Theodore Clement Steele - Meridian Street, Thawing Weather |
Πόσο αγαπώ τη θλίψη μου
Αυτό το θολό γκρίζο
Που με κυριεύει
Κάνει το μυαλό μου να σταματάει
Και τα μέλη μου να μουδιάζουν
Θλίψη, ζεστή αίσθηση κενού
Που ζωντανή με κρατάει
Μέσα στη ματαιότητα
Της ύπαρξης χαμένη
Πόθοι απραγματοποίητοι
Εκτροχιασμένες θύμησες
Γεύσεων ευδαιμονίας
Μνήμες και πεθυμιές
Αέναο πηγαινέλα
Και το σώμα καρτερικά
Ρουφάει τις δονήσεις
Σαν τον τσίγκο που τον χτυπούν
Οι βαριές στάλες της βροχής
Θλίψη μου
Υγρό σεντόνι
Ερωμένη του πεινασμένου μου κορμιού
Της διψασμένης μου ψυχής
Σε δέχομαι , σε καταδέχομαι
Σε γεύομαι και σκορπίζομαι
Στο απύθμενό σου
Με ευγνωμοσύνη
Σαν άγονη γη λαχταρώ
Τις δροσερές σου προσφορές
Αγαπώ το περίτεχνο κέντημά σου
Σε ταξίδι αθόρυβο με πας
Σε δρόμους απάτητους με οδηγείς
Σκιερούς μα πολυπόθητους
Αφήνομαι στα χέρια σου
Ανυπεράσπιστο πουλί
Στα ρεύματα του αέρα
Βύθισέ με, βύθισέ με
Για να πάρω δύναμη
Πάλι το φως ν’ αντικρύσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου