Έμμνιχ, μιλάω και μ' ακούν
καδή τα πετραχείλια
μα τη Βραβάντη διαλαλούν
των αηδονιών τα χείλια.
Η πέτρα δάκρυο έβγαλε.
Ο Μαρτέλος τραγούδι.
Ο Ζίγκριντ τ' άγιο έβαλε
στο Μόζελα, λουλούδι.
Στον οίκο Golo θα ορκιστείς.
Στα δάση των Αρδένων
σ' αλαφοτόπους θα κρυφτείς
ξωθιών αειπαρθένων.
Στην άχλιδη φωτορροή.
Στη διάθλαση του άστρου.
Πέρ' απ' του κόσμου τη νοή
στην έπαλξη του κάστρου,
ή το πρωτόλειο του Αδάμ
π' αρχίζει μ' ένα φεύ, αα ..
ο στίχος δω έχει σαρδάμ.
Σ' αφήνω Γενοβέφα ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου