Ποιός είν ο τρόπος της αγάπης;
'Ενα μαυρισμένο ξύλο που αργοσβήνει
τα μπουκαλάκια στο εργαστήρι της χημείας
το άνευ παραθύρων δωμάτιο της ευαισθησίας
το μοναχικό παγκάκι που χτυπάει το κύμα
να βαφτώ για να μαι στις ομορφιές μου
το χελιδόνι το αποδημητικό που φτερουγίζει
όπου διαθέτω για κοινή χρήση τη ψυχή μου
η συνομωσία της κουκουβάγιας τη νύχτα
ο χτύπος της καμπάνας που δεν ακούγεται
η ώρα που γράφω την συνηθισμένη ιστορία
το κενό στους σταθμούς που σπαράζει το φόβο
η δημόσια κυκλοφορία βημάτων στην άμμο
τα πολλά χνάρια και αστέρια που μπερδεύτηκαν
η ομοιοπαθητική πόνου στο γόνατο όχι αλλού
η μοναξιά του καθρέφτη στο μπάνιο
πρόχειρες αντανακλάσεις στη παράκληση του φωτός
κάπου σωπαίνει η μέρα και κλαίει μονάχη
η αγάπη αλλάζει βιαστικά ρούχα και φεύγει
να βαφτώ στις ομορφιές μου να είμαι .
NτίΝι
1/4/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου