Πάντα σου άρεσε να μου μιλάς για τα τραίνα που σε ταξίδεψαν σε χώρες και πόλεις πολύβουες για ανθρώπους και τόπους σταθμούς και αποβάθρες προσμονής και αίθουσες αναμονής ονείρων μα εγώ ήξερα πως δεν ήσουν παρά ένας ταξιδιώτης καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα σε αίθουσες αναμονής λευκών χειρουργείων της ψυχής ελπίζοντας σε ένα πρώτο βήμα αβέβαιο σαν παιδικό να δραπετεύσεις στις αυταπάτες ενός κόσμου ιδανικού που πίστεψες αληθινό και ας ήταν μόνο στα όνειρα σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου