Δεν θέλω μαραμένων φύλλων σκόνη,
ανίερο επικάθημα στα μαλλιά!
Ανθών μυγδαλιάς πέταλα πεθύμησα,
βοριαδάκια να μου ραίνουν
μιας πρώιμης Άνοιξης ξεσπάσματα!
Δεν θέλω αποσύνθεσης μυρουδιές
αποστροφή που μου γεννούν!
Γήινες, γέννεσης διεργασίες,
λαχταρώ να δω,
σε μπουμπουκιών ανεμώνης
ξεπετάγματα απ’ τον φλοιό!
Ω λαχτάρα προσμονής,
για ομορφιές αξεπέραστες σε χρόνου γυρίσματα!
Θα πάψω ποτέ, ισόβια ν’ αποζητώ,
απέθαντα, γαλήνης πλάνα,
που στην ψυχή εντρυφώνονται μοναδικά;
Χριστόφορος Παυλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου