Η ίδια πρόκα ασάλευτη
Μπηγμένη μέσα στο σοβά
Του ασβεστωμένου χρόνου
Κρατά εκείνο το κλειδί
Των παιδικών μου χρόνων
Μ ’αυτό ξεκλείδωνα τις μνήμες μου
Τέντωνα την ψυχή μου
Αράδιαζα το θεριστή
Σε κάψες δειλινά
Κι ολόγιομα φεγγάρια
Τα γόνατά μου
Μάτωναν κρυφτό
Και η καρδιά αγάπες
Μα ψήνονταν όλες οι πληγές
Όπως η ρίγανη
Κομμένη σε δεμάτια
Γευόμουνα το ζυμωτό ψωμί
Στην υφαντή πετσέτα
Ξεδίψαγα τα όνειρα
Ανάσκελα στ’ αστέρια
Τα ψίχουλα της νιότης μου
Σκόρπιζαν μες στ’ αλώνια
Εκεί που την εχόρευα
Με τα γυμνά μου πόδια
Την ίδια λαχτάρα από παιδί
Ακόμα κουβαλάω
Να αντικρύσω το κλειδί
Στη θέση του να στέκει
Δεν είναι πως χωρίς αυτό
Τίποτα δε θυμάμαι
Αλλά είναι που συνήθισα
Μ’ αυτό να μεγαλώνω
Ιστίου Τόπος,Δημιουργική Γραφή με τη Σοφία Νινιού
Ο διαδικτυακός αυτός τόπος δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί τα κείμενα, που μέσω του μαθήματος της δημιουργικής γραφής, που διδάσκω, εμπνεύστηκαν και έγραψαν οι εκπαιδευόμενοι.Αφορμή στάθηκε η συνεργασία μου την Άνοιξη του 2015 με τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης των Δήμων
Μοσχάτου-Ταύρου
Καλλιθέας
Αλίμου
Στο χώρο όμως αυτό φιλοξενούνται και τα κείμενα φίλων, που εξ αποστάσεως συμβουλεύω και διδάσκω.Επέλεξα το μάθημα αυτό, γιατί πιστεύω στην απελευθερωτική του επίδραση στην ψυχή του ανθρώπου, γιατί τον εισάγει στην Τέχνη και του ανοίγει δρόμους στην έκφραση των συναισθημάτων του και στη διατύπωση της σκέψης του.
Σοφία Νινιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου