ΤΖΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ "Κενά κορμιά"

Κορμιά κενά 

απρόσωπα

προμήνυμα 

ξεκάθαρο θανάτου. 

Μαύρο σκοτάδι 

άβυσσος 

σ’ αυτό που ονόμασαν πατρίδα. 

Σιωπή ενόχου 

ανέκφραστη 

στις Θέμιδας το μυστικό κιτάπι. 

Play back το μοιρολόι 

στου φωτός 

το προκαθορισμένο τέλος. 

Κι εγώ; 

Στολισμένος 

οδεύω στη διαδήλωση. 

Τα ίδια πανό 

τα ίδια συνθήματα 

στους ίδιους δρόμους 

στα ίδια ξεθωριασμένα πεζοδρόμια. 

Η ίδια απρόσωπη ξύλινη γλώσσα. 

Κι εγώ; 

Στολισμένος οδεύω στο ναό. 

Τους ίδιους ύμνους 

τις ίδιες δεήσεις 

το ίδιο τελετουργικό 

τα ίδια ξεθωριασμένα στασίδια. 

Η ίδια απρόσωπη ξύλινη γλώσσα. 

Κενά κορμιά 

ξύλινη γλώσσα 

εκούσιος του θανάτου μου υπήκοος.

(γιώργος θ. τζιας, ανέκδοτο)