αποδημούν τα όνειρα δίχως επιστροφή στο ξόδεμα του χρόνου που ανελέητα μας προσπερνά σε ένα ταξίδι στο άγνωστο δίχως απάγκιο νόστου καθώς μέσα απ'τα δάκτυλα γλιστρούν δίχως μια στάλα νιότης στην παλάμη να κρατήσεις αποχαιρετισμού λευκό μαντίλι να γενεί. μια ελεγεία αέναων αποχωρισμών ήταν πάντα η ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου