ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Σα θάλασσα "

Aρχέτυπη δονούμενη απέραντη στων κυμάτων σου την αλισάχνη 
στα αρμυρίκια και τα άσπρα κομμάτια των ξύλων ακρόπρωρα
στη θέληση του ανέμου σφυρίζοντας ένα παλιό τραγούδι νόστου
ακούμπησα το κουρασμένο δέμας σαν ναυαγός
ψάχνοντας το απροσπέλαστο λιμάνι
ιριδίζουσες του ήλιου οι αχτίνες βουτούν μέχρι το μέλανα βυθό
της άρνησής σου
σα θάλασσα η αγάπη σου κι η αγάπη θάλασσά μου
να ζω να υπάρχω μέσα σου
ταξιδευτής του απείρου
κι αν λάθεψα στην κρίση μου και χάθηκα
μαζί σου
όλες τις λέξεις του ουρανού θα στις διαβάσω απόψε.