 |
Άγονη γραμμή η ρότα της ζωής!
Κι οι ακτίνες του ήλιου καρφώθηκαν
στα στείρα σεντόνια της έκφρασης,
με τη βροχή να σέρνεται … στα μάτια,
που είχαν αποτυπωμένο
ένα απόμακρο και παγωμένο δείλι …
Τα ξερά χόρτα της γνώσης
δεν κατάφεραν να δώσουν τη φρεσκάδα
που έφερναν στην αντιπέρα όχθη τα νερά
και λίμνασαν, ησύχασαν, βάλτωσαν…
κουρασμένα όνειρα,
στο φεύγα της λήθης …
Κι η μοναξιά από μόνη της,
δεν αρκεί …
Τραγούδια ψάχνει στο αλάβωτο
κι ελπιδοφόρο «νυν»,
να τ’ αποδώσει μ’ ευσπλαχνία
στο μεγαλόπρεπο «ες αεί»!
Όπου οι Μούσες θ’ αρπάξουν το γένος
και θα τραγουδήσουν μαζί του
την αναγέννηση … !
© Στέλλα Τεργιακή
Θα συμπεριληφθεί σε ποιητική συλλογή
24.09.2014
Η φωτογραφία είναι από http://kosmaser.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου