Χέρια περήφανα σιμά, του ουρανού και εκείνα
μ άστρα ξενόφερτα φαντάζουν και το φωνάζουν
χέρια περήφανα σφιχτά, των κοπαδιών η σφήνα
την νεκρική ησυχία σας, σαν όρνια σπαράζουν
Τα πληγιασμένα σώματα, που κουβαλάν αγώνα
λίπασμα είναι και τροφή που θρέφει το άγιο μίσος
σταφύλια απάτητα μπορεί, σε πείσμα του αμπελώνα
αμέθυστο περπάτημα, λοξοδρομεί ο τρύγος
Τα φλογισμένα βλέμματα, της λευτεριάς αψάδα
σε πείνα δεν κονόμησαν και πόνους δεν ζυγιάσαν
αγκαθοφόρετοι δεινοί και φωτεινοί σα δάδα
όπως η μάνα στο σεισμό, στο άδικο πλαγιάσαν
Πίσω κουφάλες έρχονται, αυτοί που τα ποφέρουν
αυτοί όλοι που τρέμετε, αυτοί που σας τρομάζουν
αυτοί που δίχως πτώματα να ευδοκιμούνε ξέρουν
αυτοί που δρόμους ξήλωσαν και απορίες χαράζουν
Πίσω κουφάλες ξέρετε, τα γκλομπ και αν μεγαλώσαν
πείσματα σπέρνουνε σορό και εκδίκησης μπαλόνια
να σκάσουν στα κεφάλια σας, που τίποτα δε νιώσαν
αγάπης σάλεμα νερό, λίπασμα για τα χρόνια
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/archives/1872
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου