ΙΩΑΝΝΑ ΛΑΖΟΥ "Δεν ήμουν άξιος "

Γεώργιος Ιακωβίδης - Στο χιόνι

Έκοβε ξύλα από έξω από το σπίτι του ,κρύο και απόψε μονολογούσε,
ήξερε ότι το κρύο ,οι νιφάδες που έπεφταν από ψηλά θα έκαναν ένα
χορό από άσπρες νεράιδες ολόγυρα του ,τις απωθούσε τον δυσκόλευαν 
σε κάθε κίνηση του 
Γέρασα αλίμονο, και αίφνης ,άκουσε μια φωνή ,-να ηχούσε από το
σπίτι?- με όση δύναμη είχαν τα παγωμένα άκρα του ,οι πόνοι από
τα ρευματικά του ,σύρθηκε ,σχεδόν ο βηματισμός του έγινε καθρέπτης
από την νεανική του ζωή ,θα έλεγες ότι όλοι οι μύες του ,έβρισκαν σιγά-
σιγά ,βήματα να υπάρξουν .
Το δωμάτιο ήταν ενός εργένη ,ρούχα παντού ,τα άπλυτα με τα φρεσκο-
πλυμένα ,μια λέξη πλανιόταν στο δώμα ,<μελαγχολία>.
Μια ατελεύτητη μελαγχολία ,σερνόταν παντού ,στο δώμα ,στα ρούχα
στα μαξιλάρια του κρεβατιού
Φτάνοντας με προσμονή ,μύρισε πρώτα την μούχλα από τον τοίχο
κοίταξε ψηλά ,η φωτογραφία εκείνης ,όμορφη σαν πρωινή λιακάδα
Ξέχασε για λίγο ,θυμήθηκε για λίγο ,ονειρεύτηκε για λίγο ,ω! πόσο
τη μισούσε ,πόσο μισούσε αυτή την λέξη ....λίγο
Πάντα ήθελε το πολύ ,πάντα ήθελε το πάντα ,καμώματα παιδικά
αλλοτινής εποχής
Αποπήρε τον εαυτό του,θύμωσε ,έκλαψε ,βρυχήθηκε σαν ένα
γερασμένο ζωντανό στην τελευταία του πράξη θανάτου
Και ύστερα αποκαμωμένος μέσα του ,ψιθύρισε ..
..................................................................................
Θέλω ,θα ήθελα ,όχι ...Θέλω να δω τα μάτια σου....λίγο.....
Δεν ήμουν άξιος για το πολύ σου
και εσύ με αγαπούσες για το λίγο μου...


Ο πίνακας από Έλληνες Ζωγράφοι - Greek painters