ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Ευτυχία, η τύχη που γίνεται αρετή "

Eugeniusz Żak  painting

Δεν ξέρω πού πήγα,
ξέρω μονάχα
πως τη λένε ευτυχία
και πως σε παραφρονεί.
Περιδινήθηκα
και μαρτύρησα
τ όνομά σου :
ευτυχία,
μια απελπισμένη
χαρά που σχεδόν
σε πονά.
Με μαχαιρώνει
το πλήθος της,
χάθηκα εκεί που
οι ορίζοντες διαθλώνται
κι ανοίγουν
και χάνονται
και ενώνονται πάλι
τα σύνορα,
κι είναι ύστερα
τα δυο περιγράμματα
σαν ολάκερο ένα.
Δεν ξέρω από στολίδια
ακριβά,
ξέρω μόνο μια πολύτιμη
λίθο,
τη φεγγαρόπετρα
της ακριβής μου
αγάπης,
δε γνωρίζω ιστορίες,
μόνο κατέχω την πιο
κραταιά,
την πανάρχαια ιστορία
του έρωτα
που γράφεται
με γκέμια βαριά,
με μελάνη από μύθους,
με κορμιά
από σύννεφο
κι αίμα.
Άφησέ με
στην ευδαιμονία τού χαδιού,
τόσο αφόρητα γνώριμο,
τόσο σκληρά
εθισμένο
σε ιλιγγιώδες παλάμες,
από εκείνες
της αμοιβαίας αρρώστιας,
αυτές τις τρεμάμενες
ερωτευμένες αφές
δυο λυγμών
που ποθιούνται με λύσσα,
δυο σφυγμών
που αγαπιούνται
λυτρωτικά.
Άφησέ με,
δεν ξέρω,
την πλοκή δε θέλω
να ξέρω,
εγώ κατοικώ
στην παράδοση,
παραδίνομαι μόνο
κι αδηφάγα αγαπώ,
σε μια ερωτική απληστία
πιστεύω
και στις πληγές της
λογοδοτώ
άσε με,
εγώ κυνηγώ
τη συμπληγάδα αγάπη μου,
την ορκισμένη ερινύα
του απύθμενου
έρωτα,
την τύψη
που μεταμορφώνεται
σε αρετή....................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ