«Οι τολμηρές προθέσεις απομακρύνουν τον καθωσπρεπισμό, αλλοιώνουν προσωπικότητες, αρρωσταίνουν τα πεπρωμένα τους. Μέσα έκφρασης το παραλήρημα μιας ιδιαίτερης υποταγής. Ούτε ερωτήσεις, ούτε απαντήματα. Ούτε ντροπή, ούτε διάκριση. Μονάχα αποδοχή ενός ανομολόγητου ναρκισσισμού πνιγμένου μέσα στη σιωπή.
Η ροή των αισθήσεων σταματά το αίμα στις διογκωμένες φλέβες μου. Η καρδιά μου ουρλιάζει στα μηνίγγια βάναυσα. Το κρανίο μουδιάζει. Πύρινο ποτάμι το αίμα αγγίζει την καλά τοποθετημένη στα σωθικά ανίερη αδημονία μου να αφουγκράζεται, έτοιμη σε κάποιο κάλεσμα, να εμφανιστεί παθιασμένη.
Αυτό που δεν καταφέρνω να κατανοήσω και με βασανίζει είναι πως γίνεται κάτι αθώο και καθαρό να μαζεύει εύκολα επάνω του όλη τη βρωμιά του κόσμου; Απόκτησα ένα θείο πλάσμα και θέλω να φέρομαι σαν μακρινός ακροατής, σαν ο αποδέκτης μιας άγνωστης ύπαρξης και να του φορτώνω τις αμαρτίες μου;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου