Δεν ήθελα να γράφω
Άνοιξα τα μπαούλα
Πήρα τα κίτρινα χαρτιά
Τα κρέμασα στα κλαδιά των δέντρων
Τα δημοσίευσα στα δέντρα του κήπου μου
Κάθε μάτι βλαστού
κι ένα βλέμμα
Τα διάβασαν με ήλιο καλοκαιρινό,
σε μια γλώσσα ακριβή,
σ' ένα μερικό στιγμιότυπο,
που κάποιος γλιστράει απαλά
στη ζωή κάποιου άλλου
Εκεί πάνω στα δέντρα του κήπου μου
συσσώρευσα όλη τη μάζα της ύλης του αισθήματος
Κρέμασα και το τελευταίο
Ύλη αιμορραγούσα και κόκκινη
Κι έφθασε το χιόνι,
αιφνιδιαστικά
στη σελίδα σαράντα εφτά
Έπειτα τεντώθηκαν γλυκά
σε ελεύθερη πτώση
στο χώμα
Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη
( Ιανουάριος 2017)
( Ιανουάριος 2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου