Ναρκοπέδιο η ψυχή μου για θαρραλέους που αψηφούν
εκρήξεις…
…η δειλία αδειανή από θάρρος, γεμίζει προσδοκίες,
προσθέτω θάρρος όπως το αλάτι στο άνοστο φαγητό,
αν το πετύχω ,με μικρές εκρήξεις, θα είμαι ολόκληρη να
μπορώ να σε αγαπώ , μα χωρίς γρατσουνιά ακατόρθωτο
οι φρέσκες αυλακιές ούτε άγγιγμα δεν αφήνουν και η ψυχή
σε ακροβασία , μα η δική μου χιλιοαυλακωμένη από άροτρα
παλιά, μαζεύει το άπλωμα κάτι να φυλάξει
σιωπή μουγκή δεν είναι, ούτε λόγο πλάθει, ουρλιαχτό που
ταράζει τις νύχτες, γυρίζει να ξαγρυπνήσει τα αστέρια που
αναβοσβήνουν τον φόβο.
Δοκιμασία για προκαταβολές θάρρους
π.γ. 12.2.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου