Γλυκό του κουταλιού, κυδώνι,
αυτό που μου΄κρυβε κάποτε η μάνα μου
να μην το βρω και το στερήσω από τους μουσαφιραίους ,
και σε κυνήγι θησαυρού μ΄έβαζε χωρίς αυτή να θέλει,
μέσα στο σπίτι κι έψαχνα στις μύτες των ποδιών,
κι αθόρυβα περπάταγα και άνοιγα ντουλάπια ,
μπαούλα με λευκόρουχα ,συρτάρια,
και ίχνος ποτέ δεν άφηνα μην και με καταλάβει,
ώσπου να έλθει η στιγμή στο στόμα μου, γεμάτο ηδονή,
μόλις το βάζο το κρυφτό αντίκρυζα, σιρόπι να κυλήσει ,
προτού ακόμη καν γευτώ
την απαγορευμένη γλύκα
του μήλου του χρυσού , που στη Θεά ο Πάρης , κάποτε, πρόσφερε,
κι εκείνη για ευχαριστώ,
τον Έρωτα στην Ελένη έστειλε , την Ωραία, για να γενεί του Πάρη ,
άραγε, τέτοιο κέρασες και εσύ την ΄Ομορφη Θεά,
χρόνια χιλιάδες έπειτα και μου ΄στειλε τον Φτερωτό
και πια ηδονή στα χείλη μου έρχεται , σιροπιαστή, αρκεί να σε κοιτώ ;
26/3/14
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου