Εκείνα τα φτερά του Πήγασου
στο ξύπνιο μου ονειρεύτηκα.
Πουλάρι αχαλίνωτο
να σχίζω θέλω τους αιθέρες.
Λεύτερος
σε δίχως τελειωμό ταξίδι.
Κι όταν η ύλη κλείσει τον κύκλο της,
τροφή
στ’ ουρανού τ’ άγρια πετούμενα να γίνω.
Εκεί στου Ψηλορείτη την κορυφογραμμή
κουφάρι άψυχο
στου Δία το στερνό μητάτο.
Κι αν ψάξεις να με βρεις
πανσέληνο μονάχη σου ξεκίνα.
Στις μυρωδιές των αγριμιών
η άρπα του Απόλλωνα
θέλει να σ’ οδηγήσει.
Κι αν σε φοβίσουν οι θεοί
να μη λιποψυχήσεις
του Ψαραντώνη η δοξαριά
όλων μας είναι ασπίδα.
στο ξύπνιο μου ονειρεύτηκα.
Πουλάρι αχαλίνωτο
να σχίζω θέλω τους αιθέρες.
Λεύτερος
σε δίχως τελειωμό ταξίδι.
Κι όταν η ύλη κλείσει τον κύκλο της,
τροφή
στ’ ουρανού τ’ άγρια πετούμενα να γίνω.
Εκεί στου Ψηλορείτη την κορυφογραμμή
κουφάρι άψυχο
στου Δία το στερνό μητάτο.
Κι αν ψάξεις να με βρεις
πανσέληνο μονάχη σου ξεκίνα.
Στις μυρωδιές των αγριμιών
η άρπα του Απόλλωνα
θέλει να σ’ οδηγήσει.
Κι αν σε φοβίσουν οι θεοί
να μη λιποψυχήσεις
του Ψαραντώνη η δοξαριά
όλων μας είναι ασπίδα.
γιώργος θ. τζιας από τη συλλογή "τ' α-Δέσποτα''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου