Εκεί στις αλάνες και τα πάρκα της πόλης
να ανταμώναμε αθώα
και να λέγαμε...
θέλεις να γίνουμε φίλοι;
και το παιχνίδι να ήταν η μόνη έγνοια μας
κι η φιλία η κομμένη γωνιά του ζεστού ψωμιού
που μοιραστήκαμε
το τόπι που κλωτσήσαμε
και τα γδαρμένα γόνατα
να ήταν οι μόνες ρυτίδες της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου