκταση 24.000 στρεμμάτων.
Σε παράλληλη πορεία με αυτή του ποταμού υπάρχει η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης και για τις ανάγκες της οποίας κατά την διάρκεια κατασκευής της δημιουργήθηκε μονοπάτι λίγο ψηλότερα από τις γραμμές. Σε ορισμένα του σημεία είναι περίτεχνα κατασκευασμένο και λαξευμένο στα βράχια. Το μονοπάτι το χρησιμοποιούσαν οι εργάτες του σιδηροδρόμου στις μετακινήσεις τους για την ολοκλήρωση του έργου, το οποίο σήμερα έχει γίνει ένα σημαντικό αξιοθέατο για την εξαιρετική κατασκευή του και για την μοναδική θέα που έχει.
Γάλλοι τεχνικοί κατασκεύασαν τριάντα γαλαρίες προς το τέλος του 19ου αιώνα κατά την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας που ήταν απαραίτητες για την διέλευση του τρένου της γραμμής Θεσσαλονίκης- Κωνσταντινούπολης, το περίφημο ORIENT EXPRESS.
Η επίσκεψη στο περίφημο μονοπάτι, έστω και και σε ένα μικρό του μέρος κοντά στους Τοξότες είναι απαραίτητη για τον επισκέπτη της περιοχής, από όπου θα θαυμάσει το πανέμορφο τοπίο.Εάν είστε λάτρεις της πεζοπορίας μπορείτε να ακολουθήσετε το μονοπάτι σε συνδυασμό με πορεία στις σιδηροδρομικές γραμμές από το χωριό Γαλάνη που βρίσκεται 10 χλμ. από την Ξάνθη, προς την πηγή Κρωμνικού (απόσταση 5,5 χλμ.), το σταθμό Λιβερών (απόσταση 3 χλμ.) μέχρι την Σταυρούπολη (απόσταση 10 χλμ.). Η συνολική διαδρομή σίγουρα θα αποζημιώσει την όποια προσπάθεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ
Ο Μακεδονικός Τάφος έχει ανακαλυφθεί στις δεκαετίες του '50 βόρεια των Κομνηνών. Σύμφωνα με τους Αρχαιολόγους ο Τάφος χρονολογικά τοποθετείται στην χρονική περίοδο 200-150 π.χ. Αποτελείται από εσωτερικό δρόμο, προθάλαμο και θάλαμο που είναι σκεπασμένη με καμάρες...
Είναι κτισμένος με γωνιόλιθους από εγχώριο μάρμαρο σύμφωνα με το ψευδοϊσοδομικό σύστημα. Οι πόρτες των προθαλάμων και θαλάμων έχουν μονολιθικές παραστάδες και υπέρθυρο, ενώ τα δάπεδα τους καλύπτονται από μαρμάρινες πλάκες. Ο προθάλαμος έχει πλάτος 3,13 μέτρα και μήκος 2,12 μέτρα. Η θύρα προς το νεκρικό θάλαμο έκλεινε με 2 μεγάλα θυρόφυλλα..
Η πόρτα του Τάφου που έσπασαν οι τυμβωρύχοι για να τον λεηλατήσουν...............Ο Μακεδονικός Τάφος των Κομνηνών είναι ο καλύτερα σωζόμενος και ο πιο εντυπωσιακός, από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στη Θράκη. Κατά διαστήματα γίνονται ανασκαφές στη γύρω περιοχή όχι όμως οργανωμένες και εκτεταμένες για να αποκαλυφθούν οικισμοί. Το 1993 βρέθηκαν ειδώλια και αγαλματίδια, τελετουργικά όργανα, που πιθανότατα προέρχονται από το ιερό του Ασκληπιού.
Η λαχτάρα μου να τον δω από κοντά αυτόν τον πανέμορφο παλιό Σιδηροδρομικό σταθμό,επιτέλους πραγματοποιήθηκε!!!
Χώρα των αρχαίων Δίων και «γειτόνισσα» του Νέστου, η γραφική Σταυρούπολη κερδίζει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή. Χτισμένη σε έναν φυσικό εξώστη, στις πλαγιές χαμηλών λόφων, απέχει 28 χλμ. από την Ξάνθη. Ο φιδογυριστός δρόμος που οδηγεί εκεί, γεμίζει τον επισκέπτη με «πράσινες» εικόνες, γεμάτες με πηγές, παρθένα δάση και πέτρινα γεφύρια.
Στην είσοδο του χωριού, το μεγάλο «Καλώς ήρθατε» αποτυπώνει τη φιλοξενία και τη ζεστασιά των κατοίκων του. Ανεβαίνοντας τον λιθόχτιστο δρόμο που οδηγεί στην κεντρική πλατεία, μπορεί να θαυμάσει κανείς παλιά σπίτια, με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον· διώροφες κατοικίες, που διακρίνονται για τα σαχνισιά τους (κλειστά μπαλκόνια που στηρίζονται σε καμπυλωτά δοκάρια), με νεοκλασικές επιρροές.
Μια βόλτα στα σοκάκια που περιβάλλουν το επιβλητικό Δημαρχείο δικαιολογεί απόλυτα το χαρακτηρισμό του Παραδοσιακού Οικισμού που έχει δοθεί στο χωριό. Η εικόνα των λιθόχτιστων στενών, με τα γραφικά κτήρια και τους ξενώνες, γυρνάει το χρόνο πίσω, προκαλώντας μια γλυκιά μελαγχολία.
Όσοι από εσάς αναζητάτε μια πιο άμεση επαφή με την παρθένα φύση, επιβιβαστείτε σε ένα τζιπάκι και οργώστε το δήμο. Πάρτε το δρόμο που οδηγεί στο Καρυόφυτο και συνεχίστε προς το Δάσος της Χαϊντούς, έναν επίγειο παράδεισο.
Στον δρόμο για τον καταρράχτη Λειβαδίτη...πρωί πρωί,περνώντας από την Σταυρούπολη χαμένη στην ομίχλη!!!
ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Από εδώ ξεκινάει η πορεία μας για τον καταρράχτη Λειβαδίτη......μέσα από το δάσος
Στην οροσειρά της Ροδόπης, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, υπάρχει το δάσος Δρυμός, γνωστό και ως Χαϊντού. Στο δάσος της Χαϊντούς μπορεί να συναντήσει κανείς θεόρατες αιωνόβιες οξιές ύψους άνω των 30 μέτρων. Υπάρχουν επίσης πεύκα, ελάτη, ερυθρελάτη αλλά και ο κρίνος της Θράκης που φύεται στα βουνά της Ροδόπης.
Στην περιοχή βρίσκουν καταφύγιο αρκούδες, λύκοι και ζαρκάδια. Από το 1980, ένα σημαντικό κομμάτι του δάσους, περίπου 180 στρέμματα, έχει χαρακτηριστεί ως «Μνημείο της Φύσης» και αποτελεί προστατευόμενη περιοχή. Συναντώνται συχνά αρκετά ενδημικά φυτά της Ροδόπης, καθώς και άλλα σπάνια είδη χλωρίδας που ευδοκιμούν στον ελλαδικό χώρο.
Υπάρχουν επίσης σπάνια είδη θηλαστικών και ορνιθοπανίδας. Στη Χαϊντού υπάρχουν γυμνές εκτάσεις και λιβάδια καθώς και γυμνές ορεινές πλαγιές. Πολλά ρυάκια και μικροί ποταμοί ρέουν με γρήγορα και κρύα νερά, που αποτελούν τη ζώνη της πέστροφας.
Δάσος Χαϊντούς............... Σπίτι για χιλιάδες σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, το Δάσος της Χαϊντούς έχει κηρυχτεί διατηρητέο μνημείο της φύσης. Βρίσκεται στην οροσειρά της Ροδόπης, στα σύνορα με Βουλγαρία και έχει έκταση 180 στρέμματα. Το γεωλογικό ανάγλυφο της Ξάνθης έχει ευνοήσει σημαντικά τον Δρυμό ώστε να αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό η χλωρίδα του και κατ’ επέκταση η πανίδα του. Μπορείτε να φτάσετε εκεί είτε μέσω του Λειβαδίτη Σταυρούπολης είτε μέσω του Δασικού χωριού Ερύμανθου. Το δίκτυο είναι κατατοπιστικότατο καθώς λειτουργούν σημάδια-σταθμοί σε πολλές πεζοπορικές διαδρομές. - Copyright © wondergreece.gr
Το δάσος καλύπτεται από δέντρα, κυρίως κωνοφόρα και φυλλοβόλα πλατύφυλλα, μερικών εκ των οποίων η ηλικία έχει ξεπεράσει τα 200 χρόνια. Πεύκα, έλατα, οξιές, και το χαρακτηριστικό κίτρινο κρίνο της Ροδόπης συνθέτουν την χλωρίδα της περιοχής. Ακόμα, μπορείτε να συναντήσετε τα ιδιαίτερα σπάνια φυτά όπως Ανθεμίς του Στρίμπρυ ή Γέο της Ροδόπης κ.ά. Όσον αφορά την πανίδα της περιοχής φιλοξενεί μεγάλα θηλαστικά όπως αρκούδες, λύκους, τσακάλια κ.ά. καθώς και 102 είδη πουλιών. - Copyright © wondergreece.gr
Ο Μικρός Λειβαδίτης παγωμένος από την παγωνιά της νύχτας....Όχι δεν είχε χιονίσει ακόμα εκεί!!!
Η Χαϊντού ή Ερύμανθος είναι βουνό της Βόρειας Ελλάδας, με μέγιστο υψόμετρο 1.828 μέτρα (κορυφή Γυφτόκαστρο).
Βρίσκεται μεταξύ Θράκης (νομός Ξάνθης) και Μακεδονίας (νομός Δράμας), κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αποτελεί τμήμα της οροσειράς της Κούλας στην Κεντρική Ροδόπη. Είναι ο κυριότερος ορεινός όγκος της Κούλας και αποτελεί το σύγχρονο φυσικό όριο μεταξύ Θράκης και Μακεδονίας. Εκτός από το Γυφτόκαστρο (υψόμ. 1828μ.), άλλες κορυφές είναι: η Διχάλα (υψόμ. 1745μ.), ο Τσουκνιδότοπος (υψόμ. 1709μ.), τα Μάλια (υψόμ. 1699μ.), ο Δρυμός (υψόμ. 1608μ.), η Κούλα (υψόμ. 1606μ.), το Θερμό (υψόμ. 1600μ.), η Μαύρη Πέτρα (υψόμ. 1586μ.), η Μεγάλη Κρούσσα (υψόμ. 1581μ.), ο Ερύμανθος (υψόμ. 1569μ.) κ.α.
Στο βουνό, υπάρχει το Δασικό Χωριό Ερυμάνθου, κοντά στην ομώνυμη κορυφή Ερύμανθος, 10 χιλιόμετρα βόρεια του Λειβαδίτη. Το Δασικό Χωριό βρίσκεται στο κέντρο του Δάσους της Χαϊντούς ή Δρυμού, στις νότιες πλαγιές του βουνού. Το δάσος της Χαϊντούς αποτελείται από υπεραιωνόβιες οξιές, ύψους άνω των 30 μέτρων, καθώς και από πεύκα, έλατα, ερυθρελάτες κ.α. Στο βουνό φύεται και ο ενδυμικός κίτρινος κρίνος της Ροδόπης (Lilium Rhodopeum). Στην πανίδα της Χαϊντούς συγκαταλέγονται αρκούδες και ζαρκάδια, λύκοι, αγριόχοιροι, καθώς και σπάνια πτηνά όπως η μαύρη τσικλητάρα και ο αγριόκουρκος. Το 1980, τμήμα του δάσους της Χαϊντούς (το δάσος της Τσίχλας), χαρακτηρίστηκε "Μνημείο της Φύσης" και αποτελεί προστατευόμενη περιοχή. Στις πλαγιές του βουνού ρέουν πολλά ρυάκια και μικροί ποταμοί, στα νερά των οποίων απαντώνται πέστροφες.
Είναι ο μεγαλύτερος καταρράκτης των Βαλκανίων και προσεγγίζεται αρκετά εύκολα από την πόλη της Ξάνθης. Ο ενδιαφερόμενος δεν έχει παρά να ακολουθήσει το δρόμο για τη Σταυρούπολη και από εκεί με έντονη ανάβαση να κατευθυνθεί στο χωριό Λειβαδίτης, που βρίσκεται στα 1300 μέτρα υψόμετρο. Από την έξοδο του χωριού ξεκινά μονοπάτι με ανατολική κατεύθυνση το οποίο οδηγεί σε ένα από τα πολλά γεφύρια της περιοχής. Ο δασικός δρόμος μετά από 7 χλμ και με κατεύθυνση νοτιοανατολική φέρνει σε απόσταση 300 μ. από τον μνημειώδη καταρράκτη του Τραχωνίου (γνωστό και ως καταρράκτη του Λειβαδίτη). Για να φτάσει ο επισκέπτης στον καταρράκτη, θα χρειαστεί να πεζοπορήσει σε ένα ήπιο μονοπάτι, πνιγμένο στις οξιές, τα σφεντάμια, τους φράξους και τις φλαμουριές Φτάνοντας στον καταρράκτη το θέαμα είναι μοναδικό. Τα νερά πέφτουν κατακόρυφα από ύψος 60 περίπου μέτρων με τρομερό πάταγο, χαρίζοντας πλούσια βλάστηση στις σχισμές των βράχων. Η τοποθεσία φέρνει στο νου τις Ναϊάδες των αρχαίων μύθων και τις νεράιδες των λαϊκών παραμυθιών. —
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως στα νερά του Λειβαδίτη λούζονταν οι «καλοκυράδες» (νεράιδες), ενώ στις σπηλιές του ύφαιναν, σε πέτρινους αργαλειούς, το αραχνοΰφαντο νεραϊδόγνεμα. Εδώ χόρευαν στους διονυσιακούς ρυθμούς, οι Σάτυροι. Μέσα στα αρχέγονα αυτά δάση αντιλαλούσαν τα τραγούδια του Ορφέα, γιου της Μούσας Καλλιόπης και του θεού Απόλλωνα ο οποίος μάγευε με την κιθάρα του θεούς και τους ανθρώπους.Το χειμώνα αρκετές φορές ο καταρράκτης παγώνει και τα αιωρούμενα κρύσταλλα σπάνε με εκκωφαντικό θόρυβο, όταν πιάσουν οι πρώτες ζεστές μέρες της άνοιξης. Γύρω από τον καταρράκτη υπάρχουν χώροι κατάλληλοι που βοηθούν τους επισκέπτες να απολαύσουν το θέαμα χωρίς κινδύνους.
ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ
Ζωντανά χωριά απλώνονται σαν δίχτυ πάνω στο πλούσιο ανάγλυφο της οροσειράς της Ροδόπης, εδώ στο ακρινό της Θράκης. Ανθρωποι αυθεντικοί τα κατοικούν, ακούραστοι ξωμάχοι που παλεύουν εδώ και αιώνες την τραχιά αλλά όμορφη γη τους. Καλώς ήλθατε στα ΠομακοχώριαΓια μεγάλο χρονικό διάστημα και με το πρόσχημα της μουσουλμανικής θρησκείας, οι Πομάκοι αντιμετωπίστηκαν από την επίσημη πολιτεία ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και περιορίσθηκαν σιγά σιγά στα χωριά τους, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για κάθε λογής εθνικιστική προπαγάνδα.
ΕΧΙΝΟΣ
Ομως εδώ και 16 χρόνια η περίφημη «μπάρα» που υπήρχε στην είσοδο των περισσότερων οικισμών στα ορεινά των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης και απαγόρευε την ομαλή μετακίνηση των επισκεπτών αλλά και των κατοίκων προς τα χωριά τους και τα αστικά κέντρα δεν υπάρχει πια. Σήμερα ο ταξιδευτής μπορεί απρόσκοπτα πλέον να εξερευνήσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τμήματα της ελληνικής γης που είχαν μείνει σε απομόνωση για δεκάδες χρόνια.
Τα πομάκικα χωριά απαντώνται σε ολόκληρο το μήκος των συνόρων της Θράκης με τη Βουλγαρία, όμως χωρίς καμία αμφιβολία η περιοχή του Εχίνου, που διοικητικά υπάγεται στον Νομό Ξάνθης, συμπεριλαμβάνει τα περισσότερα (περίπου 20 τον αριθμό) κι αυτά με τους περισσότερους κατοίκους.
Ετυμολογικά η ονομασία Πομάκος πιθανόν να προέρχεται από τη βουλγάρικη λέξη «πομάκ» που σημαίνει βοηθώ. Κατά μια άλλη εκδοχή ωστόσο, παρουσιάστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι σημερινοί Πομάκοι ζουν και παλεύουν με αυτόν τον όμορφο, αλλά τραχύ τόπο, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από πολλούς μελετητές θεωρούνται γηγενής πληθυσμός και γνήσιο θρακιώτικο φύλο, απόγονοι των αρχαίων Αγριάνων (οι Τούρκοι σε παλαιότερες αναφορές τους αποκαλούσαν Akrians και οι Βυζαντινοί Αχριάνες).
Τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον, καθώς είναι στην πλειονότητα τους ψηλοί με λευκό δέρμα, γαλανά μάτια και ανοικτόχρωμα μαλλιά. Οι Πομάκοι είναι περήφανος λαός, εγκάρδιοι και ζεστοί άνθρωποι, ακάματοι δουλευτές της άγονης γης. Εύκολα τους πλησιάζεις και νιώθεις την ανάγκη τους για απλή, φιλική και ανθρώπινη επικοινωνία.Δυστυχώς στα χωριά τους δεν υπάρχει ακόμη αξιόλογη τουριστική υποδομή, αν και διαθέτουν όλα τα προσόντα για να αναπτύξουν τον οικολογικό, θρησκευτικό, πολιτισμικό και ιαματικό τουρισμό. Πρέπει με πρωτοβουλία του κράτους και τη συνεργασία ντόπιων παραγόντων να δημιουργηθούν μικροί παραδοσιακοί ξενώνες, ώστε να δοθεί το έναυσμα σε περισσότερους ταξιδιώτες να επισκεφτούν τούτο τον ιδιαίτερο τόπο.
Στα Πομάκικα χωριά,παρά τα όσα λένε τα ΜΜΕ κατά καιρούς,οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι και καταδεχτικοί,τιμούν τους ορθόδοξους επισκέπτες των χωριών τους,μιλούν άπταιστα την Ελληνική,χωρίς να υπάρξει καν κάποια αλλαγή στην προφορά που να προδώσει την καταγωγή τους,και επίσης μιλούν άπταιστα τα Τούρκικα σαν να ζουν στην Τουρκία!!Άνθρωποι ομιλητικοί,χαμογελαστοί που μας καλοδέχτηκαν!!!
Τα Πομακοχώρια του Νομού Ξάνθης προσεγγίζονται εύκολα από τον δρόμο που συνδέει την Ξάνθη με τη Σταυρούπολη. Αφήνουμε λοιπόν πίσω την πρωτεύουσα του νομού και ακολουθώντας πορεία παράλληλη με την κοίτη του ποταμού Κόσυνθου για περίπου 8 χιλιόμετρα, βγαίνουμε στο κομβικό σημείο όπου ο δρόμος δεξιά μας οδηγεί στον Εχίνο.Στην πορεία μας ένα πλήθος μικρών και μεγαλύτερων χωριών βρίσκονται διάσπαρτα ανάμεσα σε δάση, ρεματιές και μικρές μα εύφορες ορεινές κοιλάδες. Η γη ολόγυρα καθώς φαίνεται δουλεμένη από τον ανθρώπινο μόχθο, προσφέρει τα λίγα, αλλά εκλεκτά αγαθά της, κηπευτικά, μα κυρίως καπνά, εξαιρετικής ποιότητας (της αρωματικής ποικιλίας «μπασμά»). Τα χωριά Σμίνθη (παλιά Σμίτσια) και Μύκη βρίσκονται πάνω στον δρόμο και μας χαρίζουν το πρώτο καλωσόρισμα. Συνεχίζουμε για Εχίνο, το μεγάλο και πολυάνθρωπο κεφαλοχώρι με τους 3.000 χιλιάδες κατοίκους που απέχει 26 χιλιόμετρα από την Ξάνθη.
Η οικιστική δραστηριότητα που απλώνεται γύρω από τις πλαγιές ενός σχετικά χαμηλού λόφου, δίνει την εντύπωση από μακριά μιας ολάκερης πολιτείας. Ο ναός του Αϊ- Γιώργη -άγιος που τιμάται κι από τους μουσουλμάνους Πομάκους-, τρία μεγάλα τζαμιά και το Ιεροσπουδαστήριο (μουσουλμανικό σχολείο) είναι αυτά που ξεχωρίζουν ανάμεσα στα πολυάριθμα κτίρια.Λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται το Οχυρό Εχίνου, ένα από τα θρυλικά οχυρά που σχημάτιζαν τη λεγόμενη «Γραμμή Μεταξά». Οι μάχες που έγιναν εδώ τον Απρίλη του 1941 ήταν επικές. Σήμερα μια μαρμάρινη πλάκα θυμίζει τους 23 ηρωικούς νεκρούς μας, ανάμεσά τους και τρεις Πομάκοι.
Τα Πομάκικα χωριά,είναι χωριά γεμάτα ζωή και χαρά,είναι χωριά με μαγαζιά ,καφενεία και ταβέρνες,με σοκάκια γεμάτα ζωή ..είναι χωριά γεμάτα παιδιά που παίζουν στους δρόμους και στις αυλές γελώντας και φωνάζοντας....Δεν θα ξεχάσω την ζωντάνια αυτού του χωριού,σε αντίθεση με τα Ελληνικά ανά την Ελλάδα,που ρημάζουν σιωπηλά και εγκαταλειμμένα από τους Ελληνες κατοίκους τους!!
ΘΕΡΜΕΣ
Οι Θέρμες είναι ένα Πομακοχώρι που είναι μόνο για ιαματικά λουτρά...Έχει μερικές ταβέρνες και τα σπιτάκια με τις μπανιέρες που τρέχει ζεστό ιαματικό νερό!!όσοι μπήκαν στα λουτρά,δεν θα ξεχάσουν πόσο όμορφα ένιωσαν μετά από αυτή την εμπειρία.
Εκκλησία αγίων Ιωακείμ και Αννης.
Οι Θέρμες διαθέτουν και κάποια σπιτάκια για ιαματικό τουρισμό και φυσικά μαζί με το Τζαμί και η ορθόδοξη εκκλησία που όπως βλέπετε η μειονότητα των Τουρκόφωνων κατοίκων όλων των Πομακικών χωριών,τις διατηρούν πεντακάθαρες και περιποιημένες και τιμούν τους αγίους της ορθοδοξίας που έχουν το όνομά τους!!!
Οι Θέρμες διαθέτουν και κάποια σπιτάκια για ιαματικό τουρισμό και φυσικά μαζί με το Τζαμί και η ορθόδοξη εκκλησία που όπως βλέπετε η μειονότητα των Τουρκόφωνων κατοίκων όλων των Πομακικών χωριών,τις διατηρούν πεντακάθαρες και περιποιημένες και τιμούν τους αγίους της ορθοδοξίας που έχουν το όνομά τους!!!
ΠΟΡΤΟ ΛΑΓΟΣ - ΛΙΜΝΗ ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ
Πάμε για Λίμνη Βιστωνίδα. —
Ένας λιμναίος παράδεισος στη Βόρεια Ελλάδα
Στη μέση μιας μεγάλης, γόνιμης πεδιάδας, στα σύνορα Ροδόπης και Ξάνθης βρίσκεται ένας από τους ομορφότερους υδροβιότοπους της Ελλάδας, η λίμνη Βιστωνίδα. Πρόκειται για την τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη της χώρας, συνολικής έκτασης 45 τ. χλμ, μια παραδεισένια τοποθεσία, όπου με τρόπο μοναδικό συνδυάζεται το πράσινο του δάσους και το γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας.
Ο υδροβιότοπος είναι ένας ορνιθολογικός παράδεισος για ολόκληρη της ευρωπαϊκή ήπειρο, καθώς εδώ έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα περίπου 260 είδη πουλιών. Ο κατάλογος αυτός εμπλουτίζεται κάθε χρόνο με παρατηρήσεις νέων, για τον υδροβιότοπο και την Ελλάδα, ειδών, που κυρίως είναι περιστασιακοί επισκέπτες από άλλες ηπείρους (Αμερική, Ασία).
Η λίμνη Βιστωνίδα απέχει 25 χλμ. ΝΑ από την πόλη της Ξάνθης, 23 χλμ. ΝΔ από την πόλη της Κομοτηνής και 225 χλμ. Α από τη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με τη μυθολογία…
Η Βιστωνίδα οφείλει το όνομά της στους Βίστονες, την θρακική φυλή και οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή. Ο μυθικός βασιλιάς των Βιστόνων Διομήδης υπήρξε φημισμένος για τα ανθρωπόφαγα άλογα τα οποία συνέλαβε ο Ηρακλής, και σύμφωνα με την εντολή του Ευρυσθέα, τα έφερε στις Μυκήνες, πραγματοποιώντας τον όγδοο από τους δώδεκα άθλους του!
Η μοναδικότητα της
Η Βιστωνίδα χωρίζεται από τη θάλασσα με μια στενή λουρίδα γης από αμμώδεις προσχώσεις και επικοινωνεί με αυτήν με κανάλια. Στα ανατολικά ένα φυσικό κανάλι, με δύο στόμια προς τη λίμνη, την ενώνει με τη θάλασσα μέσω της λιμνοθάλασσας του Πόρτο Λάγους, ενώ στα δυτικά ένα τεχνητό κανάλι, κατασκευασμένο τη δεκαετία του ’50, την ενώνει απευθείας με τη θάλασσα. Συνέπεια αυτής της επικοινωνίας είναι το μοναδικό για την Ελλάδα, φαινόμενο στο βόρειο τμήμα της να έχει γλυκό νερό, καθώς δέχεται εισροές από τα ποτάμια ενώ στο νότιο αλμυρό ή υφάλμυρο ανάλογα με τις μετακινήσεις του νερού της θάλασσας από και προς αυτή
Ο φτερωτός κόσμος των πτηνών που θα συναντήσετε στην περιοχή είναι εντυπωσιακός, τόσο στον αριθμό των πληθυσμών, όσο και στη μεγάλη ποικιλία των ειδών του. Από τα 260 είδη που έχουν καταγραφεί, τα 9 είδη είναι σπάνια ή απειλούμενα σε διεθνές επίπεδο.
Λίγο από ιστορία...
Δημιουργήθηκε πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια περίπου, όταν μετά από μια έντονη καθοδική κίνηση του εδάφους, η θάλασσα εισχώρησε στην περιοχή της σημερινής λίμνης και με την δράση των παλιρροιακών ρευμάτων επεξέτεινε προς το εσωτερικό, δημιουργώντας έτσι μια μορφή κλειστής λιμνοθάλασσας. Παράλληλα τα αντιρεύματα είχαν ως συνέπεια τη δημιουργία του ισθμού που την χωρίζει από τη λίμνη.
78
Η ζωή της λίμνης
Περισσότερα από 300 είδη και υποείδη αναπτύσσονται στην περιοχή και αποτελούν τη βάση της ζωής στη λίμνη, παρέχοντας σε πολλούς οργανισμούς διαμονή, προστασία και τροφή. Στα παρόχθια και αβαθή τμήματα της λίμνης οι καλαμιώνες σχηματίζουν ένα αδιαπέραστο τείχος, προσφέροντας ιδανικό περιβάλλον για φώλιασμα ή προστασία σε μια μεγάλη ποικιλία πουλιών και ψαριών. Στις εκβολές των ποταμών υπάρχουν ιτιές αλλά και λεύκες, φράξοι, φτελιές, σκλήθρα και πλατάνια στους κορμούς των οποίων σκαρφαλώνουν αναρριχητικά φυτά όπως ο λυκίσκος, η κληματίδα και η αγράμπελη. Διάσπαρτα γύρω από τη λίμνη υπάρχουν μεμονωμένα δέντρα και θάμνοι όπως βελανιδιές, λυγαριές, φτελιές, πουρνάρια, κ.ά.
Κοιτάζοντας τον ουρανό!!!!!
Οι κάτοικοι της λίμνης
Τα είδη που ζούν ή επισκέπτονται τον υδροβιότοπο είναι πολλά και σπάνια. Ο σιωπηλός κόσμος των ψαριών εντυπωσιάζει με τα 21 είδη του, που έχουν καταμετρηθεί στην λίμνη και που μαζί με αυτά που εισέρχονται από την θάλασσα ανέρχονται στα 37 είδη. Στα γλυκά νερά ζουν το γριβάδι, η κοκκινοφτέρα και η θρίτσα, ενώ στα αλμυρά μπορούμε να συναντήσουμε χέλια, λαβράκια,κέφαλους, τσιπούρες, γλώσσες, μουρμούρες, κα.
Η Παναγία η Παντάνασσα....σ ένα από τα νησάκια της Βιστωνίδας.....
20 είδη θηλαστικών, 19 είδη ερπετών και 11 αμφιβίων προσθέτουν βιοποικιλότητα στην πανίδα του Βιοτόπου. Η Βίδρα βρίσκει καταφύγιο στα νερά της, σε ποτάμια ρεύματα, ενώ στους γύρω θαμνώνες της και κυρίως στα Δέλτα του Κόσυνθου και του Κομψάτου, κρύβονται ο αγριόγατος, ο ασβός, το τσακάλι κ.α.
Ο άγιος Νικόλαος...σε ένα από τα δυο νησάκια της Βιστωνίδας...
ΑΓΓΙΤΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
90
91 Ο Αγγίτης είναι ο σπουδαιότερος παραπόταμος του Στρυμόνα. Αναφέρεται ήδη τον 5ο π.Χ. αιώνα από τον Ηρόδοτο και αργότερα (τον 1ο μ. Χ. αιώνα) από τον Αππιανό, ο οποίος περιγράφει τις μάχες που έγιναν το 42 π.Χ. κοντά στους Φιλίππους, στη διάρκεια ρωμαϊκού εμφύλιου πολέμου[1]. Κατά τη διαδρομή του, ο ποταμός διασχίζει μέρος του Νομού Δράμας και την επαρχία Φυλλίδας στο Νομό Σερρών στην Ανατολική Μακεδονία.
Ο Αγγίτης είναι ο μεγαλύτερος από τους παραπόταμους του Στρυμόνα ποταμού, με περίπου 75 χλμ μήκος. Πηγές του ποταμού βρίσκονται τόσο στην πόλη της Δράμας (πηγές Αγ. Βαρβάρας), στα τενάγη των Φιλίππων αλλά και στο χωριό Αγγίτης Δράμας, όπου και οι ομώνυμες πηγές, οι οποίες δημιουργούν ένα καλαίσθητο σπήλαιο, το σπήλαιο Αγγίτη (Μααράς).
Στο ύψος του χωριού Συμβολή, οι παραπάνω πηγές ενώνονται και από το σημείο αυτό, ο Αγγίτης ποταμός ξεκινά μία δαιδαλώδη διαδρομή ανάμεσα σε κάθετους βράχους, σχηματίζοντας το ομώνυμο φαράγγι του Αγγίτη, στην Αλιστράτη Σερρών. Αφού περάσει έξω από τα περίφημα Σπήλαια Αλιστράτης, και διανύσει 9 χιλιόμετρα μέσα από στενά περάσματα σχηματίζοντας μαιανδρισμούς, καταλήγει στο Σιδ. Σταθμό Αγγίστας του Δήμου Αλιστράτης, όπου υπάρχει το Παλαιό Γεφύρι. Από εκεί και αφού αφήσει πίσω του τη Λευκοθέα, συνεχίζει το ταξίδι του, ήρεμος πια, στις πεδιάδες της Φυλλίδας για να ενωθεί με το μεγάλο ποτάμι, τον Στρυμόνα
Σε απόσταση 25χλμ. περίπου από την πόλη της Δράμας, κοντά στην Προσοτσάνη βρίσκεται το μεγαλύτερο σε μήκος και όγκο σπήλαιο της Ελλάδας. Πρόκειται για το σπήλαιο Μααρά, (γνωστό ως Σπήλαιο πηγών Αγγιτη)στους νότιους πρόποδες του Φαλακρού, όπου μέσα από τα έγκατα της γης πηγάζει ο παγωμένος ποταμός Αγγίτης
Για το Σπήλαιο Αγγίτη δείτε το άλμπουμ εδώ
Για το Σπήλαιο Αγγίτη δείτε το άλμπουμ εδώ
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου