ΜΑΡΘΑ ΚΑΝΑΡΗ " Απουσία "

...μύριζε μούχλα μεσ τ 'αμπάρι
κι εγώ ανάσαινα βαριά τις θύμησες της νιότης...
Με κερνούσα βαρελίσιο κρασί
κι έπινα στην υγειά αυτών που πέρασαν
και όσων υποσχέθηκαν πως θα 'ρθουν...
Γουλιά τη γουλιά με βρήκε το χάραμα
ανάμεσα σε κόκκινα φουστάνια
και μπουκέτα με λευκά τριαντάφυλλα,
σαν άλλη Ρωξάνη να θρηνώ
τον χαμένο Αλέξανδρο...
Το μαντάτο δεν έφτασε ποτέ
την ώρα που έπρεπε...
όπως τίποτα δεν γίνεται την ώρα που πρέπει
κι η εκστρατεία για την κατάκτηση
του ωραίου έληξε απροσδόκητα...
Κάποιοι το είπανε μοίρα....
και κάποιοι άλλοι Θεό..
Μα εγώ που σ αγάπησα με ό,τι είχα και δεν είχα...
το λέω ουσία...
γιατί γέννησα κι ανάθρεψα το ωραίο
μέσα απ την παρουσία.... της απουσίας....
μ@ρθ@- Απουσία