epikouros sofista " Ατιτλο "

Ο παγκόσμιος πόνος είναι η ανεπούλωτη πληγή της ψυχής μου η τρελά του πολέμου και ο θάνατος τα νεκρά παιδιά και οι ερειπωμένες πόλεις η πείνα τα παραπήγματα και οι αρρώστιες η απόγνωση για τα ναυαγισμένα συντρίμμια της ελπίδας μα πιο πολύ τα αυτοχειριασμένα όνειρα στο τελευταίο βλέμμα των παιδιών σε τούτο το ταξίδι απελπισίας δίχως αύριο. η προσφυγιά και ο πνιγμός Και εκείνη η ταφόπετρα με το ΑΓΝΩΣΤΟΣ ολάκερη η αιδώς του κόσμου αυτού και η οργή μου μαζί με εκείνο το παντοτινά αναπάντητο ΓΙΑΤΙ;